Netgedichten

netgedicht (nr. 57.816):

Grondzaken

Langzaam keert
de dag in mij

stram trek ik omhulsels aan
bedek essentie
als een wezenlijk aspect

hoe klein
kan deze wereld zijn

loom draait, verwaait
het licht diffuus en volgt
rond de contouren van
mijn aard

het samenraapsel van
mijn zaken
is dat nu echt
het leven waard

een nieuwe stap
het buiten lucht

vervlucht mijn geest
en stort zich traag
weer terug in mij

donker duistert zo alweer de dag
en fluistert stil mijn naam

zoveel paden
zoveel wegen

en nog steeds
te veel

om echt

te gaan

-