Hartenkreten

hartenkreet (nr. 18.245):

Onvermoeibaar

De zon staat hoog
een vlakte strekt zich uit
in kilometers niets

pijnlijke voeten
stappen dapper vooruit
in hun zoektocht naar water

dieren mekkeren
hun monotome geluid
en grote bellen rinkelen

een kommetje melk
haar enige maaltijd die dag
toch verschijnt een lach