Alle inzendingen over kar

Twee jonge hengsten van 't knabbelen aan el- kaar een beetje moe…

brandend als een kaars wacht ik op de liefde van een kerel met pit om samen ineen te smelten…

de kat is dood. de kat is nat. de kat is dood en nat. kwak kwak gaat het wiel van de kar. de kar rijdt over de kat. de hoop kat is plat. de straat is proper. de kat is weg.…

Mensen realiseren zich niet wat ze alleenstaanden vragen die hielden altijd al afstand nu mogen ze niet meer het karige dat er nog was Ja, een lege kar…

Mooie kaars doofde op 91 jarige leeftijd…

in het donker schijnt 't duister maar van binnen is het licht geeft een kaars ons iets van luister en ook vorm aan het gedicht…

Door de zwarte stad rijdt de zwarte kar met de hooggeladen kolen, de kolen zijn zwart de zakken zijn zwart de kar is eronder verscholen. De twee grote paarden gepeesd en gespierd zwaar gevleesd op de ronddikke poten: zij schokken, zij nijgen de koppen ter aard, de zwetende koppen grauw-manen omzwierd.…

je zou erbij zijn in de vlam van elke kaars en iedere zonnestraal die door de glasramen scheen en toch kon ik je enkel horen in het luiden van de klokken…

je zou erbij zijn in de vlam van elke kaars en iedere zonnestraal die door de glasramen scheen en toch kon ik je enkel horen in het luiden van de klokken…

Een kaars verlicht mijn wereld niet, als die verzonken is in tranen, tranen van verdriet. Verdriet van alles,alles wat is geweest, alles wat niet meer terug zal komen, is nu alleen nog geest.…

God wacht in de schemering, Hij heeft een kaars in z'n hand en laat een traan vallen in het boek der wereld en mensheid.…

De avond is stil tot rust gekomen De kaars omhult de rust van de avondschemerte achtergrondmuziek houdt de stilte nog net wakker…

binnen bloeit liefde in de warme gloed van nu wacht een kaars op licht bloedrode bloemen kleuren de hartslag van het leven…

Een kaars die brandt met kleine vlam schijnt zoveel als wordt waargenomen in eigen glorie en vol vuur aangewakkerd om meer te tonen…

Rustig zittend De touwen langzaam optrekkend Het ritselen van de bladeren, het ruisen van het water Zacht en mooi De touwen langzaam optrekkend Overal bruin,groen en een glinsterende blauwe lijn Zacht en mooi De kar Overal bruin, groen en een glinsterende blauwe lijn In het prachtige bos De kar Verdrietig, denkend aan vroeger In het…

Zij stond naast hem met ogen onbegrijpend het is niet waar dit is het leven niet een uitgebluste kaars volledig opgebrand zij stond naast hem zij streelde hem het is toch waar!…

hangend aan december als het fragiele bewijs van vergankelijkheid bevriezen we de tijd steken een kaars aan en veinzen voor een moment de knusheid van weleer…

serafijnen dalen af met de milde ochtendzon klokken kleuren hun zilveren spel de kaars omhult zich met het gezang wakkert aan de vlam…

Hij knielt, schrijft een gedicht in het zand, over de kaars van vrede die langzaam dooft.…

wees geen kaars in je eigen licht straal niet zacht, ga in een flits als een witte bliksemschicht vanaf een hoog gelegen torenspits laat ze zien dat je altijd wint en als het dan toch even tegenzit je altijd weer opnieuw begint weer voorop gaat in de levensrit vastberaden, met een sterke wil stoer, sterk, en zonder schrik maak van alles een…

Bij het diep bukken en tafel schikken ontdekken dat in een flits een moedervlek op haar rechterborst te voorschijn komt Zij beantwoordt mijn vrolijke gelaat glimlacht als een positief antwoord een vraag wordt duidelijk niet gesteld Vandaag een zekerheid bij haar ontdekken verwijlen in het twijfelen, je weet maar nooit in de morgen, middag…

En wonder de nacht verglijdt in het morgenlicht sinds lang ontwaakt zij met een glimlach op haar gezicht het stompje kaars flakkerend, zo goed als opgebrand en op haar oude wonden ligt een nieuw verband!…

Vannacht tegen drieën verscheen ze aan mijn bed, Karen Carpenter die een plaat had opgezet. Ze zei thans ben ik weldoorvoed maar ik zoek voedsel voor mijn ziel want echt waarlijk contact blijft mijn achilleshiel. Een nachtegaal zong de tweede stem van peace of mind toen Karen plots verdween.…

En wonder de nacht verglijdt in het morgenlicht sinds lang ontwaakt zij met een glimlach op haar gezicht het stompje kaars flakkerend, zo goed als opgebrand en op haar oude wonden ligt een nieuw verband.…

De Boer op weg naar huis knarsend en langzaam de ouderwetse kar, neuriet de boer zijn favoriet gezang. De melkbussen leeg, rammelen mee De koeien in de wei, kijken met lodderogen toe, hoe de kar zijn weg vervolgt, naar de boerderij... Dampende bruinebonensoep staat te pruttelen op het fornuis...…

Volvo kon een concept verklappen Een blaaspijp in hun nieuwe kar Nu kan je na een avond aan de bar Niet meer in de auto stappen En ik heb na een flinke pot Al moeite met mijn normale slot..…

Een gezicht is als een gedicht met een eigen karakter en een plot Soms kijkt een gezicht als een kaars zonder licht soms als een vol passie, vol van genot…

Geef mij een fiets of kar met paard, het snelverkeer is niets voor mij. Quod erat demonstrandum: jij reed langs. Ik zag je van opzij maar heb vooral je nagestaard.…

de nacht donker zwart bezit mijn hart kaars verspreidt licht dat tot inkeer stemt nacht mijn smart licht en inkeer ‘De rest mijn geheim’…

alles wat in mijn hart leeft is weg voor jou als een kaars die brandt zonder vlam het licht dat zij verspreidt is duister ik kan duizend keer zeggen dat ik van je hou maar het is zonder liefde de woorden doen mij pijn zelfs als ik ze al denk respect, bewondering draag ik oprecht voor jou maar de kaars brandt zonder vlam soms…