128 resultaten.
Alleen
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 1.212 met alles
wat jou in mij draagt
met alle liefde
die om ons vraagt
alleen
in hier
in mij
vrij
om hart
en ziel
te voelen
zonder doelen
zonder jou
alleen
als een roos
verloren in haar groei
in krachteloze bloei
zonder zonlicht
zonder jou
is alles
als een morgen
weggeborgen
zonder jou
-…
en zo
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 1.363 verglijdt het leven
achter stappen
die weer klinken
in de stilte van mijn geest
dromen die
illusies waren
die intens vergeefs
in al ons voelen spaarden
weg
in pijn
en smart verstorven
en zo
verglijdt het leven
als een leegte die niet kiest
die alleen in houden
van zichzelf verliest
zomaar, ongemerkt
weg
en al wat dan…
verstilde tranen
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.762 het zijn de tranen die verstillen
in de echo van jouw zin
die een dak van wanhoop maakte
met een eindeloos begin
hoe kan ik jou ooit zeggen
dat mijn liefde in jou bloeit
dat het voelbaar door blijft stromen
en verloren weder vloeit
geen woord zal jou nu raken
geen zin zal blijvend zijn
slechts de echo zal nog resten
als een steeds hernieuwde…
liefde is
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 2.329 je ogen die mij spreken
door het donker van de nacht
als de schaduw laat verbleken
wat jij als een stilte dacht
liefde
een storm die blijft razen
rond de naaktheid van jouw ziel
waar mijn wezen als een glazen
bel van puurheid in jou viel
alleen
de dag zal ons ontwaken
als het licht dat zich verlegt
mij de stilte laat verzaken
in…
ik zag je woorden naar me kijken
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 247 zinnen makend tot een nieuw bestaan
de dag en nacht in ons verrijken
elke weg als nieuw te gaan
geen ogen die al in me dwaalden
geen lippen nog naar eerst gevoel
slechts woorden die in ons verhaalden
wevend, ragfijn tot een kloppend doel
liefde was een vreemd gegeven
voelbaar blauw tot zon gewelfd
blind verloren in jouw leven
was jij al…
Dementie
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 680 je kijkt
ontwijkt
de dag die er nog is
vergeten
in de tijd
met een sluier van niet weten
draag je stiltes in me op
kijk je blind naar ons verleden
alsof de dag is afgegleden
tot een wereld
die je mijdt
maar soms
verlicht de helderheid je ogen
schittert kleur tot regenbogen
zie je wat ons samen maakt
dan ben jij opnieuw de moeder…
Vrienden
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.295 ze zijn er voor elkaar
staan op elk van de uren
altijd voor je klaar
ze weten als geen ander
hoe moeilijk het kan zijn
om tranen te verbergen
herkenning
van de pijn
ze willen je graag steunen
als baken in de zee
en drijf je daar verloren
dan drijven ze ook mee
ze helpen op te bouwen
ze zijn de basissteen
ja een echte vriend te…
dromen mag steeds weer
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 135 laat me wezen
wat ik ben
gesloten in een pen
geborgen in de schoot
van nachtelijk gevoelen
laat de warmte in me wellen
de zon mijn jeugd vervellen
en alles zoveel mooier
minder zijn
simpel veelheid zijn
in alles wat ik ben
en ooit had willen zijn
de nacht verzacht de randen
raakt mijn dromen keer op keer
slapen doe je in het donker…
Deel tijd
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 462 Als een schaduw
draag ik het met me mee
herinneringen
vlagen van mezelf
delen uit de tijden die met het strijken,
het meer wijken van de jaren
minder deelbaar voor mij zijn
Opgelost
vervlogen uit mijn jeugd
de buurt als vesting van mijn idealen
mijn hoop, de eenvoud die zo kostbaar is,
alles wat van toen tot later maakt
als troonzalen…
De nacht valt in
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 211 de nacht valt in
het leven trekt zich langzaam terug
en vlucht
in opgetrokken muren
geen klank, geen toon
verliest zich in de straten
het woord valt stil
wat zeggen wil
er valt niets meer te praten
een lamp gaat aan
zo'n schamper licht
het heeft geen kleur
geen geur
het zal natuurlijk
nooit echt duren
de nacht valt…
Speel
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 254 speel en klim
klim in bomen
laat de zon maar naar je komen
gooi je voeten in de lucht
volg je sproeten tot een zucht
van jeugdig blij beleven
speel maar
zie de schittering van vocht
een nat verleiden dat jou zocht
zo'n zomerspiegel van kristal
het kleurt de dag om bovenal
zijn diepte door te geven
in schaterende rimpels…
Samenspel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 206 Het beeld vervaagt
nog in mijn spel
in grote lijnen
etst de leegte
jouw beleving wel
je afdruk die
in lachen kaatst
het flonkeren dat
de sterren in
je ogen plaatst
hoe kan ik dat
ooit uit me wissen
ik voel je adem
langs de waarheid gaan
proef je tranen in
mijn eigen waan
om je nooit
te hoeven missen
ik hou van je
berg je sterren…
Levens loop
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 102 De dag
fluistert licht
zo vreemd
ik heb mijn ogen
in het oude dicht
mensen praten
in verhalen
alles leeft
om terug te gaan
in het grut
die na ons zaten
zie ik spiegels
in mezelf staan
ik gooi een steen
het water rimpelt
in vertraging verder
het leven kabbelt
naar de oevers
van een klein respijt
aan het eind
raak ik alleen…
Vermogend
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 303 Langs de grens
van al haar kunnen
droeg ze zorgen
voor haar kind
alleen
met de weldaad
van het leven
waar reclames niet
zo houdbaar bleken
in de toonkast
van haar
ontoereikendheid
gevangen
sliep ze jaren
van haar idealen
in de kaders
van besef
dat de aanhef
van haar rijkdom
met geborgenheid
in zicht
niet langs
de…
Stilstaan
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 589 even rust
je verliezen
in bespiegelingen
van je geest
stilstaan
bij hen
die in zoveel liefde
deel van jou
zijn geweest
-
en zijn
stilstaan
bij honger
armoe
en pijn
en zacht
omfloerst
die deken van
jezelf deelbaar
laten zijn
stilstaan
bij dit feest
wat nooit
zoveel meer
of minder
dan slechts geloven
is…
Redeloos
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 133 Het regent
weer
druppels glijden stromend
langs de ruwheid
van mijn ruit
de wereld huilt
en kent
geen mededogen
-
stemmig
oordeelt
iedereen
wat voorheen
met woorden ging
is provocerend
meer een ding
van oorlog
en geweld
-
het regent
grijs
wolken striemen
ook mijn stemming
tot de diepte
van die oeverloze…
Ergens
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 112 Ergens
moet je zijn
ergens
waar de eerste stralen
van het zonlicht
door de opgetrokken nevel
van jouw ongerijmdheid
dwalen
ergens
moet je zijn
ergens
in de sterren
ergens waar je
liefde
passie
als een
zomerzoete inval
de grenzen van
mijn dromen evenaren
alsjeblieft
zeg me je naam
laat het leven
gebakerd door
je letters…
Grondzaken
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 81 Langzaam keert
de dag in mij
stram trek ik omhulsels aan
bedek essentie
als een wezenlijk aspect
hoe klein
kan deze wereld zijn
loom draait, verwaait
het licht diffuus en volgt
rond de contouren van
mijn aard
het samenraapsel van
mijn zaken
is dat nu echt
het leven waard
een nieuwe stap
het buiten lucht
vervlucht mijn geest…
Jaargetijden
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 119 Bruin dwarrelt het ooit
zo groene leven langs me heen.
Het dekt de wortels die het in
vervlogen tijden samenbracht
en sterft er nu, alleen
Ik loop langs afgesleten paden,
enigszins verblind
door de schoonheid van het zonlicht,
dat traag door kaalgeslagen takken
een nieuw, verloren, evenwicht hervindt.
Het is de wind
die hier als bruid…
Tijd
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 194 Grijs verheft de dag zich in haar nieuwe ochtendgloren.
Het kader van mijn raam weerkaatst nog licht,
vreemd hoe helder grauw kan zijn.
Nog net uit bed, bezie ik onbedekt,
hoe mensen zich in nevels hullen.
Haastig kaatst het voetgeluid,
dof en onbedwongen.
Het is alsof de regen in hun verder huilt.
Er is geen tijd.
Of alles, om het hier…
Straattoneel
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 106 Schraal wentelt de dag zich in het flauwe zonlicht.
Door de eerst gevallen druppels van het grijze wolkendek,
bezie ik opnieuw het zo bekende tafereeltje van mijn straat.
Dezelfde mensen lopen, als een figuratie van het leven,
over hun eigen, platgebaande wegen.
Ik hoor de uren die de kerk in de verte slaat.
Dof klinkt het geluid.
Gedempt…
Verloren liefdes
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 106 Hoe vaak,
heb ik, met open ogen,
de diepte van de nacht gedroomd.
Hoe vaak, liep ik,
een akker zo bezaaid met zomers,
waar de zwoelte mij verloren,
ruisend namen vol van warmte,
had beloofd..
Ik heb ze,
gekoesterd.
Ze gedragen,
zo ver als ik maar kon.
En zelfs,
in de luwte van de schemer,
hun gloed gevangen,
waar het laatste…
Onbekend
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 361 De wind snijdt laagjes warmte uit mijn ziel.
Met de adem zichtbaar voor me uit gesneld,
maak ik het buiten tot een nieuw decor.
Ik heb het aanschijn al zo treffend in mijn loop geteld..
Wit versmelt het grijze straatbeton zich aan de rand van het,
met overige sneeuw bedekte, uitgestrekte bos.
Zoveel paden, zoveel wegen..
Zoveel stukjes onbekendheid…
Rakend
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 126 Raak me aan.
Streel me, slechts voor even.
Voel mijn naaktheid,
laat het welbehagen trillen door mijn lijf.
Blijf..
Sla de dekens van me af.
Pel de lagen, één voor één.
Kijk wat dieper, langs mijn adem.
Tel ons samen in het kaarslicht, laat me nooit,
meer hier alleen.
Raak me,
streel me,
voel me..
Tast je vingers, zijdezacht,…
Vervlogen schittering
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 104 Soms
soms denk ik nog,
aan jou..
het zijn van die momenten,
die fundamenten,
van mijn jeugd.
Je haar,
dat als een sluier van perfectie,
langs de glooiing van je aanzicht viel.
Je ogen die,
in mij verzonken,
altijd naar de wereld lachten.
Wachten, kon ik niet..,
je had mijn hart,
je had mijn ziel.
Je had mijn liefde,
als een…
Verstild
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 77 Het water slaapt.
Vredig en sereen kadert het haar grenzen.
Ze spiegelt hemelblauw in licht bewegen,
schittert en verdiept zich zonder reden,
met alleen een klein verdwarrelt licht geruis..
Het water zingt.
Zachtjes, wat alleen,
het zwijgen horen kan.
En wie, het echt nog wil..
Stil..
Krakend, onbedaarlijk, stil.
Zo vlijt de winter…
Zelf bewust
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 196 Het overweldigt
dondert..
Schalt bevatting,
keer op keer.
Vrij beweeg je.
Rond jezelf,
in het kloppen van de strengen,
in de hartslag van een ander,
zo verloren,
sterk verbonden,
meer en meer..
-
Het rafelt.
De eindjes vallen,
als een restje ster geflonker,
dooft het zachtjes in de nacht.
En toch,
de wereld lacht.…
Essentie
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 71 Het scheurt.
Voorzichtig, langzaam,
tergend traag.
Langs de transen,
door het bouwwerk van mijn levensloop.
Dwars door stapels fouten,
verrotte houten fundamenten,
even vele pracht momenten,
craqueleert het tot het barst.
Het knarst,
het wringt,
het volgt de nukken van de wind.
Het brengt mij weder,
tot het teder schijnsel,
van…
Een zachte klik
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 196 Traag verstroopt de tijd.
Alles telt,
de uren slaan in aanzien naar de dag.
Ik wacht,
en raak gestaag,
mezelf kwijt.
Het zijn van die momenten..
Die onverhoopte, zacht omfloerste componenten.
Een klein gebaar, die ene snaar.
Je treft een woord,
een blik die essentieel de diepte raakt.
Zo zacht.
Zo vol van onverwachte pracht.…
Vrij
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 99 Het druppelt.
Dwars door al het schrale blauw,
met grijs gekleurde streken,
schreit het voelbaar langs me heen.
Het sijpelt, gestaag,
maar onherstelbaar.
Kwetsbaar, ongenuanceerd,
laat het alles in me vrij..
Laag, na laag,
Broos en weerloos,
machteloos,
valt de entourage van me af.
Het is,
wat dit beleven,
heel het treurspel,…