Netgedichten

netgedicht (nr. 52.725):

een visum naar Eldorado

in de wachtzaal van de ambassade van Eldorado heerst de chaos
een elleboogploegende heupwringende menigte dringt naar het enige loket

hoeveel mensen kan je hier bijeen persen?

het lijkt op een kudde in een lift
de zwerm in de kooi van de kanarie
de school in de bokaal van de goudvis

het eerste slachtoffer is een kreupele man
zijn kruk kraakt even later kraken ook zijn botten
als de menigte de man tot moes vertrappelt

want niemand staat hier stil

men kruipt mouwsleurend kraagklauwend over en door en langs elkaar
alleen de man achter het loket - een suffe engel - wacht op zijn eerste klant

want wie het loket haalt wordt al snel neergehaald
hier en daar flitst een dolk en in de hoek hoor ik een kettingzaag

even verlang ik naar het lot van de verstekeling in de buik van de bananenboot
en ik zoek de nooduitgang al in een vlaag van heimwee maar die deur is versperd

no way out en geen tijd voor verveling in deze wachtzaal

niemand geeuwt de huig bloot
niemand tandenknarst nagelbijt neuspeutert

nee in deze warrelige knoop van mensen schuilt een grote drift
want voor dit visum wil men wachten wil men vechten tot men vergrijst