Alle inzendingen over kort haar

met je mooie kleertjes aan lig je roerloos in een kistje want je bent op weg gegaan was jouw zijn hier veel te kort schijnt jouw zon voor altijd in ons midden waar jij hoort doen wij jou uitgeleide op eigen wijs voorgoed in ons hart gesloten wensen we jou een goede reis…

Ied’re week schrijft hij een snelsonnet Op www.gedichten.nl Satire, actueel, kort en snel Weer iets of iemand in de zeik gezet Maar dat hij ook de Roos zou bekomen Zo’n prijs: daar kon hij slechts van dromen ----------------------------------------------------------- Coenraedt van Meerenburgh heeft in Venray de 1e prijs poëzie van de Raadselige…

Gehuld in strelend ochtendlicht komt mij jouw silhouet van korte afstand tegemoet uit ons gedeelde bed. Een zonnestraal beschijnt nu zacht de rand van je gelaat gewis dat hij de drang je te beroeren niet weerstaat. Heel even laat ik hem begaan dan kus ik je gezicht: ik wil je zelfs niet delen met een sprankje zonnelicht.…

ik voel pijn zouden het de eerste stukjes naderende dood kunnen zijn in frontale aanval op de tempel van het leven altijd evenwicht ieder licht nam schaduw zelf bij de hand nog schijnt de zon maar de dagen korten en het donker wint terrein de balans is om ik beleef nog slechts de schaduw van wat mijn bestaan had moeten zijn…

Gebukt onder loodzware schuldenlasten liggen bankgebouwen als gevallen vrouwen amechtig op hun rug Als idioten trachten Cyprioten hun spaargeld te ontzetten Uit lijfsbehoud maakt belastingparadijs met fun met hun bewaarde centen korte metten * Run forrest Run…

er zit geen rek meer in de touwen van het poppenspel wij worden kort gehouden door het houten kruis ons bewegen wordt gestuurd door de waan van alle dag de grote speler trekt de draden aan tot niemand meer iets eigens mag voorkom gedonder in de hel in het synchroon gehoorzamen verdien je echt de hemel wel…

Afdichters maken korte metten. Met knagende herinneringen. Uit een onvoltooid verleden. Vol schuldgevoel en spijt. Opgelucht opnieuw beginnen. Met een schone lei. Bevrijd en onbelast. Onze ware ziel beminnen. Een afdicht heelt een open wond. Afdichten schrijven is zeer gezond.…

Avonden duren langer nachten maakt hij kort slaap doet sneller zijn entree doch als de ochtend gloort wordt het problematisch om kwinkelerend op te staan de middagdip zemelt tussendoor zijn oogleden dat leidt tot knikkebollen languit neemt de zitbank hem kerend naar de vooravond nou, dan weet je ’t wel.…

Wanneer pijn net als verlies ondraaglijk lijden wordt is elk lijntje hoe mooi ook altijd te kort!…

Het pad zal je volgen stappen zal je er zetten Maak korte metten met het vooroordeel sluit 't uit... De praatjes komen aangewaaid blijven hangen doen aan ieder tekort Want wij zijn kwetsbaar als halmen aan de waterkant Een rukwind en we liggen plat...... over het pad: platgetreden geplet door zovele voeten.…

Betekenisvolle korte duidelijke woorden. Krachtig als een waterval die ik onderga. Het meer waarin ik sta, vult zich met jou. De temperatuur van het water stijgt, evenredig met het peil. Alsof een bad zich vult. In de spiegeling zie ik je steeds beter, zoals jij mooi bent.…

dit zijn de dagen van stofwolken en woestijnhitte van zout zeep vuren en dodendansen dagen van bochten en ravijnen van vrijplaatsen van doekjes voor het bloeden dagen van gesloten harten en deuren van branden droogte en de onbarmhartige zon dit zijn de dagen van korte dromen van lethargie bedrieglijke kalmte inktzwarte…

het leed smijt de deur open onder dekens dromen bundeltjes kind in ruimteloze tijd tere bloemen roerloos na die korte waan geen woord gesproken geen lach geschaterd aan de muur afbeeldingen van Indische goudenregen en het alfabet aan de vuurrode hemel gloeien tranen de leegte raakt aan alles…

Het gebed tot God zegent de vroege ochtend evenals de late avond en menig verstrooid uur bij het drukke middag van de dag eens kort en krachtig blije woorden of vragen naar de hoogste Heer zenden is een onkwetsbaar schild sterk en steeds te gebruiken onder voortgaan vol geloof.…

mooi lenteweer terrasjes stromen vol iedereen uitgelaten korte rokken hoge hakken mooie weelderige lokken toen wat ik nog nooit heb gedaan ik bleef verbaasd staan draai me om me te uiten: 'Zo zo!.' en m'n lippen produceren iets wat lijkt op fluiten 'Was dat voor mij bedoeld?…

Verdwenen is nu de leugen En wat rest in mijn geheugen Is een kort maar ademloos moment Waarin ik jouw liefde heb gekend…

, kort verdoofd…

De strijd is gestreden Een strijd zonder winnaar Een breuk zonder aanwijsbare reden In gelukkige tijden ondenkbaar De strijd is gestreden Het is nu eindelijk welletjes Tijd om de horizon te verbreden Een einde aan psychologische spelletjes De strijd is gestreden Het afscheid kort en emotieloos De tranen reeds verspeeld in het verleden…

wat is het voordeel van het vrijelijk verkeren in een lichte kooi als toch al vrijwel vast staat dat je ‘r bij lichtuitval kort gesloten uit gaat valt over donkere knaapjes je lelijk zult bezeren open gaat ’t doosje je contact is naar de knoppen knettert weer licht je was te laat bij ‘t stoppen…

In mijn dromen ben je er Dan doe je ook heel raar Je lijf zit vol met fratsen En je vliegt weg ineens, zomaar Ik lach dan met je We spelen, zingen We praten door elkaar Of we maken lekker eten In mijn dromen ben je er Dan kom ik niets te kort Maar als ik ’s ochtends wakker wordt Dan is die droom vergeten…

Nachtelik vliegen vogels van de wilde wingerd weg Schrikbeladen klapperen vlerken dof in deemstering Knakgeluid van takken veelvuldig kort ontsluieren_ _ _ _ _ vlerken _ _ _ één ogenblik niet-herkenbare ruimten de ruimte is van knakkende _ _ _ _ vlerken _ _ _ _ vol Plotseling zijn…

Ik heb zo hard voor jou geknokt Ben vreselijk diep voor ons gegaan Je was zo trots dat ik je wilde Je was zo blij dat ik bleef staan Jouw trots dat werd een hoge muur Ook blijheid bleek van korte duur Per saldo is het niets geworden Ik had zo erg mijn best gedaan Maar jij negeerde alle borden Uiteindelijk ben je toch gegaan…

Afkeurend vele blikken Scannend van top tot teen Priemende speldenprikken Geniepig en gemeen Ik weet heus wel mijn benen -Hun schoonheid is ver zoek- Die zijn om te bewenen Zo in een korte broek Ik moet het wel bekennen Het is dus geen gezicht Maar oh wat is het wennen Aan zo een volksgericht Bij ouderdom hoort ongerief Stilzwijgende…

In hemelse gedachten Van perfect schuin Lijkt ieders schemer Herbouwd uit puin In kort bedwingen Van wrange pijn Lijkt bitter water Gerijpte wijn In minzaam spotten Zonder respijt Vernauwt de waarde Van menselijkheid Zo onbeduidend Immer banaal Verdringt exploten Creëert verhaal…

Slaat z'n spullen kort en klein en staat in de tuin te gillen zouden er instanties zijn die helpen kunnen en willen.…

Gedaagd in kort geding Straalsgewijs ondervraagd Staat 't nachtelijkste ding Met potenvol vandaag Het lichtrequisitoir Maakt alles recht en klaar Vaas liefste en trompet Zijn bij elkaar gezet Naar ninivehse wet Van 't onontkoombaar daar ---------------------------------------------------------------- Uit: Verzamelde gedichten (1981) van…

Laatst iemand ontmoet Het goede gevoel gaf mij moed Om open proberen te zijn Delen en praten over pijn Voorzichtig verkennen En aan van alles wennen En van knuffelen op z'n tijd Heb ik geen enkele spijt Jouw warmte was een feest Zoals nog nooit is geweest Slechts van korte duur Want we scheiden: nog dit uur…

buiten fluit een verborgen vogeltje wel tien verschillende wijsjes door elkaar zodra ik regelmaat ontdek begint het weer in een andere volgorde naar willekeur even laat het zich zien zo klein te kort om uitgebreid waar te nemen te classificeren, vogelgids in de hand onzichtbaar zingt het rollertjes voort…

- Om de glorie, hun ontnomen, In de mist te schreien staan, Als november is gekomen, En de takken traan op traan Op de vochte grond doen stromen, Waar de bladerkens vergaan Na hun goude' oktoberdromen En hun korte vrijheidswaan - Als november is gekomen ...…

vanzelfsprekend de kleine, korte woorden ik zong maar, waartoe dient geluk het zwijgen stemt de morgen nooit de droge wind vandaag bomen worden toch weer groen zelfs met heimwee op de hielen ik riep je nog maar dagen vallen, jaren ook in blind geloof het is zwart, vuistgroot waarom zou ik nog meer vertellen…