Verstild

Het water slaapt.
Vredig en sereen kadert het haar grenzen.

Ze spiegelt hemelblauw in licht bewegen,
schittert en verdiept zich zonder reden,
met alleen een klein verdwarrelt licht geruis..

Het water zingt.

Zachtjes, wat alleen,
het zwijgen horen kan.
En wie, het echt nog wil..

Stil..

Krakend, onbedaarlijk, stil.
Zo vlijt de winter zich langs haar gezicht.
Met een laken van vernieuwing.

In vlagen van bezieling,
verliest de pracht zich in zichzelf.

Als vanzelf..

-

Het water slaapt.

En ik,
ik droom alleen maar,

met haar mee..

Schrijver: John Kroos, 21 februari 2016

jkrooshome.nl

Natuur Bewondering Delen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 77