Alle inzendingen over langs elkaar

ze graaft door lagen behang verf en gips uit het plafond snijdt ze een halve maan een kijkdoos voor de heldere hemel sterren manen en planeten scheren langs elkaar heen in het grote universum waar kleurlawines uiteen spatten terwijl zij de oversteek maakt in een gammel linnen bootje naar het kleine universum waar niets…

Speler en coach die langs elkaars broekspijpen omhoog kruipen, je ziet het nergens meer. De vreugde na een doelpunt is doorgaans al even zakelijk als het voetbal zelf. Een enkeling is nog even buiten zinnen, maar meestal is dat bestudeerd.…

de dagen zijn voorbijgegaan in vele lagen van bestaan natuurlijk was er groei de grond geploegd geschoond van stronk en steen langs elkaar heen in een verdeling die seizoen en rol gebonden was tot eigenheid wat ruimte kreeg en verder woekeren bleef het samen schouwen leek op houden van liefde bleef faalangstig bang tijd rijgt…

ze samen, hij en zij Hun entourage was de stille hei Zo liepen zij, het ideale paar Op 23 meter langs elkaar Een liefde door het noodlot uitgewist Een meisje en een jongen in de mist -------------------- uit: Vroege Vogels…

Wie niet de grote liefdes kent heeft het leven niet doorleefd mij maken ze beter dan ik ben leef zoals ik nooit heb geleefd Exotische drugs in mijn bloed vangen mij in ‘n oeroude roes beleef een lente in de winter hoor Mozart in ‘t stadsrumoer Verstrengelde lijven glijden langs elkaar, doordringen en inhaleren elkaar in een zucht…

de picolo die piept piept de cello heupwiegt wat de triangel doet van ting ting de liefde slaat de maat klanken zwellen langzaam aan bekkens schuiven langs elkaar zing zang zing zang violen aaien hoog en laag tuba's hijgen zware lucht 't orgel pompt en spuugt en pijpt en de pauken doen van boem boem boem boem boem…

Probeer gezichten te lezen op zoek naar iets bekends in die stad in die straten waar ieder langs elkaar leeft vanuit een onderhuids verlangen naar meer dan alleen maar anoniem Lopend door dode droomstraten is daar plots die ene bekende deur met dat touwtje uit de brievenbus de trappen naar driehoog achter een deurmat met een WELKOM Op…

elkaar alles geven verkering hebben en alles voor elkaar zijn en dat dan op zo'n manier weggooien doet mij vreselijk veel pijn Ik heb jou alles toevertrouwd je kende me door en door je bracht me in de zevende hemel en weer op het juiste spoor Ik heb veel van je geleerd ik zal je niet vergeten maar waarom je dat nou dacht..…

Ja ik ben in lijvenland beland Italianen lopen dicht langs elkaar in badkleren Bruin, wit, dik, dun, oude meiden naast jonge heren Zo gaat het er hier aan toe aan dit bom volle strand Betonnen daken beschermen je tegen de zon Water wordt uit flessen gedronken Iedereen lijkt onverschillig juist niet naar elkaar te lonken Is dit zoals in 't paradijs…

De doven schreeuwen langs elkaar heen. - de hemel zwijgt -…

Onze zielen scheerden langs elkaar ranzig en rafelig als oude sole mio dekens. Je moeder zwoegend als een aftands schillenpaard was aan haar fornuis gestorven. We zagen de duiven van je vader roekeloos koerend nu de kat van het gif at, hun vaalblauwe kielen, hun korstige schedels en het ampele leven rond de constateur.…

je keek me aan ik zag het vragen in je oogopslag, onzekerheid die handen vingers gaf in strijken langs elkaar op zoek naar hem of haar je stem die ik zo eindeloos goed kende die mij verwende met een sprookje als ik lastig was klonk schuchter toen je vroeg, wie ben je ik draaide om, je ogen zogen me naar binnen ik zag een vonk…

Ik wacht op jou Wacht jij op mij Een band Tussen twee mensen Die dag in, dag uit Een leven lang Elkaar het beste wensen In voor- en tegenspoed Weten te stimuleren Ondanks hier en daar Een mindere dag Toch blijven motiveren Eens houdt het op Gaat dit voorbij Komt de herfst in ons bestaan Als straks De avond valt Het duister wordt…

als een huwelijk geen huwelijk meer blijkt te zijn je langs elkaar heen leeft, de ander niet meer kent je samen geen eenheid meer vormt een kluwen van liefde en haat je van elkaar vervreemd bent, onverschillig er kilheid en gewelddadigheid opborrelt elke betrokkenheid is weggeëbd het vanzelfsprekende niet meer vanzelfsprekend is is de…

de foto’s zijn nog gaaf niet beduimeld of bekrast met onattente kruimels ze schuiven langs elkaar zonder al teveel misbaar door groot gezelschap nog is er vraag maar het zoeken gaat zo traag en dan blijft toch de herinnering ja die van toen als nu van vandaag zonder centje pijn want die status quo vindt iedereen wel fijn…

Het is elke keer weer de gok van één op een miljoen zal het wel of zal het niet gaan, zullen ze het doen zal het ei zijn weg vinden zal het zaadje op tijd zijn zullen ze elkaar wel vinden of gaan ze langs elkaar heen en verdwijnen ze in het niets? Maar dit keer hebben ze elkaar gevonden de grote gok is een echt feit.…

Het ging niet echt goed meer met ons We leefden langs elkaar heen Echt praten deden we niet meer We hadden niet veel meer gemeen Ben een weekendje weggeweest Goed nadenken over wat ik wil Wat voelde ik me alleen Ik miste je zielsveel Ik wist nu dus, ik wil je niet kwijt Ik wil echt voor de relatie gaan Maar we zijn wel met z'n twee In…

Letters hangen als dronken draden Speelbal van de wind en van de tijd Als dons doorweekt met zure tranen Hopeloos op zoek naar rechtvaardigheid Lampen zwijgen als grauwe graven ’t Schijnsel iets te vaag en iets te wijd Verlicht de stad haar sluikse slaven Hulpeloos gehuld in zwijgzaamheid Gevels kreunen als lage laden Schuiven langs elkaar…

De lange donkere gang verstopt in een lucht van natte jassen vochtige sjaals en bont gevoerde wanten toont nog even duister en somber alhoewel het welkom warm is wensen, hartelijk en oprecht worden door de kamer gesmeten als waren het pepernoten stemmen gaan door en langs elkaar, met af en toe een glimlach langszij dan weer een schitterend…

Men roept gehaast, snelt langs elkaar en wuift. Druk zoekende ogen en jachtig gevoel zijn in de spijszaal plots aangenaam koel, waar de blije drinker ogenschijnlijk fuift. Bedaagd marmer prijkt zacht glanzend, verspreid, schouwt door heel het gebouw, knipoogt minzaam naar winkel en kantoor van de nieuwe tijd.…

genietend kreunend verslappen haar spieren achterover glijdend in het zand plakkend aan haar lichaam zwetend van verrukking Adrenaline brandt Sierlijk drijven de druppeltjes langzaam van haar romp tegen mijn boezem glijdend Tongen klevend als magneten langs elkaar wrijvend als bliksem gelijdend Haar billen dichtknijpend voelt ze de…

In slowmotion zal de dag van morgen Langzaam en kwijnend ten onder gaan Je gezin hier, zal langs elkaar heen leven Voor één dag zal zwijgzaamheid volstaan Morgen, ons Engeltje… Onze ogen zullen neergeslagen worden Bang voor ieder, ziel ontblotend, contact We zullen je herdenken… ieder voor zich Omdat het spreken nog altijd pijn doet Morgen…

Iedere geest danst op zijn eigen koord; Dat de een, rechtlijnig eenzaam, de and're stoort, Die kans is klein; voor botsing geen gevaar: Ze dansen naast en om en langs elkaar, Elk door zijn eigen gratie zo bekoord, Dat hij de roep van de and're artist niet hoort, Die aandacht vraagt voor zijn sierlijk gebaar.…

, dan zet ik daar graag De mijne tegenover, Jij kletst alleen nog over de kat Die zo veel voor je betekent En ik over de assertiviteit waaraan Het jou ontbreekt, hoe zo, niet meer Met elkaar praten, we hebben toch Elke dag minstens één goed gesprek…

Haar kennende opent zij als het niveau zakt een extra blik van Slomer en Lomer. Hem kennende glijdt hij als het niveau zakt met zijn klikken en klakken erin. Hem kennende zegt ze: ‘Zie je de vogel van verf en zie je hoe verlegen de afgrond wel zwijgt?’ Terwijl het geluid wordt geregeld, blijven…

Daar liep jij tegenover mij en ging mij zonder groet voorbij want felle zon in jouw gezicht hield mij verborgen in het licht…

Ik weet hoe liefde voelt En ook de vlinders in je buik Wat daarmee wordt bedoeld Ondanks gebrekkig taalgebruik Het was een machtig meisje In Frankrijk, aan de Côte d’Azur Na drie etappes, want zo reis je Was zij twee weken onze buur Eerst liepen we wat langs elkaar Met afwasbak en pleepapier Maar de tweede avond vroeg ik haar Of ze lopen…

elkaar even opwinding, vergetelheid in het troosteloos bestaan een stad nu zonder hart, zonder ziel, zonder hoop een dode stad, door wat er zonodig verloren moest gaan…

de aarde rilt beeft kookt mensen lopen in paniek als nestverstoorde mieren door en langs elkaar heen redeloos radeloos al hun kennis al hun wetenschap het helpt niet heeft niet geholpen de aarde rilt beeft kookt land overstroomt door alles verwoestend water verdwijnt onder alles vernietigend vuur van aarde wolken van as verduisteren…

De zon heeft de huizen al in brand gestoken, vreemd schokkend schuiven ze langs elkaar, het plein is een traag golvend meer, waar ik onzeker dwarrelend over vaar. Graag zou ik even op een bankje gaan liggen, maar dat moet dan maar een andere keer, de vraag is nu of ik de overkant wel haal, gelukkig is er nog niet veel verkeer.…