Alle inzendingen over laatste in de rij

Als je als laatste lacht is er niemand die met je meelachen kan…

Wazig zijn mijn ogen. Beangstigend zijn mijn dromen. Verwarrend zijn mijn woorden. Mijn geduld is op en ik kan niet meer vechten tegen het onweerlegbare Het rechte pad vinden in de wirwar van mijn denken. Kronkelend zonder de rechte lijn te vinden. Hete tranen uit blinde ogen. Gekromde rug door pijn, het prikt tot in mijn hart.…

Je hebt de laatste regendruppels gevoeld en ook het laatste avondlicht gezien toen werd het donker en stil en het vermoeden realiteit werd jouw bloem geknakt in de bloei van je leven Nu rouwen we om jou met tranen van verdriet Lieve Anne rust zacht want vergeten doen we je niet....…

Drie dagen achtereen feliciteren ze elkaar, eerst is Ditje jarig dan verjaart hun trouwdag, maar: de laatste dag in deze rij, is voor Jos, dus die maak ik extra blij.…

ze zijn me dierbaar zowel de doden als de levenden waar ik nu aan denk de bomen hebben even stilgestaan een rij gevormd als een erehaag maar gaan nu weer hun eigen weg ’t is goed geweest ritselen ze zachtjes voor een laatste keer eren koning winter in een naaktheid die geen mens bezitten kan…

Ze weten wat er in W.O. II aan de hand was Vandaar zeker het idee: aan het gas Jeminee; eerst jaren laten verslonzen En dan dit besluit van die politiekbonzen Of zijn duiven soms geen levende wezens Die door God zijn geschapen Waarom nu willens en wetens Die beesten dood gaan maken En dan dat bloemetje van de stadspartij Ik kan er echt…

Als er een eind is gekomen aan al je dromen dan moet je je ogen openen en kijken wat de mensen de wereld aandoen en dan vraag jij je misschien ook af: "Waar ben ik (in Godsnaam) dat men dat mag?"…

Zie toch onder ogen geef op wat niet kan de droom is vervlogen wist je al zolang Toch de herinnering aan haar lach parfum, kussen, ogen die je hartslag het bloed gaf om te pompen deed je geloven er is er maar een waarin ik kinderen wil en zolang dat onbereikbaar is ga ik van bil tot bil!…

De mensheid heeft epochen zitten suffen, En rommelde in feite maar wat aan, Hoe kan het al die tijd zijn goed gegaan, Met die gezonde zieken vóór het puffen? Nee, nú schijnt men dan eindelijk te weten, Wat zwangeren verantwoord kunnen eten.…

Ik denk dat ik op kickboks training ga Om in het Amsterdamse uitgaansleven Wat kopstoten en highkicks weg te geven Want als ik later bij de rechter sta Die mij daarvoor een tijdje op wil sluiten Gaan alle vrouwen zich aan mij te buiten.…

ik rafel niet meer aan mijn stukjes leven maar pluis uit waar ik na al die jaren ben gebleven had alles op een rij in een land met ongekende en uiterst diverse mogelijkheden tot een fysieke averij en het bestrijden ervan mij onder de laatste rafels ernstig deden lijden de strijd lijkt nu gestreden maar schade door bestraling…

je ging voorbij langs rode rozen je vrienden op een rij onder het wit boeket met liefde door je naasten op de kist gelegd de bloementuin waarin je bent ontslapen geeft jou de laatste wake wij delen in herinnering het mooiste waar het jou om ging van mens tot mens te kunnen praten…

de volgende maar vooral de laatste tijd word ik vrolijk in het herkennen van vorm en soort in het samen passeren van de tijd overkomt mij het universele geluksgevoel ik kijk nog blij al is de laatste nu voorbij…

Toen de vlinders al fladderend in de late zomer waren verdwenen, werd het stil, oneindig stil. Stil werd het in mijn huis en stil werd het in mijn hoofd. Het dagelijkse rumoer kon daar niets aan veranderen. Het werd stil, oneindig stil om beter te kunnen luisteren. Overal op zoek naar die dierbare stem.…

Haar laatste zin is meer dan duidelijk, het maakt niet uit hè oma, want hun zieltjes zijn daarboven! Zo is het kind, zo is het.…

Plotseling zoef ik langs een hele rij. Soezend zacht. De laatste boom doet een stap opzij.…

als in de winter van haar leven het laatste uurtje bijna slaat als ze in gedachten even terug naar vroeger gaat dan trekken er veel beelden aan haar geestesoog voorbij ze heeft er veel verzameld het is een lange, lange rij ze leefde vele levens een kind groeit naar volwassenheid als ze aan haar leven terugdenkt kwam er veel precies…

ik kijk maar snel weg en rij door…

Ik stond laatst op een rommelmarkt, ik had nog zo veel troep. Daar vond ik een mooi plaatsje, op een brede stoep. Links plaatste ik de barbies, wat weckflessen en een sprei. En op de rest mijn boeken, dit was een hele rij. Toen ik ze daar zag liggen, ging er van alles door me heen.…

Ik rij voorzichtig meisje, Ik rij niet hard, niet zacht En ik zie je staan aan het eind ‘k zie je wel, jij me niet Maar ik ga er gewoon voor, Ik ben dicht bij je, echt Ik ben soms verder, rechtdoor Knooppunt liefde, rij ik, speciaal voor jouw in de vorm van een klaver vier.…

Hier sprongen zij naar beneden als lemmingen in de val opgejaagde vogelvrijen opgesteld in twintig rijen rakelings langs koude keien duizend in het getal Gekwelde zielen dreven zo de stroom af naar een grot alwaar de laatste sterveling nog een keer aan het leven hing alwaar de laatste enkeling zich schikte in zijn lot In de grot van…

Traag nadert de nacht de wereld wordt stil een wolk streelt de hemelboog zacht kleurend als gouden einder de opkomende maan strooit zoete herinneringen aan het zelfgetimmerde bankje tussen zomerbloemen en mijn verlangen zucht naar het lied ‘pour toi mon amour’ dat je voor me speelde op je gitaar nog rakend als een gevoelige snaar…

op de voorste rij…

stenen in strakke rijen verbeelden verspilling van ontluikende levens stenen in strakke rijen het verloren perspectief vermalen en uitgevaagd stenen in strakke rijen verre gebroken moeders zonen in vreemde grond stenen in strakke rijen kort beheerst verdriet in honderdtwintig seconden luister naar de vogels tijdens de twee minuten…

Een eeuwigheid in de rij een kar tegen mijn schenen "ik weeg nog even de prei" en opeens is mijn buurvrouw verdwenen Een zucht verlaat mijn lippen "wie heeft mijn kassarollen gestolen?…

zomeravonden met rijen korenschoven eind'loos vliegeren…

je krachten om te sprinten Rij trager dan je kunt, mijn vriend, maar speel vooral theater Train vroeg en hard, als d' anderen nog slapen, rij wieltje zuig, als 't moet aan ’t staartje Gebruik je vademecum als ventiel en win dan heel gezwind, Eddy…

Nee, pletten zal ik je niet Niet te hard zal ik op je rijen Niet alleen uit liefde, maar ook omdat ik anders nooit meer met je zal kunnen vrijen…

ze is het ik herken haar het is haar stem die ik herken uit duizenden waar ook ter wereld ze staat wat voor me in de rij wachtende voor de paspoortcontrole ze kijkt minzaam om zich heen, maar ze is het wel, zo te zien ze zit drie rijen voor me zegt dat ze koffie wil ik schrik op als ik dat hoor dat…,kan niet; onmogelijk… Nathalie…

Steeds als ik iemand passeer denk ik: dit is de laatste keer. Het komt denk ik door alle verhalen over enge mannen die je komen halen. Dan ben ik toch heel erg blij als ik weer mijn eigen straat in rij. Zie ik de lichten branden, rij snel achterom en plaats mijn fiets in de schuur. Ik loop snel naar binnen.…