Alle inzendingen over krom

De nieuwste smurfenfilm trekt zalenvol: ’t zijn vreemde wezens die zich anders kleden, krom praten, raar gekleurd, met vreemde zeden, en vrouwen spelen hoegenaamd geen rol. De film heet : “Blauw ? Het land uit, en wel snel !” (met in de hoofdrol: Geert als Gargamel).…

Als Geert weer grofbesnaard maar glad gebekt kortzichtig, kil en krom staat te oreren zal elke krant hem daags daarop citeren zodat hij telkens ieders aandacht trekt. Maar juist die aandacht vind ik heel verkeerd en dus schrijf ik geen versje over Geert.…

ik ruim de keuken nog wat op ik zie mijn moeder gaan ik pak wat op en zet het weg ik zie haar handen aan hoe zij het deed verleden tijd wordt heden in de tijd nu net als toen mijn handen gaan als die van haar met vlijt haar vingers zijn nu krom beleefd haar handen zo vertrouwd de mijne zijn nu net als toen al moederhanden oud .…

In de kille kale uren van zijn bestaan is het de tijd die als enige nog snel kan gaan hij zelf loopt krom gebogen kijkt niemand in de ogen bang om iets van geluk misschien in een ander te zien al was het maar de schijn terwijl dat nu juist dat de bron van vreugd kan zijn maar hij heeft gekozen voor dorens in plaats van de rozen.…

Ze moeten snel wat krom is recht gaan zetten. Waarom in zee gegaan met goeroe Jetten. Zijn mantra dreunt maar door: oomm..laag oomm..laag. Maar met een glimlach tovert Mark een haasje uit zijn spreekwoordelijk geworden vaasje.…

Ik probeer me jeugdig te houden spring op de fiets (elkektrisch) en snel richting Concertgebouw voor een middagconcert van het Amsterdams Gemengd Koor waar mijn man in meezingt fiets met ketting op slot aan de paal en pal recht loop ik naar de ingang dan overvalt me een massa mensen gebogen en langzaam lopend sommigen zelfs krom, sommigen…

Heden ten dage is de spijtbetuiging Opmaat geworden voor het Rechtspreken wat ooit krom was. De aarde, eens verschroeid, Ontvangt, beladen, de loze zaden, Zinloos besproeid. Napalm met nagalm, Hier groeit niets meer. Politiek verziekt staat een minister Plots aan de andere kant, Zijn neus groeit en groeit.…

Ze geven gas; je wordt flink opgegepept En krom van ‘t lachen word je dan geboren Om vervolgens van de arts te horen: ‘Je bent helaas wel wat gehandicapt.’ Net in de wieg moet je al aan het claimen Dat ze onmiddellijk het gas terug nemen. ------------------------------------ ...toediening lachgas veroorzaakt gehandicapte baby's...…

sloot van een rivier een spoor trekt over de groene vlakte mensen staan krom tussen gewassen witte vogels steken af wij trekken een lijn met zijn drieen van C. naar A. van koning Toet naar Ramses twee in stukken keren we terug…

De één loopt krom, de ander recht... Ach, alles went –net wat je zegt- en iedereen heeft wel eens wat.…

Hoog of laag recht of krom knap of toch een ietsje pietsje dom groen of is het nu geel is het een beetje of wordt het teveel ben je dik of ben je dun sta je stil of maak je een run ben je somber of heel blij moet je werken of ben je vrij allemaal woorden met een contrast tegenstrijdigheden, los of vast.…

tussen het gekakel door ging haar immense verdriet verloren in vergelijkingen die kant noch wal raakten zagen zij dan niet dat al zij had gewild was een luisterend oor een begripvolle stilte met alle goede bedoelingen hadden zij alles wat krom was weer recht willen breien alsof er zoiets bestond…

woorden zijn krom en leeg zij vormen en misleiden steeds verder van de onzegbare werkelijkheid zij verstikken en maken onzichtbaar als een sluier van dikke mist boven de nevel is de leegte: klaar en helder er is geen zicht en niets is er te beluisteren geuren zijn er nooit geweest, en ook de smaak voelt weldadig afwezig hier wordt de…

Onder nieuw gebladerte de sombergroene boom trekt krom zon stuift gele bloesem rode velden bekleden oevers met je naam fluisterend zal fris zaad de regels van jouw hand met witte zinnen kleuren bevrijden zal de pen zoals velen wacht ik aan de overkant…

zoals jij mijn woorden krom speelt mij spelt op het altaar van vertrouwen touwen rondom vlagen in lagen van huilen nooit hullen dat dit niet zo zal blijven in lijven van schaduw schuw gericht gezwicht mij vol treft op klippen wat rest op lippen in de weer schijn op je gezicht luchtdicht…

Soms waar, vaak krom en toch recht.. Herinneringen aan gedachten over smachten… Verlangend naar een iets.. Wetend dat dat bestaat… Gaat het leven door, met of zonder niets? Of is het toch zoals 't gaat?.. Wat er boven komen komt en overblijft? Eerder is al lang geleden.. Goddeloos verstijfd.. Zo moet het, niets wordt vermeden..…

In vroege lenteochtend tijger lacht naar de maan schatert de gebrilde kikker in zijn groene naakte waan schalks langs de vijver daar spreid zich een bruid in gerichte mannenijver te voorschijn zijn spuit en klimt op ’t vrouwtje slanke benen wat krom dauwdruppels drinken want de mensen zijn dom.…

Ze zien zich al door Boeing ‘voorgelicht’, Een man probeert wat krom is recht te praten. Vertel zo een - en wees dan niet benauwd - Dat hij in het vervolg zijn klep maar houdt.…

zag de herfst in haar ogen oplichtend in de lage zon haar schouders licht gebogen vingers stram en krom de zachte stem vertelt verhalen van hoe het vroeger was stofjes dansen in verdwalen vandaag komt er niet aan te pas zij oogst herinnering in vorm en kleur maar haar winter staat al voor de deur…

ik schrapte mortel weg bikte uren stenen uit je muren legde vuren aan jouw schenen maar jij nam verlegen steeds de benen ik nam je hand maar jij koos toch voor eigen land met huis en haard ben vertrokken met de noorderzon jouw recht wordt nooit meer krom…

Verdriet dat is een spoor, is een spoor, is een ellenlang spoor, is een uitgesleten spoor, is een paadje of een tunnel of een glijbaan, is een spoor, is een spoor, is een spoor, is een lijntje, is een treintje, is geen geintje, is een spoor, is een krom, kringel kronkelspoor, is een spoor, is een spoor, verdriet is wat me stoort is hopeloos…

Wakker werd ik deze ochtend Echt geen nieuwsbericht was positief Wakker werd ik weer van Tanks op de plaats waar Jezus eerder stond, was Nu slechts ongerief Ook zanger Steve Earl wil vrede Met hun zwaarden die zijn neergelegd Respect voor elkanders Geloof; verschillend maar in de kern gelijk Krom, in het hart recht…

De weg was recht, de weg was krom, Nooit kwam Berend Botje weerom.' Er komen soms van die verhalen tot je Waar je maar liever geen geloof aan hecht En toch is de historie levensecht Van de mislukte zeeheld Berend Botje.…

Een hartaanval, een hersenbloeding leek mij jou wel toevertrouwd, maar zo alsof men een lucifer uitblaast is iets wat mij en anderen verbaast Haast hoor ik je nog zeggen dat het zo heeft moeten zijn het kon niet anders dan dat geschiedenis van jou een eigen filmpje maakt zich niet stoort aan recht en krom liefst had jij dat zelf gekraakt…

Waar het stil is Op ongebaande wegen Een wildernis Waar geen mens zich wil begeven Waar de bossen oud zijn en krom Menselijk geluid altijd is verstomd Slechts vogels zingen Door struwelen kleine paadjes gingen Hier is het hertendomein De rust is er zo fijn Niemand hoeft hier te komen Een hert mag er dromen…

Ik voel mijn schouders schokken van de ingehouden snik mijn lichaam krom gebogen dat is mijn eigen ik.…

zo wakker worden overvallen met een lome bui haast ‘tik tik tik’ elegant ik draai eens om en krom me lui ban de wekker kijk door mijn vingers hoe laatste flarden droom vergaan… ban de wekker sluit snel mijn ogen trek het dekbed tot m’n kin en kruip de slaap weer in…

Zal als geen tijd meer is gebleven En het meest wel is gezegd Het diepst tenslotte zijn betreden En het hoogst alsnog geslecht Het minst dan toch: bemind gebleven Wat krom leek, wellicht toch recht En misschien, wat bleef verzwegen Ongezegd dan toch gezegd Zal dan de steen toch zijn geslepen En door de bouwer neergelegd Als dan het meest…

Het liep niet recht Maar heel schuin Via wegen van zuid naar oost Mijn weg liep recht Jouw weg liep krom Maar jij kruiste mij We ontmoetten elkaar Als twee lijnen door elkaar Want het liep heel mooi Je zocht iets anders Maar vond mijn weg De weg naar geluk…

Ik wek je tot leven met dit gedicht je krijgt weer een gezicht al is het maar voor even ik zie je weer voor me staan wat krom, meer gebogen ik bekijk je met lede ogen want je gaat toch zoals je altijd bent gegaan je kunt niet tegen dat geluid van al die mensen om je heen je verdraagt het gewoonweg niet wat je wenste kwam uit je bent…