Alle inzendingen over krom

Het fruit dat krom was, lelijk of te grof Mocht van de EU niet worden verkocht Maar zij vindt deze wet nu een gedrocht Dus schaft hem af en oogst daarmee veel lof Arm fruit dat dit nu rot vindt en niet wil In spanning wacht de pers op het geschil…

dat blaadje op de grond was de eerste niet meer donkergroen getand met gehavende nerven en een teer krom steeltje het bruine onstuimige roest heeft zich hiermee aangekondigd een belofte die ik niet vergeten zal ik verlang naar zijn storm het grijs nattigheid onbesuisde woestheid…

Als mijn gedachten loop ik rond in kringen achter het beeld dat ik heb geschapen van jou al zoek ik rechte lijnen wat krom is buigt mijn brein niet recht daarom loop ik over paden waarover ik waarheid zoek in hoop op zegen.…

Als mijn gedachten loop ik rond in kringen achter het beeld dat ik heb geschapen van jou al zoek ik rechte lijnen wat krom is buigt mijn brein niet recht daarom loop ik over paden waarover ik waarheid zoek in hoop op zegen.…

Poëzie is wording die blijft steken in de rauwe, gebarsten onhandige gaafheid van het ongenoemde haar voltooiing is toeval, het stokkend ongerepte uit haar krom getrokken pen poëzie polijst niet wat ze zegt, ze schuurt zich uit in haar ontluistering ---------------------------------- uit: 'Als het dichtklapt', 2005.…

Waarom zo krom? Waarom zo stug? Waarom die knoesten op je rug? Waarom zo scheef en zo gedrongen? Waarom je kruin tot knot gewrongen? Waarom gespleten en gekloofd? Waarom die tenen op je hoofd? Waarom die barsten in je huid? Zit er meer in je dan je uit?…

Niemand praat recht wat krommer is dan krom, Wat Halbe deed was dommer nog dan dom.…

Lanen lopen dezelfde Weg langs wegen Aan de straatkant, Dichter bij Banen gelegen Zijn dan jij De paden krult, Met vlechten die Ronde routes vult.…

De weg naar later kronkelt voorwaarts, echter Wat krom mag zijn bepaalt nog steeds de rechter…

ik heb chaos ontmoet in ogen die bedrogen hoorde hoe de waarheid werd verkracht in woorden fluweelzacht streek glad maar voelde tegenvleugen sprak recht toen krom niet wilde deugen de transparantie valt in scherven we weten allebei dat liefde langzaam haat zal erven nog plooien we en strooien zand in tanden die al knarsen en…

de zomer komt het land verkennen uit een koele zee blauwe lucht en zoele winden nemen al haar geuren mee ze zindert richting horizon kleurt weide geel torens trillen krom de warme lucht wordt hen te veel vogelkoren zijn verstomd mensen worden mat siësta biedt serene rust er is niemand meer op pad zon zal blijven stoven tot…

een vale zon in lucht waaruit het leven is gevlucht gebruikt door lijven die vergeten te bewegen een dag die krom trekt door gebrek aan perspectief verveling is de dief die uren heeft gestolen de trage stroom van dingen die gebeuren het drijven op gewoonteruis slaan van klokken en van deuren de avond ademt nog geen duisternis omdat…

ze kijkt hem van onder haar brilletje minzaam aan terwijl ze met haar lepel kieskeurig haar eenkleurig vanilleijsje voorzichtig proeft beide tachtig jaar grijs en krom maar naast elkaar misschien heel wijs ze kijkt hem zo nauwkeurig aan niet op zand gebouwd maar op het ijs.…

Omdat ik dokterde en minutieus recht maakte wat krom was heb ik bij de tijd niet stilgestaan. Tot je om 23.14 uur bij me bent weggegaan.…

Het einde waar je naar loopt te lonken, alle gedachten niet meer rechtlijnig maar krom. Kapot en niet meer te maken, gebroken door het leven. Het geluk kan mijn hart niet meer raken, alles weg, het goede opgegeven.…

De realiteit is achtergebleven raakt verder weg van hem nu hij door de straten zwerft omringd door metgezellen die lanen en het plein verlichten, kerft hij in een sprookjesboom zijn geluk met haar initialen voor zijn ogen ontvouwt zich het wonder van de verbeelding het is niet allemaal krom of recht maar voor hem wel levensecht.…

Je bent blij om het te horen het zit niet tussen je oren de diagnose is gesteld en het is je verteld je werd zo moe van je eigen lijf botten kraken ze waren stijf schilfers op je huid je voelde je rot en zag er niet uit nu krijg je een medicijn het klinkt krom, maar hoe dankbaar kan je met een diagnose zijn.…

Maken wij dan hier toch nog dromen waar Zijn speech bracht veel hoop heel ons land lijkt nu om Dan brengt ons al klinkt dat krom het is niet dom Het Calvijnjaar weer nader tot elkaar Of denk je wat koop ik voor die praatjes Uncle Sam zit omhoog met al die gaatjes…

een tijd van messen slijpen en niemand lijkt het te begrijpen in hetzelfde taalgebied verstaat de een de ander niet er wordt gepraat geschreven alles met elkaar verweven woorden zijn geen houvast meer ieder gaat apart tekeer subcultuur en misverstand alom door achterstand trekt alles krom…

Ik zie je gaan, na de laatste zet, je loopt wat krom, er valt een blaadje van de boom, je bent bijna bij de hoek, draait niet een keer om, het is over. Je loopt de hoek om ‘k zie nog net het blaadje op de grond vallen ‘k sluit de gordijnen, het is voorbij!…

Ik heb al zoveel gezopen Maar nog niet afgedropen Nog niet afgelopen Met het drinken van dat Ik weet niet eens meer wat Ik weet niet eens waarom Al het rechte is krom Al het kromme is recht In mn maag een gevecht Dat ik weer ga verliezen Wanneer pak ik mn biezen Wil nog niet gaan Dus ik ga er weer aan Tot ik niet meer kan…

De herfst heeft zijn intrede gedaan trotse bomen buigen krom door de wind iedereen heeft zijn jas weer aan, hier en daar vallen al blaadjes. Regenbuien komen af en aan de wind vrij spel door de straten de zon piept af en toe tussen de wolken door maar ja, daar is het nu toch herfst voor…

het weer is niet altijd goed er waren zelfs totaal verregende vakanties in zonovergoten weken vormen plensbuien met onweer een frisse verkoeling het onderweg zijn vind ik een avontuur vol nieuwe indrukken het onbekende lokt mij de weg vult zich al rijdend in op paden die recht en krom zijn…

Krom gevangen blijft mijn rug verlangen naar het groteske bos waar mos mijn voeten kust last berust in schaduwzijden hars gespreid met armen wars van schors waar dorst de zoete heimwee zucht op zoek naar lucht en kind van toen.…

Lichaam dat krom voorover Gebogen loopt, stramheid van Pezen en spieren door medicijnen Muurvast aan elkaar gebonden, Geest die nog wel in de Woning van het lome lijf Verblijft maar zich in staat Van ontbinding bevindt En tevergeefs probeert Mee te komen in het tempo Van de tijd…

Er heerst complete chaos in mijn hoofd alles buigt krom om mij heen mijn hart voelt zwaar en ik ken mijn plaats niet meer ik ben stom geslagen in mij raast een storm en hij wil maar niet gaan liggen ik ken de uren, dagen niet meer ik verdwaal in de straten van de stad en het ergste is dat ik hun verhalen niet meer ken.…

Als je krom ligt van het lachen, ook dan lach je niet alleen. Als je praat, dan zal ik luisteren, naar geluk en naar verdriet, ben je opstandig en zoek je weerstand, dan ben ik het die dat biedt. Als je dingen moet doormaken, zo het hele leven door, dingen groot en klein, wat er ooit ook zal gebeuren, ik zal er altijd voor je zijn.…

Haar kneukels krom van 't breien Haar ogen rood van 't schreien Haar hart wil vermeien Niemand die' t wil verblijen. Wij, de oudere mannen, weten het: IJdelheid 's mannen troef des vrouwen haat "oude" vrouwen hunkeren nog... Helaas.…

Herfst is jouw seizoen het lichaam moet nog wennen tenen en pinken krommen zich ik wacht op de groene scheuten of het sluiten van de bast wil deze winter beter overleven bevoorraad met trossen bananen en zo krom zijn en jij zo zacht met al die watten in jouw hoofd het lijkt alsof je jonger wordt…

De nieuwste smurfenfilm trekt zalenvol: ’t zijn vreemde wezens die zich anders kleden, krom praten, raar gekleurd, met vreemde zeden, en vrouwen spelen hoegenaamd geen rol. De film heet : “Blauw ? Het land uit, en wel snel !” (met in de hoofdrol: Geert als Gargamel).…