Alle inzendingen over kadaver

Mijn kraaien krassen een klein beetje met hun bekken op de lak. Ik scheld ze vol, vervloek ze strak: “Verdoem die vogels, Herejeetje!” De stoethaspels choqueren, veren en schaven, schrapen, raspen luid. Stijf van woede vaar ik uit: “Een echte kraai behoort te scheren!”…

Een afgedankte autoband rechtop in het water blijkt dichterbij te zijn de rug van een hond, drijvend in een vloot van voorbehoedmiddelen met zijn poten naar beneden, met de andere boten mee, langzaam naar de sluis waar hij wacht, rustig op en neer zolang het nog niet gaat in fase met de zee.…

Jaren zocht ik naar wormen en maden in kadaver en kluit Nu heb ik er genoeg van, ze komen m'n neusgaten uit!…

De drinkschaal verbeeldt wat in den hoge gebeurt en heel misschien de vlucht van vale gieren die naar kadavers speuren.…

Creatief was de dame met petten, kadavers van vogels, baretten, een tent, boom en keel of een plan. Het was veel, wat ze allemaal op wist te zetten.…

Louter kadavers. In mijn slaap gestoord, weiger ik mijzelf wakker te kussen maar begrijp het wel. Het loopt tegen tweeën; vooralsnog niet…

Jouw goddelijk kadaver verwens ik, en ik sla de doodskist dicht.…

Voor sporters wordt het Braziliaans Rio-ol Vol virussen, kadavers, dode vissen Een poel van enge ziektes, kan niet missen Maar neus dicht adem in, is het parool Want ook al is het water reuze vies Je zwemt en zeilt en roeit wél Olym pies…

Levende vleugels in het gruis de dood op één wiel heuvelopwaarts nog wel het gezicht is van leer de helling ligt bruin versleten in het licht van de geschiedenis de kringloop is een kruiwagen vol vage levensresten niets gaat verloren dat onvermijdelijk terugkeren tot stof rolt tergend onvermijdelijk en beeldvullende uit alles vergaat…

achter de volgende stroomversnellling ligt het misschien al een hele tijd zoek serpenten zijn als was onder mijn voeten vissen bijten verdronken in het zand ik roei langs kadavers vol verwondering voor het ongerepte stukje muziek een adelaar speelt banjo de echo antwoordt niet…

kadaver. kapitaal.…

Ik zie springvossen paren, en ik zie karkassen kraken, kadavers branden, dat het zich laat zien, staren. Ook ik ga ongemerkt voorbij, door de woestijn, en door de consternatie.…

Langs de betonnen besmeurde wegen Kom ik talloze plat gereden kadavers tegen Die eens zo bontgekleurd in boomtoppen zaten Hoelang gaan wij door deze wereld uit te baten Waarschijnlijk tot we als mensheid zelf ten ondergaan Verwoesten wij hem en vervuilen met gassen Overtuigen wij ons zelf altijd maar weer Niet in deze schitterende wereld te…

Als een gier bij een kadaver Zoekend naar dat gaatje Om 't voertuig te parkeren Trommel, trommel op het stuur Met verveelde blik Plots'ling verlichting!…

het groen is oud de regen koud en in het gras verdwijnen resten van de zomer onder het rode klaver schuilt een klein kadaver, het was een witte rups de zijde rond haar lijf blijft ondanks alles dat beklijft ofschoon er nog geen naam aan kleeft, zweeft heel imaginair een vlinder naar vandaag ze doet het graag en spreidt haar glans…

Voorbij aan 's mensen waarnemingsvermogen en aan het zicht onttrokken horizonten, sneeuwbedekte nevelvlakten grenzen overschrijdend en boven schaars begroeide toendrabodem rijzend, lagen tussen brede lagen veilig onder glaciale permafrost fossielen en kadaveren begraven: lang geleden uitgestorven gave mammoetexemplaren -…

gevreesden als een stenen boom versterft Er is geen ruimte voor de loze die zijn luiken heeft verstaald gebukt zoekt naar de sporen die anderen toebehoren en tenslotte als een broze in niemandsland verdwaalt Er is geen plaats meer voor papavers die met kronen in de wind hun achterland verwaaien en jammerdallen zaaien en zich als gieren op kadavers…

wij creëren taboes de meerderheid dan is er één die wil doorbreken staat die openlijk aan de schandpaal toch zijn er tijden waar meer aanvaard wordt in golfbewegingen gaan die door de maatschappij zelfs bestaan ze naast elkaar; aanvaarden en verwerpen opeten of cremeren begraven of bakken ik heb nog wat kadavers in mijn…

grenzen liggen als kadavers in de leegte van zijn verwrongen denken als verdwenen boven een vruchteloze vlakte waar noch huis, noch haard een kans krijgt om te overleven alleen hij profileert zijn dag; gulzig en onuitputtelijk als vraag en antwoord tegelijk als een handtekening waarin -wij- in de ik-vorm geschreven wordt enkel een…

Ik loop geheel ontbloot Over zandige paden Door een droge sloot Langs kadavers vol maden Het bruine, droge gras Is reeds lang verdord Een uitgedroogde plas Bewaakt een verlaten fort Een oneervolle naam Siert dit dorre oord Een twijfelachtige faam Waar de natuur wreed ontspoort Het woud van de dood Een woestijn vol ellende Die elke…

Op bestelling van de doodgraver vijandig gewapend zonder tanden hij zal kluiven aan m’n kadaver vloekend op pezen en ingewanden. Op het einde met lege handen maar van de duivel drachtig leeggebloed krampachtig. Het gekende venijn der staarten ik geef de mergpijp door aan Maarten laat de chaos voorgoed branden.…

het ravijn… tot de rand gevuld met bloed tot kadavers vergane lichamen huizen van de ziel, nu verlaten ik ben er geweest mijn verstand verliet mij de lucht bezwaard van leed en pijn betreden deed ik niet uit eerbied honderdduizend mensenzielen vermoord wees stil luister naar de vogels…

Wanneer mijn tijd op aard is afgelopen de wereld niet meer aan mijn voeten ligt maar zich op het kadaver heeft geworpen laat ik u, het golfend land, de dorpen. Mits u zich hard maakt voor `t vergezicht direct begint die vestingen te slopen.…

Ieder mens is een hovenier, Ieder mens is een graver: En zacht en diep graven we hier Een kuil voor ons kadaver. Maar 't leven is te vast en hard: Of we al een rustplaats graven, Nog nimmer kwam de grote nacht En is een mens gaan slapen. Zie naar de bloemen op een graf, Het leven kan niet sterven.…

Maar de verdroogde bladeren dwarrelen lichtzinnig naar de grond, Immer onwetend om als kadaver dienen, de cirkel is rond. Om door de bosbodem anoniem te worden verteerd. En weer als voedsel te dienen wanneer het tij is gekeerd. En die arme bomen blijven wederom achter, troosteloos en kaal. Ze wuiven niet meer in dit winterse vaal.…

Bomen horen buiten met de voeten in de grond, niet als een kadaver opgetuigd als middelpunt van een huis. Alsof vergankelijkheid een reden is voor feest, gelijk wij knielen voor het altaar met jezus aan het kruis.…

gaat de trommel dicht actiegroep na actiegroep trap in de hondenpoep mayonaise en een strippenkaart staat garant voor een weerpraatje in de tram waar de ramen met condens beslagen zijn mijn verleden gaat jullie geen bal aan hierbinnen heeft het slagersmes een duidelijk omschreven functie zoals ook mijn witte schort mijn witte muts en de kadavers…

Als ooit op aarde een mens zichzelf ontloopt, dan hij misschien, maar 't duurt al zestig jaren, en zie met hoeveel zorg hij 't raaflend garen, dat hij „jas" noemt, op zijn geraamte knoopt. 0, de oude leugnaar, 't mummelend kadaver! eens reist hij verder toch dan een dolfijn, 't oude kavalje dat slechts droomt van haver.…

extra large de aanwas van recent geïnfecteerden bij zuidelijke wind gedragen op een monstergolf ‘men wenschte vruchteloos een haven in te slaen eer 't staetschip deerlik strandde’ drenkelingen op de vloedlijn van voorbijheid liggen als kadavers klaar voor een feestmaal zalig verklaard door het schaaldierengilde met sterren beloond door…

Jagend op jonge vogels roof je een vreemd nest leeg Mijn vingers worden milde kogels waarmee ik je schenden wil Je bent wreedaardig zoals je een rafel van me scheurt een door vliegen omzwermd kadaver aan de rand van onze snelweg Ik hurk in jouw nest in een vork van twee takken Hier heb ik mijn dorst gelest Het blauwgroen ei waarop jij…