Netgedichten

netgedicht (nr. 5.665):

nog pas gisteren

nog pas gisteren
voorjaarshelder stralend
in tal van tedere kleuren
verwachting van toekomst
hoe kort dan ook

is dof nu de stad en kil
oogt onherbergzaam
ontwortelde bomen, ontdaan
van bladeren, vogels
stratenloze grijze vlakte met
bewoners noch hun huizen
door nevelflarden omlijst
nauwelijks nog leven onder
oneindige dreigdonkere en
hemellichaamloze lucht
tranen vermengd, voorgoed,
met alsmaar durende regen

ver weg raast, onzichtbaar,
een trein voorbij en -voort
onstuitbaar op weg naar
onbekende bestemming
hier een enkele verdwaalde,
eenzame passant
levensdraden die
hoopvol, maar korte tijd
slechts, koesterend en
lichtjes glijden langs elkaar
even opwinding, vergetelheid
in het troosteloos bestaan

een stad nu zonder hart,
zonder ziel, zonder hoop
een dode stad, door
wat er zonodig
verloren moest gaan