Alle inzendingen over langs elkaar

We horen bij elkaar We zijn voor elkaar geschapen Zoals een traan is geschapen voor verdriet Een melodie geschapen is voor een lied En de nectar gemaakt is voor de bij Zo ben jij geschapen voor mij We zullen altijd samen zijn Samen als de sterren en de maan Wij zullen net als twee vlinders Altijd samen door het leven gaan Zonder jou kan…

zo nu en dan moet je weer terug naar de bron eventjes rust in het licht van de zon eventjes weg van de chaos de druk eventjes ruiken aan het geluk zo nu en dan eventjes weg met elkaar even eruit met de wind in je haar even genieten eventjes vrij terug naar de bron hand in hand zij aan zij…

Niet ten koste van elkaar Verbeter het leven met elkaar Verbeter de wereld met elkaar…

jaren slepen door het huis mijn kamer en ik zijn één we ademen en kijken in het leven van elkaar ik schrijf en zij leest smalle woorden kamerbreed met indringende ogen diepkijkend in het verborgene van ons geankerde samenzijn ogenblikken opgebouwd uit de nerven van leven in alledaagsheid van bestaan…

dit was het dan hier scheiden onze wegen hier begint ons gewone leven weer zonder elkaar ik dacht dat dit voor altijd was ik dacht dat we samen een toekomst kregen maar in plaats daarvan kregen we een verleden een verleden dat me pijn doet als ik eraan denk als ik aan onze tijden denk krijg ik tranen in m'n ogen iedere zin zoals: ik hou…

Hoe diep is het Land gezonken Waar vaders zonen doden, Moeders waanzin omarmen En hartverscheurend treuren Om wie zij verloren en Andere moeders vaders Zoeken voor kinderen die Resteren - weggelopen mannen Op de vlucht voor hun verantwoordelijkheid, Die zij ter nauwernood Hebben weten af te weren…

Soms is het Allemaal net Even te veel, Dit leven, De opgave om Door te gaan Even te zwaar - De grond wijkt Onder je voeten Je valt uit elkaar En dan kom je toch, Niet meer verwacht, Weer in balans en Passen de stukjes Toch weer in elkaar…

En zelfs de blaadjes hangen stil hoe zwaar zijn nog de takken hoe lang hun leven nog,dat langzaam gaat verzwakken.…

de weg is lang langer dan men dacht in een gedachtenstroom lang verwacht aan de oever waar een hart sneller bonkt in oerkracht door haar opgestoken haren niet stoppen maar later vragen wat zou ze zeggen als letters samen smelten speciaal voor wie dit leest er is geen parel voor nodig geweest om te begrijpen wie jij echt bent terug naar jezelf…

Te lang, liet ze het voor wat 't was tevens nam ze 't voor lief. Te lang, nam ze genoegen met, deed 't niet eens met tegenzin. Dan ineens, gaan ogen open is 't klaar met gemoedelijkheid Ook de oren staan volop open en ineens is 't beurt met de geit.…

Verstand vol mis trouw vol wan liefde vol loos Had ik kunnen weten dat had ik het willen weten alles lijkt opgelost maar blijft een raadsel Mond vol zwijgen hoofd vol leegte vol zonder zin…

ik weet de stoelen en de tafel het bestek dat schilderij die spiegel met verweerde plekken al die dingen kennen mij alleen de mensen die daar wonen eigenlijk ken ik ze niet echt en zij mij ook niet denk ik steeds vaker althans dat hebben ze nog nooit gezegd…

het lijkt op een kudde in een lift de zwerm in de kooi van de kanarie de school in de bokaal van de goudvis het eerste slachtoffer is een kreupele man zijn kruk kraakt even later kraken ook zijn botten als de menigte de man tot moes vertrappelt want niemand staat hier stil men kruipt mouwsleurend kraagklauwend over en door en langs elkaar…

gutst uit onze samensmeltende lichamen Opgewonden om elkaar heen draaiend Vol genot langs elkaar heen glijdend naakt Terwijl haar stem in vervoering Me wilder en wilder maakt Kreunend van genot Na een nimmer tevoren geëvenaard hoogtepunt Vallen we tot slot Als kruipend over de grens In een drijfnatte knuffelhouding Op de zweet doorweekte…

Bewindvoerder en mentor mag ik spelen, Boekhouding doen voor een familielid. Sinds ik in die papieren wereld zit Wil ik graag mijn ervaring met u delen. Die functies zijn - wat ik voorheen niet wist - Geknipt voor de ultieme masochist.…

Wind snijdt in het gezicht Een waterige winterzon geeft de grijze vlakte kleur, die schittert in het bleke licht…

leuke tijd een klein woordje, wist ik maar waarom dat zoveel onheil bracht dat ene kleine woordje, als ik het wist had ik me twee keer bedacht Waarom zo lelijk praten waarom lopen we na drie jaar langs elkaar heen moeten wij elkaar nu haten wij waren samen altijd één een klein woordje, een naam van maar zes letters groot dat ene kleine woordje…

De slaap ontwijkt in deze lichte tijden. De schemering verdiept tot donkerblauw, En vóór dit zwart wordt, komt het morgengrauw Reeds als een rook de hemel overglijden. Klopt ’t bloed zo zwaar door onze ontruste rust? Zijn het de maaiers die hun zeisen haren*? Valt er een schaduw binnen van de blâren? Is dit een droom? Spoken hier dood en lust…

Laten wij de hemel vragen Om gelukkig leven: Nachten wit van dauw, Die laat optrekt, En als water zonnelauw Langs ’t gewas lekt; Om bezonken klaarte In vogellied en bruine sloot; Vruchten vol zoete zwaarte: Ons blozend brood; Om groene levensbomen, En loof in vlam, Als de engel die ons dromen Het paradijs nam; Om een teder etgroen…

Och Here, kan 't Uw wille Wezen, laat ons stille Voor u zijn. Misschien zou de pijn Die in ons als wijn Woelt , dan stille zijn. Och, even, Aan onszelf ontheven, Och, even Zich in U te begeven.…

Wij moeten worden als de bomen, Die luistren in de diepe Grond. Dan, zal een ruisen door ons stromen, En alle blaadren worden mond. De nederigen en de vrouwen Geloven 't open woord gezwind; Zij overreden het mistrouwen Der mannen; en een eenzaam kind Glipt 's avonds heimlijk in ons lover, En heeft zijn nest zo diep gebouwd, En geeft…

Jij bent daar Ik ben hier Onze gedachten reiken naar elkaar Jij bent daar Ik ben hier Ons gevoel van liefde vond elkaar Jij bent daar Ik ben hier Onze herinnering blijft voor eeuwig Jij bent daar Ik ben hier De vakantie bracht ons bij elkaar maar... Jij bent daar en ik ben hier De afstand houdt ons uit elkaar…

Uit elkaar..om nog te redden, wat er te redden valt. Voor logeren blijven bedden, maar wel uit elkaar, voordat het uit elkander valt. Maar laten we het nu doen, nu het nog gemakkelijk kan. Uit elkaar als vrienden met een zoen, wat denk je er nu van.. Dan kunnen we nog samen, alleen niet dag in , dag uit.…

Ik wil niet huilen maar ik voel dat we uit elkaar vallen als bladeren uit een klaproos. Ik zag de tekenen niet op tijd en vraag nu, tegen beter weten in, of een nieuw horloge me zou helpen. Ik wil niet huilen maar de lucht is grijs waar hij blauw was ooit en de zon is niet op mijn balkon. Liefste, zouden we niet trouwen?…

Een prachtig paar is uit elkaar gegaan, het leek zo mooi, Jan Smit en Ellemieke. Helaas, thans melden de TV-rubrieken: daar kwam een ongelukkig einde aan. Hoewel zo’n breuk gewoonlijk nogal naar is ben ik verheugd dat Jan Smit uit elkaar is.…

De relatie verbroken de samenhang zoek het praten werd schelden het fluisteren werd schreeuwen het ging niet meer uit elkaar, de belofte van alles te willen delen is voorbij.…

Als je door mijn ogen kon kijken zou je een wereld zien badend in glans dreven alle dingen in het licht jij, die alles mooier kunt maken met de zon die straalt en zij straalt uit jouw gezicht Als je mijn hart hart zou voelen zou je koude niet meer kennen omdat liefde je dan verwarmt jij, die als brandstof werkt van…

Even troost bij elkaar zoeken dicht tegen elkaar aan samen zwijgend gaan slapen en stilletjes de nacht ingaan Samen ook weer wakker worden genieten van een nieuwe dag niet in zelfmedelijden zwelgen maar 't leven tegemoet zien met een lach Samen praten, soms even janken want voor alles is een tijd het leven gaat gewoon z'n gangetje maar…

Ze wonen samen, maar gaan er gebukt onder, kunnen niet zonder, maar ook niet met elkaar. Typisch construct – relatie. Mooi lied, maar steeds gedonder.…

Zulke dikke vrienden waren we, niemand kon er tussenkomen, de gekste dingen maakten we mee, ze zagen ons allemaal als één. Nu is het niet meer één maar twee, niemand die het ziet, maar ik zie dat de ander geniet, mij inruilen voor een ander, weglopen als ik tegen ze praat, gemener kan haast niet. Niemand die het ziet, maar ik zit vol…