Alle inzendingen over kievit

Oh, steltloper, kievit, en tureluur, wat doen wij jullie aan. Wij warmen ons met goene stroom en laten jullie in de koude staan. Straks rest ons slechts de koekoek en ik bedoel dus die van hout, die in een klokhuis aan de muur hangt en ons de tijd toevertrouwd.…

En ziet hij echt een vroege kievit tegen polderluchten grijs? Zo is het in de jungle dat verstilde winterwei hem heugt. Zeker weten, zijn natuur ligt in het Eemland van zijn jeugd.…

ELPIS (HOOP) Ik weet dat ik niets weet maar als ik loop Als ware ik een kievit in de wei Met kleine parlevinkjes op een rij Dan leef ik, zonder pilletje of dope Ik loop nooit zomaar om de hete brij Maar maak van lof zin en soms ook stampij…

het achtergrondkoor van grutto’s en bonte pieten vult continu de weidse ruimte van weilanden akkers verrassend kromme wegen kieviten soleren nabij bedreigd bedreigend op hun beurt indringers in mensengedaante of zwart veren- pak tureluurs schieten door het beeld huiszwaluwen zwenken kwetterend voorbij onnavolgbaar acrobatisch insecten…

Uit het geschilderde dat onbekende en die natuurbeelden roodborstjes naast overtrekkende kieviten. Veel kon ik toen nog niet werkelijkheidsgetrouw opgevoed goed onder woorden in regels brengen. Zelden was er taaie sleur, alles wat ik zag sprak tot mijn verbeelding, deed me blozen. Ik zat vaak onbevangen innerlijk te zingen.…

grond zwenkte toen de vink naar de graanstrook fladderde en de sperwer vanuit het bos tevoorschijn schoot toen de zeearend te pletter tegen de wieken vloog en de kiekendief laag zwevend een kikker greep en de vink zijn vinkenslag liet horen en de sperwer met gekromde klauwen een muisje at terwijl de leeuweriken de hemel bekleedden en kieviten…

Intens buitelen de kieviten: zwartwit en slordig vliegend vervullen ze nu de morgenlucht, met hun heldere kreten van een duidelijk verlangen. Ik ruik wel duizend geuren, joggend langs een stille sloot, terwijl de ochtendzon een paar vroege spinnewebben speels flonkerend laat schitteren, in een gouden licht.…

Dus groet ik de ganzen zelfs de eerste kieviten al, leg verstilt mijn verwachtingen neer keer op keer steeds verrassen dagen en weken doorlopend weer. Er komt in maart zeker een dag dat zelfs rozen openspringen merels vast het hoogste lied samen met een lijsterkoor zingen dus opgelet, nu de lente heel traag haar eerste schreden zet.…

Kijk daar gaan een kievit en libellen beide met dartel dansende lijven, samen schrijven we hemelliedjes verwonderlijk vederlicht.…

Waar de zwaluwen van de dromen, hun beweging maken van integriteit, als kieviten, raken in hun fixatie op het eerste ei, hun driften niet kwijt en excelleert alleen de duurzaamheid, ik herken de niet te laven giften in de suprematie van diversiteit, want er bestaat geen verlies aan tijd.…

nadat ons dierbaar kalf verdronken was hebben we onlangs de oude waterput, midden op het dorpsplein, met vele duizenden dode vogels gedempt met dode mezen en dode mussen met dode kieviten en dode plevieren met dode merels en dode kolibries met dode futen en dode koolmeesjes met dode kanaries en dode parkieten met dode goudvinken en dode zwaluwen…

Waar de zwaluwen van dromen, hun bewegingen van integriteit, ook de kieviten raken in hun fixatie op het eerste ei hun driften niet kwijt en excelleert alleen de duurzaamheid, ik herken de niet te laven giften in de suprematie van diversiteit, want er bestaat geen verlies aan tijd.…

Doe incidenteel uit een manenstraal zonnig een greep heb soms treffend als kievit met adelaarsogen echt beet die ogen welke 't leven van grotere hoogte gedogen het zijn en blijven de zijne en mijne die mag je mogen.…

Ik herinner mij haar scherpte uit Betuwe genen haar soms ietwat preutse hart, de doorstane smart, lappen stof voor onze kledij haar kievit-eega uit Mei. Dezelfde gepassioneerde smaak voor alles wat ademt is ook waar ik nog steeds van ben doorweekt, 't nodige geluk en bijzondere momenten uit opkweek.…

Waar de zwaluwen van de dromen, hun routines draaien in integriteit, als kieviten gefixeerd raken op het eerste ei, de mens raakt zijn driften gedwongen nooit kwijt, herziening gedijt en excelleert alleen uit innerlijke duurzaamheid, herken ik de niet te laven giften in de suprematie van ervaringen in een mondiale diversiteit, daarin…

We lopen slechts naast de waarheid en het licht Gevangen in duister van gestorven liefde Verblind de hoop die zich naar de toekomst richt Verwijderd, elk gevoel dat niet beliefde Ontheemd van elk gesprek dat ons nader bracht Maar zoeken blindelings onze eigen wegen We mijden dageraad en gaan door donk’re nacht In ’t licht der ochtend komen…

Kievitten maken ruim baan, de hen is in de ban van haan, de egel snuffelt naar een mier de plevier bidt een brevier: tjiu-wie? tjiu-wie, tjiu-wie? De spreeuw met zijn gekwetter, de ekster met zijn geschetter, acteren met de mus een klucht; de duiven klappen in de lucht: roe-koe-koe, koe-oe, roe-koe...…

Op weg door het park naar de andere rand, waar het riet ruist, deze overkant lonkt pronken ze ook nu met hun verenpracht, stijgen en dalen ze met wiekende kracht. Het weidse land oogt daar een altaar zowaar 't voelt niet raar dat passerend monden openvallen. Rallen, kuifeendjes aalscholver lepelaar en tureluur elk geeft echt pracht dit uur…