Netgedichten

netgedicht (nr. 50.688):

Levens loop

De dag
fluistert licht
zo vreemd
ik heb mijn ogen
in het oude dicht

mensen praten
in verhalen
alles leeft
om terug te gaan

in het grut
die na ons zaten

zie ik spiegels
in mezelf staan

ik gooi een steen
het water rimpelt
in vertraging verder

het leven kabbelt
naar de oevers
van een klein respijt

aan het eind
raak ik alleen

mezelf kwijt