Alle inzendingen over klooster jeugd

De kleuter die ik was, zag overal kloosterzusters zich bewegen in bruine habijten en dan geheimzinnig verdwijnen in duistere spelonken van gangen en stallen, in verboden tuinen, uit zijn wereld voorgoed. De vensters van het convent zijn donker. De laatste nonnen bidden de completen in de kapel van Sint-Annadal.…

Het monnikenpad overwoekerd door bladertakken, de weg naar het klooster van weleer. Geurende appelbomen en de jasmijn door zonlicht overgoten vergankelijkheid. Rust en stilte, het heden en verleden samen komen.…

nacht hij en zijn liefde “een gespleten bed” op zijn duivelse kussen lag twijfel, verzet verward schrok hij wakker ontdekte zijn fout hij wereldse stakker met een klooster getrouwd?…

Hoe het klooster daar hangt bijna in de wolken en geen hoogtevrees…

Angst waarin de deur van een veilige ruimte niet openslaat wordt de liefde begrensd door de smeulende twijfel, een geur die het heilig vuur blust in de verlokkende wind en alleen de as van rossig licht in het verlangen achterlaat. De kleur bepaalt de sluier van het vergezicht, omhelzing van puur paniek, los van berouw en spijt hebben…

Een hangend klooster hier dichter bij de hemel dezelfde graven…

Monniken bidden het oude klooster ademt serene stilte.…

[Senryu] de monnik schoffelt grondmist wikkelt het klooster in een sacraal grijs…

Nu zeg je dat we beter samen in een klooster kunnen babbelen, terwijl gemengde kloosters nog steeds niet bestaan, gekkerd! al begrijp ik wel de heilige sferen, die je bij ons samenzijn wenst te inhaleren.…

SEXT Bezieling en overtuiging midden op de dag roept het angelus ons op tot gebed als uiting van liefde mijn dagen in het klooster 5…

tegen het water gestreden tot alles weer bezwijkt het baatte niet meer de Dollard was sterker en kwam telkens weer het klooster verviel werd verlaten opgeheven bestaat niet meer…

In het dorpje Kloosterzande is niet veel meer voorhanden Het klooster is afgebroken... De marieschool bleek aangestoken... De burgemeester is verleden tijd en mij zijn ze ook al ’n tijdje kwijt…

Twee jongens onteerden te Smilde in 't klooster zuster Mathilde; ze vergrepen zich niet aan zuster Margriet, volgens hen, omdat zij niet wilde.…

Het derde uur van de dag een stil zegen uurtje de hymne van de Geest zingen met Gods adem mijn dagen in het klooster 4…

De schaduwen lengen in de kleine dood van elke dag beseffen dat we nooit iets eeuwig bezitten mijn dagen in het klooster 6…

Men zegt dat de pastoor vannacht een non in ’t klooster heeft verkracht en zich daarna niet kon bedwingen “Non, je ne regrette rien” te zingen.…

Diepte gesprek waarin stilte en kleur ons een weldaad doet zo verlaten we de kloostertuin herfsttinten strelen onze ogen je kunt goed zwijgen zegt hij dat is een kunst van God gegeven als we stil zijn is er een wacht voor de lippen want soms in ons spreken praten we onze mond voorbij hoor en kijk toch eens zegt hij alles spreekt…

San Damiano eenvoud en soberheid hebben in dit klooster gestalte gekregen mijn overvloed tot zwijgen gebracht in vriendschappelijk delen van vrede en alle goeds…

De schoot van de stilte uur van de nachtwake vertrouwd raken met duister gehuld in het niets als wij de oren en ogen sluiten mijn dagen in het klooster 1…

In het klooster van las Huelgas In de biechtstoel zit de priester, Fluistrend spreekt zijn biechtelinge Van de wereld, van haar zonde. Nimmer zien des priesters ogen Wie hem toespreekt. Nimmer blikken In de wereld meer de vrouwen, Die het klooster heeft begraven.…

rond het klooster in gewijde stilte schuilt het land in nevel en mist lijkt de tijd met rust gelaten ontwaakt de dag in zuiver licht…

Het klooster lijkt zwijgzaam in vrede muren hangen oud de schouders krom zwaar vermoeid tegen elkaar gevleid hun vensters staren loodloos glas in tijd waar lijden tocht trekt door ‘t heiligdom bruine stenen; afbrokkelend verdwenen gevallen in dwang van eerder slechten het gedronken bloed versnelt ze tot gruis verlokken de wind, “breng…

Voltooien van de cirkel bidden om een vredige nacht het ritme van de dag verbinden we met ons leven de kosmos is het bed waar we morgen uit opstaan mijn dagen in het klooster 7…

1 Mijn lief zat voor het open raam, een zon, die langzaam viel, omlijstte met verzachte schijn, in een bleekgouden, tere lijn, haar hoogvoornaam profiel. Toen schoof mijn lief de blinden dicht, verveeld, een beetje boos, maar binnen drong één scherpe straal en op haar mooie mond, brutaal, danste het licht een poos. Als eens mijn lief…

2 ‘k Sta aan mijn venster. Het is laat. Ik kijk neer op de stille straat. In duisternis, waar niemand gaat. Van nergens komt meer één geluid. ‘k Sta met mijn hoofd tegen een ruit. Wanneer gaat die lantaren uit? Eén lichtkring op wat vunzigheid. Die gloor is met dat goor in strijd. Daar gaat zelfs geen verloren meid. In mij is net zo…

Die huizen zijn wel 't meeste schoon waar Kristuskoppen op de muren gladharig naar de zoldring turen, de meid draagt er een doornenkroon.…

naar het klooster loopt dood.…

Veel gure regendagen bij de boeken in studie doorgebracht; veel winternachten bij wijn en vrienden lachend doorgewaakt. En in de zomer verre wandeltochten en dromen in het gras, veel grote plannen, nog groter woorden; meisjes plagen, stoeien, gezoen en nu en dan een vleugje liefde, een wenk, een oogopslag, een stout begeren als blauwe…

De wakker-waakse haan, De dichtervlucht der zwaan, De zwerfse jager: reiger, De strijdbaar-sterke tijger, En het deemoedig schaap, Hen samen leidt de knaap Eendrachtig aan één band Door 't rein en eigen land Vol jonge bloesemsneeuw, Als in de gouden eeuw. Hij mijmert, zingt en speelt, Weidend zijn zinnebeeld; Zij kennen aan die toon…

Ik deelde met Elisa bed and breakfast-kosten, Toen wij in dolle pret Nog door het leven hosten.…