Netgedichten

netgedicht (nr. 59.000):

Zelf bewust

Het overweldigt
dondert..
Schalt bevatting,
keer op keer.

Vrij beweeg je.
Rond jezelf,
in het kloppen van de strengen,
in de hartslag van een ander,

zo verloren,
sterk verbonden,

meer en meer..

-

Het rafelt.
De eindjes vallen,
als een restje ster geflonker,
dooft het zachtjes in de nacht.

En toch,
de wereld lacht.

Ik ben gevallen, opgestaan.
Geveld en meer dan ooit,
door alles aangedaan.

Ik leef..

Want leven,
echt leven,

doe je slechts,

één keer..

-