Alle inzendingen over kopen

het breken van een ei vraagt niet veel durf maar welk een warmte en geduld vereist het broeden welnee, u bent geen kip en ik geen kuiken in de dop ik hou mijn broze kop omhoog vraag niet mij te behoeden voor alle tegenslagen een beetje zachtheid anderzijds wat mildheid bij het kijken stel dat ik dát zou vragen… zou het op moed gelijken…

Je kan je kop niet omdraaien of het wordt alweer geboren. Reclame borden in overvloed. Maar de boodschap is bankroet Internet was de uitkomst. Met zoveel boodschap dat je er niet uitkomt Gemak dient de mens. Maar zoveel gemak was niet de wens.…

Ik zwerf met gevoel langs paden die zich verdringen in mijn geest mijn geheugen moet zich beraden over wat ooit van mij is geweest Warmte, genegenheid en geluk drongen zich tegelijk aan mij op nu is alles gezonken of stuk en liggen depressies op kop Mijn bestaan staat nu even stil mijn gevoel voelt niets meer ik zwerf verder uit vrije…

Hoor Rita Corita: jongens wie lust er een kop?…

De roep van de meeuw om zijns gelijke scheert vroeg over het water zijn kop geheven op de wind zijn roep onbeantwoord alles stil en toch zo veel later vlijt zich het water langs het schip aan lij als hij neerstrijkt op de mast voel ik zijn vrijheid dan sta ik op de boeg en haal het anker voor de tros we gaan weer los…

Zijn magere kop raspt soms over mijn tong, en praat maar zo vertraagd dat men het nauwelijks verstaat: hij noemt mijn klieren liefde en ik hou van hem. Ik ben blij dat hij bestaat. --------------------------- uit: 'In de piste', 1984.…

Nee, met een vogel Die ondersteboven Aan een boom kan Hangen heb jij niks Van doen - eerder ben Jij degene die bereid Is op zijn kop te Gaan staan om wat Eens je idealen waren Te verkwanselen om toch In vredesnaam maar niet Je billen van het pluche Te hoeven tillen - daar Hebben je maatjes wel Voor gezorgd, om jou Koste…

Ik heb maar snel 'n flinke zakdoek gepakt om in te snotteren in m'n volkstuinhuisje op m'n kleine bankje verslijt ik de laatste tijd oude "Linda's" Zelfs na jaren bewaard nog het lezen waard De Linda heeft diepgang en is niet bang voor de dood Ik wil nog een kop thee voor mijn 'doek' valt.…

in lichte draf of galop zo lopen we het jaar in, wij op kop...…

in het binnenland, daar slingeren de wegen nog dwalend naar diepte van binnenbestemmingen naar verweesde bermen pas op, maaien ik dacht als kind dat daar maden waren maar dan casual gespeld zoals bloemen in 't veld nee, radarcontrole onafwendbaar geld om brood te kopen en jouw gang te gaan pas je wel op, voor overstekend…

ze verschoot wolkte licht haar donkere ogen golfde brekend door een zee vol emoties strandde op basalte hardheid van mannelijke trots onbespreekbaar in traditie buigt hij nooit de harde kop maar in het zwijgen speelt zij zijn muziek neigt als hij verkiest windt hem weerloos om haar zachte vingers tot hij doet wat zij gebiedt…

Ze kletst me de oren van de kop, en miauw ik terug dan valt ze stil, want echt verstaan, doe ik dr niet.…

Elke dag worden duizenden mensen geboren Elke dag gaan duizenden mensen dood Elke dag vrijen duizenden met andere duizenden en moorden enkelingen duizenden uit Elke dag zoek ik naarstig naar mensen en ga met mijn kop door duizenden muren -------------------------------------------------- uit: 'Een haven voor alle woorden', 2012.…

'Maak mij los en open uw beurzen en koop het fruit van het seizoen! Laat uw marktkoopman u adviseren en van dit lente goeds iets in uw boodschappentas doen!'…

Een mega vrouw koop je nooit Met geen geld ter wereld Halfnaakte - dames - zo botox geïndoctrineerd Armoe troef Ware Valentijners ik tel ze net niet op één hand Less is more Taalkundig onderlegden Enkelingen die nog weet hebben van de unieke klassieker Ik doe wat binnen mijn vermogen ligt maar ..... wat een angst ...…

Hier mag je grazen het sappig gras voor m´n voeten Het hek de weidepalen waarlangs prikkelend draad Het is als een brede straat voor het grazend vee Schapen, koeien paarden, geiten om het even Hier buigen ze naar moeder aarde Overtuigd van de waarde de kop te buigen Als ware het omwille van louter lijfsbehoud.…

telt de stappen en kraakt in zijn trappen op het slaan van de deur zit de tijdloze sleur het interieur heeft de geur van verleden een bank droomt gerieflijke plooien in liefde ontdooien gordijnen zijn zwaar van het lichten der jaren de muren bekrast en belast met herinnering thuis is vertrokken het huis staat te koop…

de gek gooit kleuren stuk zoekt scherven van geluk hoort stemmen in zijn kop smijt zijn spiegelbeeld kapot speelt met schaduw verduistert licht de nacht leugens klinken sluw zijn waarheid heeft de macht hij heeft verdriet dat nooit een ander ziet omdat hij niemand kan bereiken zijn tranen kunnen niemand spijten…

ik hou van je heuveltjes en van het struikje onderaan je buikje ik wandel door je landschappen tot aan de vijvers van je ogen daar in de zalig warme zonnestralen van je lach leg ik mijn ziel te drogen al je letters drink ik gulzig op en met een dronken kop zing ik mijn beste lied het was een mooie tocht maar de weg terug naar…

het huis telt de stappen kraakt zijn trappen in het slaan van de deur zit de tijdloze sleur het interieur heeft de geur van verleden de tafel is oud een bank droomt gerieflijke plooien gordijnen zijn zwaar van het lichten der jaren de muren bekrast en belast met herinnering thuis is vertrokken het huis staat te koop…

Compagnie 'Het vergulde gat' had een zootje zotte kopen in de aanbieding. Het kon niet op! 'Konijnbruine gordijnen' gratuit en voor niets. Het zwangere konijn kreeg je er bovenop.…

najaarsregen, een wankele tafel waarop menig woord werd doorwoeld, een halve kop koude koffie, naamloze suiker onaangeroerd ik mijmer over wat ik bezit en schets u een beeld u mag zich er vrij in bewegen biedt het ruimte om mij te zien en wat ik achterlaat hoort u het waggelen van mijn pen op de manke tafel terwijl de regen tegen het raam…

Let op en láát dat sms-verkeer Want bruin steekt weer de kop op, keer op keer Denk aan Erasmus - was u die vergeten, Met uw geheugen en uw "schoon" geweten Dat 'blanken eerst' denkt, net als extremisten Gezwel van binnenuit - neofascisten Let op en láát dat sms-verkeer Want bruin steekt weer de kop op, keer op keer 't Is…

Ik koop mijn eitjes bij de boer, ...stond daar verder niet bij stil... Ik zie ze scharrelen, ze eten hun voer... Toch is er iets, wat ik weten wil... Als er niets meer komt, is het dan voorbij? Neemt de boer je dan mee? Eet ik eerst je ei ? ...en daarna je filet...?…

als een piramide nam ik benen bruin van zon de kop van het beest daartussen zachte neus en koeienogen oren steken uit - enkele streepjes van haar hemd zijn zichtbaar hals en hoofd met warme glimlach wist ik dat die was om ogen zo mooi als van een ezel dat gesmolten vlinders in haar buik dat wij zouden terugkeren als twee niet langer…

mevrouw M had vijf kinderen mevrouw was niet genoeg vandaar de M want zij was méér dan mevrouw alleen mevrouw M serveerde de bloemkool uit één stuk voor vijf of meer, nooit stuk altijd mooi heel als ik weer een bloemkool koop dan denk ik aan mevrouw M een bloemkool kreeg nooit een fijner compliment…

Waarin mijn tijd zich verloren weet blijft het geheugen steken uit dagen staren onder wijzers die uren vragen stellen omdat zich het luiden van meet af, aan, uit, in, over, achter, langs, op gelegde aanwijzing die mij`t er in luist eren niet dragelijker op maakt, juist waar dat beter zou zijn voor mijn kop Want de aanhef draagt het…

Jij zit in mijn lijf en in mijn geest 't is net of ik thuisgekomen ben Maar wat me verwart het allermeest dat ik niet meer weet wie ik ben Mijn geest heeft honger wil gevoed mijn lichaam hunkert naar warmte Jij gaat diep tot in mijn ziel is dit dan wat ik zoek Wereld op z'n kop kippenvel ? en ik ?…

Ontkenning hou je even vol maar breekt uiteindelijk op Je wilt haar graag vergeten maar krijgt haar niet uit je kop Respecteert haar keuze maar is niet wat je hartje wil Ziet haar haar leven leiden wilt schreeuwen maar houd je stil Je leidt onderhuids in alle stilte en geeft het slechts een plek Maar ondertussen weet je je houdt jezelf voor…

Paniek-getjiep klinkt het verderop Er sluipt een kat met een nestje in zijn kop Geruisloos verdwijnt hij de struiken in Moedermerel bekijkt het flink, tegen haar zin Tjiep – tjiep zo klinkt ononderbroken onmacht De lichte lucht verkleurt, verdraait, verzacht Horen doe ik haar al lang niet meer Ik denk:‘Morgen hopelijk warmer weer.’…