Alle inzendingen over lach

de clown keek in de spiegel en zei wat zie je er belabberd uit en schilderde zichzelf maar weer een rode snuit later in de voorstelling zagen de mensen niet hoe hij van binnen huilde en het verdriet verborg achter steeds weer een andere lach alleen het kleine meisje was het die het zag…

Vandaag ben ik vrolijk kan de hele wereld aan ik grap, zing en lach niets kan mij verslaan. Weet dat ik morgen 'n schaduw van mezelf zal zijn ...een zombie, een chagrijn met hoofdpijn. M'n leven na 'n aneurysma tussen vrolijk en chagrijn maar mag blij zijn ***dat ik nog leef***…

op m’n vraag hoe het met haar gaat zegt ze bedrukt ‘ik ben mijn leven kwijt, misschien wel verloren’ we lopen samen door de tuin, ze bukt zich, plukt een bloem in haar gelaat verschijnt ‘n lach zij heeft het leven weer betast de geur nog lonkend geroken…

de daders lachen in hun vuistje en de wereld...treurt. Het is niet ver van ons bed het kan ook HIER gebeuren. dat WIJ eraan moeten geloven en de wereld om ONS zal treuren.…

helder als sterren bekorend zacht verzonken in jouw ogen die tedere lach weerspiegel een blik van liefde om jou heen onthul dromen verscholen in het hart parels kristal puur verlangen ogen vol dromen bekoor de nacht…

waterig kijken je oogjes me aan waterig soms met een traan je hoofdje scheef in het kussen gezakt een knuffel nauwelijks beetgepakt te zwak om te lachen te praten te spelen je energie met anderen te delen maar ik beloof je mijn kleine man er komt een dag waarop jij alles kan…

In het weiland klinkt een groet Er schalt een lach Een boom staat stevig Midden op de dag…

We lachen later over het naamloos geluk: proeven van de zon, drinken uit beschonken lippen. Liefde is lang en gelukkig.…

dan antwoord ik meestal met nee want het kan nergens mee vergeleken worden het is geen lach, geen traan, geen slik het is alleen dat onoplosbare vraagteken achter dat kleine woordje ik?…

In mijn ogen verschijnt een gedicht met de woorden die ik voor je schrijf soms wil ik voor je zingen spontaan je hand pakken om met je te dansen geef me je lach met je oogopslag door er te zijn bij mij of ik bij jou je geeft me gevoelens in mijn lichaam die het nog nooit heeft herkend keer op keer het besef dat ik met de minuut steeds meer…

Gat in het donker authentiek en bezongen hier blijft de regel steken ik ben nu even doorgedicht zo gaat dat met mijn soort het hoofd in de koelkast de lach in de spiegel geluksgevoel zwiert rond mijn lijf onder de douche mijn voeten op de grond wat trek ik aan vanavond maar het dichtste laat ik thuis…

gebarsten gevoelens, lopen hand in hand een lege tong gevuld met nutteloze woorden een hopeloze lach ergens verloren op je weg tranen vermenigvuldigen zich met bloed het uitzitten van je tijd die je op deze klotebol verdoet dat is je rot voelen hoe gaat je met jou? goed…

duistere nachten koud en stil nare gedachten eng en kil piekeren en staren naar het plafond woorden onhoorbaar verstomd niets is er meer slechts door stilte omarmd geen liefde zo eenzaam onverwarmd duistere nachten waar is de dag die mij laat beginnen met een lach…

Er ligt een man in uit het voorgeborchte van veenlanden, strop om de nek, lach om zijn mond. Als ik mijn oor tegen de wand aan leg, kan ik zijn ademhaling bijna horen. Hij is maar tussendood. Straks zal hij ontwaken, zo bonst het in ons hoofd. ------------------------------ uit: 'Alles is er nog', 2003.…

ik hoopte in een paar penseelstreken jouw glimlach neer te zetten zonder karakteristiek het rake vast te maken door een stukje van jouw leven te verstillen in liefde waarbij de stemming bedding geeft om met tal van emoties je lach visueel te parelen in zoetgevooisde taal…

Ach de liefde, wat is de liefde, niet meer dan een toestand, niet eens van verrukking, maar van pyromane reacties en tweeduidig lachen met een mooie meid onder 't gezelschap.…

Met een lach ben ik niet wie ik lijk. Want iedereen kent mij met een bril en een stropdas als de wijsheid die altijd belangrijk en onoverwinnelijk lijkt. Ik kijk streng en ik lijk wijs vol woorden waar ik mijn stropdas graag aan ophang zolang iedereen kijkt en mijn bril een waarschuwing tegen dromen lijkt.…

jouw liefde is als vruchtbare aarde ik oogst jouw gevoelens van onschatbare waarde jouw ogen zijn als blauwe diamanten een traan, een lach ik hou van al jouw kanten jouw taal klinkt als een echo van mijn dromen die jij voor mij tot leven laat komen…

In kelders en in kerken kan je nog schuilen voor die zon; maar toch moet je lachen en dromen, ook nu, ook nu!…

ik streepte hemel met wolkeloos licht kleurde de tijd in opklarend zicht raakte de dag in het zien van je lach je voeten trokken een spoor in dauwdruppelend gras dat in brekend weerkaatsen regenboogkristallen gaf ik zag in het groengrijs van je ogen hemel en paradijs tegelijk…

De zon staat hoog een vlakte strekt zich uit in kilometers niets pijnlijke voeten stappen dapper vooruit in hun zoektocht naar water dieren mekkeren hun monotome geluid en grote bellen rinkelen een kommetje melk haar enige maaltijd die dag toch verschijnt een lach…

je ogen lookten kleurden zacht halfdromen in je lach handen speelden met de dingen die jij zag in schaduwen van stervend licht dat de nacht verwacht het was een dag vol hartstocht en geluk in samen zijn liefde doet nu voelbaar pijn in de naderende afscheidskus…

dus dat jij mij belt en ik dan ja knik omdat je vertelt en snapt wat ik en dat het goed is en ik zeg dan gewoon iets als lentegras, herfst of zomerdroom roep: winter was en jij huilt mijn gemis nee, zwijg maar jij bel vanavond niet weet je stil bij mij, mijn lach, verdriet dat alweer bijna over is…

liefdeshormonen neurotransmitters fenylethylamine noradrenaline adrenaline endorfine dopamine geen ontkomen meer liefdesverslaving meer en je moeder zal niet boos zijn ziet je lachen weer -kom we gaan zwemmen meer Valentijn meer liefdesverslaving meer!…

in mijn verliefdheid steel ik zalige stonden jouw lachen in mijn bed vertellen jouw handen mij verhalen op mijn huid ik adem jou en je warmte langzaam in en uit de dag klop op nog onbekende deuren tot onze blikken zich wortelen en zich verrukking uitbreidt diep onder mijn vel.…

ik leg mijn dagen, al mijn kleren op de eenzame stoel van mijn hart al mijn gestes, wenen en mijn lachen smijt ik als glimmende kiezelstenen op de lange weg van het duister om daar onder de oude eikenboom te wachten op jou, op die plaats waar zich twee takken als armen liefdevol naar de maan strekken.…

’t niets drupt als regen in de dagen en pagina’s bladeren vanzelf steeds naar de eeuwigheid eenzaamheid schrijft zich vandaag niet treuriger als toen ’k je zweeg op maagdelijk papier in steen en glas gestold mijn lachen jouw mond spreekt mij gesloten al dat wat niet te horen was, alleen.…

De lach op je gezicht nu je in de hemel bent. Je lijkt gevonden te hebben waarnaar je zo lang hebt gezocht. Hier is alles nog als toen alleen is er nog meer rust. Het lijkt wel alsof je mij mist of je wacht tot ik bij je kom. Maar ik kan niet twee werelden leven zeker niet met mijn geluk hier.…

ik voel je adem tintelend op mijn huid ik hoor je stem huiverend in mijn oor ik proef je zilt in mijn mond ik ruik je geur krachtig in dit vreemde bed ik zie je opwinding stralend, bezitterig en ik lach zo moet het zijn Kom mijn lief ik wacht straks mag je terug naar haar.…

De lach die warmte schiep voer langzaam door, wervelend met trotse snelheid. Mensen zagen, ervoeren, behaaglijk op't terras, haar passionele stappen warmden de straat. Oprecht was de stemming, Warmte straalde van uit haar heupen, wiegend met haar achterwerk. Oprecht was het, zo was het echt..…