Netgedichten

netgedicht (nr. 22.191):

Kapot

aan het eind van de straat
flikkert een kapotte lantaarnpaal
tegen die lantaarnpaal
leunt een man, hij lijkt verward
ik zie hem wel, maar loop door
over de vlotbrug
maar iets dwingt me terug
over de vlotbrug
naar de verwarde man
bij die kapotte lantaarnpaal

er hangt een touw aan de lantaarnpaal
verdomme, hij zal toch niet...

hij flikkert, hij flikkert, opflikkeren jij
ken ik doen wat ik doen moet
effe een nieuw lampie ja!
mafkees, bijt ik 'm toe en loop weg

er waren geen ooggetuigen

Schrijver: Hanny, 11 september 2008

jthm.vanalphen

quicknet.nl

Geplaatst in de categorie: psychologie

verward

doorgelopen

4.0 met 16 stemmen

470

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:: Hilly
Datum:: 14 september 2008; De boodschap is duidelijk.

Naam:: Gerhard Burgers
Datum:: 13 september 2008
Email:: rotsplateauyahoo.com; een woorden-kunstwerk , mooie beeldspraak.

Naam:: Hanny
Datum:: 13 september 2008
Email:: jthm.vanalphenquicknet.nl; Wij kunnen de ogen wel sluiten voor de werkelijkheid maar het is nog altijd zo dat menige roep om hulp verkeerd begrepen wordt. Iemand die scheldt of zegt dat je maar op moet donderen probeert op zijn afwijzende manier toch contact te zoeken. Met mijn gedicht wil ik naar voren brengen dat wij dat meestal niet zien, of willen zien en maar liever weglopen dan echt proberen te begrijpen wat er in die man omgaat en met hem praten, een kopje koffie aanbieden en wat warmte.

Naam:: Rudolf
Datum:: 11 september 2008; Luguber dicht

Naam:: kerima ellouise
Datum:: 11 september 2008
Email:: kerima.ellouisehotmail.com; Ik ben blij dat ik ooggetuige mag zijn van dit prachtige gedicht!
Oh zo vaak sluiten we de ogen en vermijden echt contact...want hij zal toch niet...

Geef je reactie op deze inzending: