Alle inzendingen over kapot

Alle mannen lachen me uit met een vrouw als jij Mijn hart is meer dan gebroken met een vrouw als jij Ik ben geen man meer met een vrouw als jij Wat een schande met een vrouw als jij Ik ben waardeloos met een vrouw als jij Ik leef niet meer met een vrouw als jij…

maar laat vooral niet het achterste van je tong zien ze schrijven je kapot…

Waarom is het kapot? Waarom kijk je niet terug? Op de periode dat het nog goed was... Of vraag ik nu teveel?…

Gebroken glas is niet te lijmen Gebroken harten heel misschien Je kan ze helen of herstellen Het blijft toch anders wel nadien Ook al werkt het naar behoren Lijkt de schade slechts miniem Het zal eeuwig blijven storen Want de barsten blijf je zien…

aan het eind van de straat flikkert een kapotte lantaarnpaal tegen die lantaarnpaal leunt een man, hij lijkt verward ik zie hem wel, maar loop door over de vlotbrug maar iets dwingt me terug over de vlotbrug naar de verwarde man bij die kapotte lantaarnpaal er hangt een touw aan de lantaarnpaal verdomme, hij zal toch niet...…

Felle ogen als een panter Boven een zwartzijden jurk In haar gezicht een niet-gespeelde koudheid Minzaam glimlachend, vol hautaine spot Meerdere malen Raakte zij mij rakelings met haar zwijgen Doordringend, onhoorbare signalen Uiteindelijk en tenslotte Ga ik daar langzaam aan kapot…

kapot is alles wat je nog kan zeggen kapot is alles wat je nog denkt kapot is alles wat je niet zou willen kapot is wat jij in het leven schenkt…

ik ben soms zo kapot ik moet opstaan ik weet het maar wie weet mijn verdriet niemand weet dat en hoe erg het is dat mijn lief zomaar is weggelopen maar vermoorden kan ik haar niet dan maar mijn m'n dochter en m'n zoon en mezelf erbij en dan hang ik daar met bloed zweet en tranen of zoiets ik drink teveel en ik mis mijn vrouw en…

Als je mij wil wanneer je mij stil kreeg telkens, telkens als je mij aankeek met vuur in de ogen en vlammen in jouw mond wist je dan... de woorden doorboorden mijn liefdeshart voor jou, wist je dat?…

een mens of voorwerp verslijt niet door gebruik...wel door verkeerd gebruikt!…

Er was één man, die alleen thuis zat, al jaren. Hij keek, naar de vele anderen die zó gelukkig waren... en zei: "Ik heb het niet getroffen!" Ik dacht, als jij geen risico tot waarlijk leven mét liefde aandurft... ben jij geen man meer maar één groot klaagzang!…

Ze hebben je weer op de korrel man De Kamer zit vol hongerige wolven Die Sywert heeft bijkans je graf gedolven Doe al je media toch in de ban. Al was je door de Wob eruit gegooid Zo "slim" als Attje Kuiken word je nooit…

Woorden schieten hier tekort, Wat is er nu gebeurt. Wat heeft er nu toch aan geschort, Wat heeft ons zo verscheurt. Hoe konden we na alles, zo naast elkander leven. Het lijkt of alles is vergald, We niets meer kunnen geven. Geen woord is waar, niets is er goed. Was er ooit liefde daar... Dacht dat god over ons hoedt. Hoe liet ie dit…

...en terwijl jullie verder kletsen, leven, lachen, houden van, maak ik stilletjes kapot wat jullie zo geweldig vinden. Ik ben niet wijs, zelfs niet verstandig, ik ben niet slim, niet mooi, niet leuk. ...en terwijl jullie verder kletsen, leven, lachen, houden van maak ik stilletjes kapot wat toch nooit waarheid is geweest.…

Ik ga kapot van binnen Ik snap de wereld niet Ik ga kapot van binnen En niemand die het ziet Het zit alleen van binnen Dus een ander weet het niet En ik hou het liever binnen Want dan is het er niet…

lucifers op zak Al had die boom al honderden jaren het leven Nu kan jij je sigaret er mee aansteken Alles is Kapot te krijgen niets zal voor altijd Blijven en De mens kan alles slopen Zelfs een berg omdat die er niet omheen wil lopen…

Geen voelsprieten meer en mijn vleugels zijn kapot maar ik adem nog.…

Ze weerspiegelen de ruimte van de kapotte krater van vroeger. Pas veel later slaat alles wat kapot ging in. Wat het losse zand had kunnen lijmen, vormt een vaste substantie onder de druk van de inslag. Ver weg verstopt glas onder woestijnzand. Soms is iets dat kapot gaat niet meer te lijmen.…

Ik ga vanbinnen kapot Niemand merkt het op Ik huil me leeg Niemand kijkt op Ik ben kapot Allen draaien zich om…

Ik ben kapot, ik ben gesloopt, ik ben gebroken Ik zal mijn stukjes weer bij elkaar rapen Ik zal mezelf stukje bij stukje weer aan elkaar naaien Ik kan wel stuk zijn van het leven Mijn hart gebroken door de liefde die het beleefde en kapot zijn van de problemen die het kan geven Gesloopt door de stress van het leven Maar wat kapot is kan ik…

het maakt je kapot het sloopt je van binnen als je het gebruikt voel je daarna rot weetje als ik jou was zou ik er niet aan beginnen…

De kapotte buik van de vogelverschrikker: neststro, maar geen nest.…

Het is slechts kapot, maar niemand heeft iets gezegd -- dat is het erge.…

ik kijk niet terug maar blader door een herfst die blad voor blad verrot de smurrie wordt eens lente ook al wintert het kapot de dode boom die sprieterig reikt naar dromen over zomer was groen en ongerept , verloor zijn strijd tegen het ouder worden in een tijd die niet wordt terug gezet de paden zijn nu afgedekt mos heeft zich al afgezet…

Je bent kapot van binnen, afgebrand van buiten lijkt het allemaal mooi Ik zie het, je gezicht doet pijn vecht, aanvaard het, word geen prooi.…

druppels vallen niet ze hangen in de lucht gaan dan weer terug het water in ze duiken met een plop hun kop kapot in plassen op de grond springen ze op van sloot naar beek dan de rivier in zee en oceaan met wolken vlug dan weer teug het vallen is gedaan…

Zuipen als een tierelier want in drank, tja zit het plezier Vreten als een dijkwerker, want in eten zit troost. Dat je lever naar de filistijnen gaat, zal je een zorg wezen Dat je lijn er niet meer is, eveneens. Dat je omgeving zich zorgen maakt, zal jou een rotzorg zijn je lijf vernietigd met al die drank, je dan ook nog achter ’t…

Deze tocht door de duisternacht voert langs vreemde gewoontes mijn voetafdrukken mijden het woordenballet, dat je voor me uitlegt alsof mijn wichelroede niet deugt in deze danszalen van vreugde is de liefde slechts een schaduw die met je mee danst op de muziek van schimmen die trommelen voor vrede omdat de dood nog ver weg lijkt en soms…

Els van Eik zag een boom van een vent en wou graag door 'm worden verwend. Ze zei: 'Kom in m'n flat en ga met me naar bed, aangezien je geknipt voor me bent!' - Maar de man vond 'r impertinent. Wat een takkewijf was dat serpent! 't Was voor haar niet zo leuk, want hij gaf 'r een beuk en zo kreeg ze een boom van een vent.…

De zon schijnt altijd door een gat in het gordijn achter de wolken…