Alle inzendingen over krabbenvissers kussen storm

met alles wat ik ben sterke armen houden mij dichter warme lippen kussen jouw voorhoofd samen versmelten we als één waarin de nacht de dag koestert stralende sterren onze koers verlichten tot de zon ons omarmt opweg naar zomerland *…

Een zachte blos kleurt wangen rood als haar ogen kussen ze proeft..... ze eet de aangeboden vrucht het sap krult van haar lippen als ze gulzig toe hapt genietend verorbert ze de avond glimlacht als ze tevreden achterover leunend haar mond afveegt…

Ik heb behoefte aan je warmte aan je kussen, aan je hart dan pas voel ik me veilig want jouw liefde is apart.. Ik heb behoefte aan je woorden en de zinnen die je zegt aan je handen die mij strelen aan jou..die er voor vecht!…

Jeroen, je naam in duizend kussen. In de zwoele geur van liefde. De geur van duizend violen vermengd met duizend rode rozen. De zoete geur van samen zijn. Verlangen, hunkering versmelten in het nu. Al dromend duizend en een nacht. Het heden van het stil verlangen…

terwijl 't meer opkruipt voelen dijen warmer vooral waar de kousen overgaan in zachte huid die lieflijk verleidt miskende glimlach nodigt uit tot het kussen van haar nek tintelingen veroveren haar lijf dat in vuur en vlam staat hunkerend naar ...…

Verhalend de nacht door weer landen op aarde de maan krijgt gezicht de dag nog z’n waarde Bezweer me met woorden over liefde en trouw ik zal alles geloven als ze komen van jou Bestrooi me met kussen terwijl ik ontdooi geen plaats meer voor twijfel het leven is mooi…

zachtjes beweegt jouw borst waar ik mijn hoofd te luister had gelegd, op en neer jouw hart klopt als het mijne verwarmend aan elkander wrijft mijn hand over jouwe kussen warme lippen mijn hongerige lijf vol begeerte het smaakt naar meer…

nu de aarde de maan verduisterd heeft laaien de gemoederen weer op bomen staan er bevroren bij evenals de meerkoetloze vijver ijsbloemen staren vragend naar omhoog waarom de maan ze niet kussen wil staat het riet roerloos aan de kant wat rest is een onheilspellende stilte…

nog eens het kussen opschudden een zachte aai over zijn wang jouw stilte in zijn handen leggen fluisterend welterusten zeggen slaap maar, toe, slaap maar… de tijd verstrijkt en och, het lijkt dat de donkere nacht hem naar de morgen zal dragen wat zou je op dat ogenblik nog kunnen, durven vragen……

Giftig knal ik met mijn kussen. De mug baadt dood in mijn bloed. Het staat 1-0 na verlenging, maar haar overwinning smaakt niet zoet.…

zijn het regendruppels die de wangen kussen zelfs na al die tijd tekent donkerte zichtbaar ook al ken ik jou (zo lang) ken je mij nog altijd niet het zijn schuurt met het opgaan in de mist geruisloos dat dan weer wel al verdrinkt het hart iedere nacht opnieuw onder vers ingestopte lakens…

de droom staat naast het lichaam versoepelt de vlek op de muur die er daarnet nog zat, de rest is een gat van steen, achtergebleven in een ontwaakte huid, nader dan de rok, verder weg dan ooit, met een opgekropt kussen, ontwortelde lakens als moment in vergetelheid…

Van de liefde heb je niets begrepen je hebt hem ingepalmd en naar je hand gezet zo voor jezelf Je hebt de liefde opgeschud als een kussen waarop je het meest gerieflijk lag, voldaan en met een glimlach Dat je liefde eigenlijk moet delen had je niet geleerd of meegekregen Ik had hem graag met je gedeeld Je moest eens weten.…

Laat mijn handen je innerlijke voel betasten en strelen geef vanuit je hart warmte en liefde mee Uiterlijk is schijn wanneer het innerlijk straalt omarm me en voel de fluistering van de wind spelend met je haar strelend over je natte wang je ogen kussend Vanuit donkerte en schemering lacht mijn schaduw je wolvend toe krachtig…

zijn zo goed gezind En zonder mededogen O kus me met je lieve mond Weer leven in mijn ogen O kus me, kus me telkens weer Laat me je kussen horen Want bij de laatste die ik krijg Gaat mijn geluk verloren En zo we scheiden, zoetelief Wat eenmaal zal gebeuren Dan wil ik om jouw eerste kus Mijn leven lang nog treuren…

Je zat naast me in de theaterstoel en vertelde iets dat me geheel ontging ik was gefocust op je lippen hoe ze bewogen en je adem lieten ontglippen een adem die van ver kwam, diep binnenin warm was niettemin en herinneringen afsmolt ik wou je alleen nog kussssssen niet te onbesuisd, niet onbeschaafd maar gebruikelijk: met mondjesmaat…

Een jaar voorbij...ik blik even terug Er waren weer voldoende rampen De mensheid nog verdeeld in kampen Zo sta ik peinzend op de brug Verschillen overbruggen tussen mensen Is wel het beste wat ik nu kan wensen…

Teneergeslagen leidt zij haar leven Brokken van verdriet laten haar bijna stikken Hoe hard het dier in haar ook probeert Deze wonden kan ze niet meer weglikken Als een geknakte bloem in een zware storm Weerstaat ze de slagen van de wind Toch duurt het niet lang meer Voordat ze zich midden in de storm bevindt Meegevoerd in de waanzin Waarin…

ook niet kwijt dus ben ik mijn eigen gevaar verliefd zijn is raar op zijn zachtst gezegd die storm komt door haar en ik ben aan de orkaan gehecht het is ontzettend verwarrend deze stormachtige verliefdheid ik geniet met woeste gevoelens van mijn eigen kwetsbaarheid…

Niet de meteorologische want daar heb ik niks mee, neen, 21 juni, das de dag, dat de zomer echt beginnen mag, en die stormen mogen nú dan wel loeien, als het over drie weken dan maar gedaan is!…

Een zware storm woedt in mijn hoofd Mijn ziel wordt rondgesmeten Een bliksemstraal heeft mij verdoofd Mijn zicht wordt aangevreten Mijn denkvermogen mindert snel Ik snuif nog wat benzine Het aardse leven in de hel Verslaafd aan cocaine…

Het blijkt: de Turken zijn niet te vertrouwen Kijk naar die Eus met zijn Matthijsverhaal Een storm in een glas water, veel kabaal Op Ottomanen kan je niet echt bouwen Wat? Is die vent in Deventer geboren? Zit stil: je wordt geknipt en ook geschoren…

De optocht trekt verder ik kan het doen ik kan het zeggen stel je voor sneeuw wordt warme regen de lucht trilt de wintermaan verlicht de hemel de storm is gaan liggen het zal nooit meer hetzelfde zijn dit is het dan ik heb mezelf ingehaald…

In twee jaar zijn we van heel wat verlost De storm rond Wilders zal dan zijn geluwd De farmaceut is in een hoek geduwd En rekent voor zijn pillen wat het kost Een doosje Fitna is dan wel bekend Als hersenhelftenvoedingssupplement…

Daar staand, overuigd van de waarde schaterlachen om hem, de ander doneer mijn ziel en maak een god in bleke dromen over zand breken stormen door in mijn wil wetend wat ik kan geef ik niet mee niets meer dan mijn ziel ik ben het, de zoon, de redder.…

altijd komt het moment waarop iemand het zoeken naar overlevenden staakt waarop de storm stilt waarop iemand met schrijven ophoudt om iets anders te beginnen, zich iets aan te schaffen, voedsel inkt, gereedschap ------------------------- uit: 'Winterhard', 1988.…

De pijn van het verleden Voelt als de droogte van gisteren De regen van morgen Voelt als het zweet van vandaag Maar ik ken jou Dus dwars door de storm en regen Mag ik zijn bij jou Ik heb je lief, mijn hele leven…

loop mee met de storm je jas waait weg je staat in je hemd kou dringt in je huid de regen valt op je dak je wordt verkouden je ziet door de regen de bomen niet staan, wat ben je eenzaam. -…

Met sneeuwvlokken vertrokken, door winterzon bestraald, door windkracht meegetrokken, door hagel aangehaald, voel ik aan lip en wang de storm en zijn bedaren, een kus, nat, warm en lang van weer dat op gaat klaren.…

ik ben de wind om je oren nog voordat je werd geboren ik ben de zee aan je voeten de blauwe luchten en de wolken ik ben de aarde onder je benen de oever die het meer omrandt het verlangen dwars op alle stormen ik ben het leven al eeuwig doorgegeven…