Alle inzendingen over koningshuis

Er is iets traditioneel te triestigs aan het Belgisch Koningshuis en wel: Koning Leopold II te fout (in WO II) Koningin Astrid sr. te erg (dodelijk verongelukt) Koning Boudewijn te jong Koning (19 jaar) Koningin Fabiola te gelovig (en 5 miskramen) Koning Albert II te promiscue (buitenechtelijke dochter) Koningin Paola te mooi (en ook te zwoel…

tegen wetten die mij beklemden –bijna als sonnetten- drang naar vrijheid voerde steeds de boventoon gezag kon steevast rekenen op hoon wanneer zo’n ouwe lul mij wou beletten dan maakte ik met hem de kortste metten en kreeg die eikel z’n verdiende loon ik voelde mij een echte Rolling Stone die menig kraakpand obstinaat bezette en heel het koningshuis…

Leve het pensioen Oranje boven Als het goed gaat Vol met ongeloof Als het slecht gaat Leve het koningshuis Maar waarom? Niemand weet het Nederland is dom…

Het is met recht een koninklijk triptiek, De nieuwe foto’s van de drie prinsessen, Zo werkt dat met die mediaprocessen, Want op hun ouders is juist nú kritiek. Maar liever zie ik Willy met martini, En eega Máxima in haar bikini.…

in tederheid slaapwandelend de dauphin in zijn dode hand een bloedzuivere sering de sleutel voor een nieuwe troonsbestijging betoverend een maanziek winterkoninkje de duivel een nachtbrakende kwartel een vervalst barokklokje onder zijn mantel de schildwacht op heterdaad betrapt op een divanbed uitend zijn misnoegen over bedorven bruidssluiers…

Zo gaat uw koninkrijk wel snel kapot! Ik merk het als ik door de glossy's blader De Story, de Privé, ik schrik me rot Ik maak mij zorgen en verklaar me nader Een lange lijst, voor woorden haast te zot Prins Bernhard in de oorlog een verrader Nog steeds met nichtje Margarita mot De Roy van Zuijdewijn, alleen maar kwader Een zus als paardenfluisteraar…

Wien Neêrlands bloed in d'ad'ren vloeit Van vreemde smetten vrij Wiens hart voor land en koning gloeit Verheff' de zang als wij! Hij zett' met ons, vereend van zin, Met onbeklemde borst, Het godgevallig feestlied in Voor Vaderland en Vorst, Voor Vaderland en Vorst. De Godheid, op haar hemeltroon Bezongen en vereerd Houdt gunstig…

Het waren onbenulligheidjes wat niemendalletjes Bernardientjes Zomaar uit het niets Ze hadden zelfs geen betrekking Op iets vergeetachtigs Of een slecht geheugen over een royaal gelogen iets Ze waren gewoonweg even weg waren er niet meer Pardon meneer wat niemendalletjes En Juliaantje die ging wandelen zonder hoed zij schonk hem…

Toen onder noorderwind de sparappels hun tocht begonnen over de vijvers, de pauwen waren afgedaald van hun roodstenen muur, verschoof een zonnewijzer ’t hele uur – ten teken dat de koningin ’t gesprek geopend had met de peon wiens handen wonderzacht met paarden konden zijn. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - peon…

Er was ereis een koningin die was heel erg verlegen. Niet in ‘t paleis bij haar gezin maar bij het plichten plegen. Zij bloosde en zij stamelde. Zij knipte naast de linten. Verwarde Jonkheer Haemelde met Freule van der Bhinten. Zij droeg een hoofddoek om heur haar. Zij droeg dus nooit een kroon. Zo’n kroon vond zij, dat stond zo raar.…

Ze was van ons, menselijk, lief, warm en vooral zo "gewoon". Ze was van ons allen, deed haar eigen zin, wars van protocol. Ze was van het volk, gewoon Koningin Juliana, we zullen je missen, zoals we álles missen, wat ooit van óns was?…

Prinses van hoge geboorte, Stond ik voor de poorten, Verlangende binnen te gaan; Ik droeg een kroon op de haren, Ik had een slepend, zware Purperen mantel aan. Ik wist niet, tot wie mij te wenden, Ik was een onbekende In het vreemde land; Ik smeekte: `Laat mij binnen! Laat mij als dienstmaagd binnen!' En klopte met bevende hand. `Ik…

Huil maar, kleine prins, je bent tenslotte net geboren en hebt je overoma al verloren die lieve met de mooie naam en onvervalst karakter dus huil gerust, dat mag. Lach maar, kleine prins hou onbevangen van het leven daarin zijn kinderen heel bedreven. Jij kreeg een wezenlijk hooggeachte naam te dragen, dus lach voluit, dat mag. Groei maar…

Span acht zwarte paarden voor de purperen koets laat witte draperieën haast vrolijk wapperen in de zon Dochters Sions weest niet bevreesd vetes zijn verlaten als vrede in haar geest in droefheid en weemoed begraaf ik mijn doden opnieuw gedragen naar benee…

1909 Wat was er een blijdschap in het land Toen zich de maar' deed horen Er is in het oud Oranje-huis een koningskind geboren een dochter die de naam ontving Der eedle heldenvrouwe Die voor ons land haar zonen gaf: Juliana van Nassouwe 1927 En wederom viert Neerland feest Nu God een reeks van jaren Het veel geliefde Koningskind Voor…

Zo de eeuwigheid in worden gewandeld met gratie van een moederlijke majesteit door de dood terug naar koningin gekanteld een slot op de kelder van alles toch bevrijd Elke trede naar beneden is een opgaan weg van het voltooid verleden sober zijn de laatste schreden geflankeerd door dochters traan Een volk draagt een passie thuis…

het liefst had men de huidige van haar moeder uit gekloond omdat ze zo echt was en middenin het volk stond de natuur die het nu eenmaal anders vond heeft ons vastberaden en standvastig met haar tegenstelling opgetroond…

Zo slank en voornaam, hoed met deinende veren, een korte bontjas op een mooie japon. Maar ook zo alleen, wat haar schrikbeeld was. Daarom die vlucht in dikke alledaagsheid, waardoor zij één van ons allen leek.…

Hoedster des Moederlands Praktiserend geweten des Vaderlands De schijn van een verloren glorie Hollands Uit een vervlogen en toekomstige tijd zo Nederlands Rijen dik trokken uw geliefden langs het bordes Ieder trots en fier op het laten zien van hun liefde Uit die warme genegenheid straalde uw succes Gevoelens voor u en de Oranjes vol vaderlandsliefde…

opoe, hoe komt u aan die een anjer op sterk water? ik heb hem opgevangen van een prins hij had een bril op met een Duits accent zei ze even later…

Hij is voor zover ik weet nooit gezien op een blanke schimmel. Want dan had men kunnen zeggen: de Prins op het Witte Paard. Maar hij reed in snelle auto's en vloog in spannende kisten. Liep rond in mooie pakken, glas champagne in de hand. Beleefde van tijd tot tijd met luchtige élégance de wildste avonturen die soms bijna verkeerd afliepen…

Rouw Het land bezong de prins in koor als heilige, die goud gekooid was Maar wat een schrik in ‘t crematoor toen bleek dat Claus, die koud ontdooid was tijdens zijn leven al verstrooid was Postuum Dat wij ons daarin zo vergisten! Claus is natuurlijk niet verbrand Hij was verstrooid maar werd als Christen per uitvaart bijgezet op stand…

weer vorst aan de grond vriendelijk wuivend naar zij die het volk behaagt…

ze droomde ooit een paard te mogen zijn met weelderige wapperende haren bereden door de dapperste huzaren zelfs zweep en sporen kregen haar niet klein zij was een fiere furie vol venijn die slechts met echte hengsten wilde paren de zonen van de kudden der Tartaren haar hoofdstel was bedekt met hermelijn gedwee is zij de koets weer ingestegen…

Een glimlach die haar "ik" verstopt en zo zichzelve heeft ontpopt tot méér dan een bekleedster van water, groen en kikkerdril van wegen, molens, stranden stil waar wieken kunnen draaien de oogst komt na het zaaien. Haar hoed ontneemt ons 't volle zicht de schaduw valt, ontneemt het licht ook in haar eigen leven. Achter het masker van…

Daar was de brief. ‘In naam der koningin’ stond helder op de envelop geschreven. Zou ik het nu dan toch een keer beleven, zag men mijn waarde eindelijk eens in? Zo’n lintje geeft een mensenleven zin. Waardering is dan niet het hoogste streven, maar toch ... het moede hoofd wordt opgeheven, de dankbaarheid zorgt voor een nieuw begin. Helaas…

Dwalend door de oranje kraamkamer van voorouders in gestolde gratie langs monumenten van de natie worden haar gedachten bedachtzamer verankert de jeugdige meisjespas gespiegeld in goud, marmer en glas In het licht en de wijsheid van haar moeder gerijpt opent ze het rookgordijn van het rijk haar prille blik glijdt langs de dijk waar de vogelverschrikker…

(ter ere van de doop van prinses Alexia) Kijk de ouders daar stralend staan bij het doopvont met water uit de Jordaan. we gingen speciaal naar de Elandsgracht en putten water de hele nacht en de dominee sprak: “mij is niet bekend of jullie dochter straks gaat bidden met een Amsterdams accent”…

K ostelijk zich vermakend O marmde Margaritha onvervaard N a een zitting toendertijd I n het rechtsgebouw N och beneveld Edwin G ewoontjes- is zijn aard- S chaamteloos breken zij H et erewoord van vorstelijkheid U it de media valt te filteren I n liefde en oorlog S terft integriteit..…

Als het waar is en het is waar dat we ons nu al tijden de koning te rijk rekenen hoe moet dat straks dan met Koning Willem Alexander Dat wordt snel afrekenen en wegwezen ook al zal iedereen van de prins geen kwaad weten en al helemaal niet van het kind van de rekening…