Alle inzendingen over lente OR vlinder

Fladderend als een vlinder vlieg ik mijn leven door. Nieuwsgierig en verwarmd, vrij ontdekkend zweef ik voort. Ik leef in de mooiste seizoenen met zoete geuren en vrolijkheid. De lente en de zomer dat is waarin ik mijn vleugels spreid. En als de druppels vallen schuil ik onder een bloem. Genietend van de verfrissing.…

Morgen, als het lente wordt, zal ik je rondrijden op mijn bloemenslee en jouw hofje mag ontwaken vermomd als toverfee. Morgen, als het lente wordt, zal ik vlinders naar de bloesems sturen en wuiven naar mijn autochtone overburen.…

Ik vluchtfladder uit gedachten rijg een snoer van lente over al mijn eenzame nachten. Ik bewonder de adelaar de magnolia, de vlinder het lentekind onder de meiboom.…

alles doe ik om dat te door breken maar helaas nog niet bezweken geef toe het is geen lente maar bijna wèèr winter doch niet aldente kastanjes gaan bijna al vallen terwijl wij vrolijk nu horen te lallen op een terras of in de kroeg van s`avonds laat tot smorgens vroeg en luidkeels horen te zingen op stoelen en tafels springen dansen tot…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Tuimelend door velden en bossen ga ik op zoek naar de lente. Maar ik blijf aan tranen gekleefd en daal neer op de wangen van een kind. Ik ben als een vlinder. Fladderend tussen bloemen en struiken ga ik op zoek naar de zomer. Maar ik sterf voor de dag om is en zijg neer in de haren van een kind. Ik ben als een roos.…

Zouden vlinders dan zo kwetsbaar zijn omwille van het ongelooflijk mooie dat hun vleugels in zich dragen zij hebben hun geheim weten te verstoppen en spreken toch uitbundig over hun verandering zich tot vlinder te ontpoppen tijdens het geduldig wachten en intussen trachten krachten te reserveren voor de metamorfose hoe de natuur ons…

Je zit in elke vezel van mijn lijf En ik weet niet hoe ik je weg moet krijgen Hoe laat men mooie blauwe vlinders zwijgen Waar laat men grote tranenkralen rijgen Tot kettingen een metertje of vijf Mijn dromen stop ik ver onder de grond De tijd is daar elkaar nu los te laten Om te voorkomen dat wij ons gaan haten Dat valt niet recht en…

ik voelde de wind met het kind in je spelen het was niet de vrucht van je schoot maar ze ontwaakte als jij van het eerste lentewiegen genoot een vlinderend gevoel van voorjaar en blij in de bloemenwei ontsnapt aan de winter en eindelijk weer vrij je danst en zingt het gras groener dan voorgaande jaren kleuren verschillen…

Buiten vriest het waait het maar in mij in mijn buik in mijn hoofd is het lente zomer, een vlinderpretpark allemaal door jou het allergekste ik ben hetzelfde in jou in jouw buik in jouw hoofd twee mensen in elkaar op kilometers afstand wij zijn ons er eentje…

Deskundigen vermoeden dat misschien Als de processierups niet wordt gestopt Hij zich tot een probleemgeval ontpopt Maar ik heb lang geen vlinder meer gezien Mijn eigen rups, die languit ligt te pitten Wacht tot er vlinders in mijn buik gaan zitten…

je vliegt en fladdert dartelt dansend rond rust kleurrijk in de vroege morgenstond die rozerood jouw koude vleugels streept zijn warmte geeft tot zacht ontplooien je ademt goud schrijft lente in het hemels blauw met jouw pigmenten in speels aanwezig zijn benader jij de rust die als je neergestreken bent lieflijk het volmaakte kust…

zij fladderen om me heen pril van de lente maar ik kan ze niet vangen in vorm en kleur is ieder uniek dus achter elkaar lopen ze niet ik puzzel niet meer heb ze vrij laten gaan ze dartelen achter me aan vliegen tot een wolkje bijeen als de eerste rust in het licht vloeien zij samen tot dit gedicht…

Zo heel luchtigjes wieken al een paar vlinders in de voorjaarszon...…

een kleine lente ontspon zich in jouw wintercocon zon wikkelde de draden af die schaduw gaven zacht ontwaakten maanden slapen in het eerste licht dat vorm gaf in het strekken van nieuw leven zag je vleugels strak ontplooien kleuren die ontdooiden je koos als regenboog een fladderende vlucht vrij in helder blauwe lucht…

Lieve Lente, wat was je ver weg op zoek naar het nog niet gevonden paarse paasei. 't Kwam uit een planten- pot verstopt achter de bruine hoop Ijdele herfstblaadjes in een hoek gedreven door koude harde wind; er kwam maar geen verlossend einde, lijk kom je uit de buikvlinderkast ?…

zon purpert terwijl ik in witte streken jou vleugels geef jij het rode bloed in lila laat ontwaken en warmte zachtjes spanning beeft nog niet opvliegend maar je vertrekt in amethist voor een dag in samen de lach op je gezicht…

ken het vlinderbed daar waar jij je vleugels voor het eerst ontplooide zag het trillend spannen in de warmte van de ochtendzon je eerste kleuren vangen opende in genereus gebaar de lentevlucht in langzaam wieken na fladderen het leren vliegen naar een onbekende horizon onthoud je kent de weg en komt weerom…

De lente is aangebroken En velen zijn de tuin weer in gedoken. De vogels beginnen te fluiten Kijk de mensen komen weer naar buiten. Bloemetjes beginnen te groeien En in de wei lopen dartelende schapen en koeien. Gekleurde vlinders vliegen in het rond Al zijn deze niet altijd blij met een spelende hond.…

(V)luchtig gefladder op golven van lentewind Tere flits in kleur.…

ik laat de lente in mijn handen spelen wanneer ik een gedicht op het linnenwater teken over vlinders die gaan slapen onder de verlegen schaduw van onbedwingbare woorden die ik zachtjes als nevels uit mijn ogen laat stromen naar de duizend stappen die ik dans met jou op een lichtsluier van je lach eindeloos mag ik zijn in de dauwdromen…

Ze gaf me een mandala met al de kleuren van al de vlinders in verwachting. De trilling van de tinten in de lente. De zomersproetjes op bladeren in Oktober. en de verstilling van de winter in het wit. Je bent een pergola Zonder rozen zei ik; Maar in wording zelf uitgekozen op jouw tijd en methode.…

nu de nacht zich ontvouwt zal ik je ondergaan als een vlinder in zijn liefde liefde van een dromenvanger en de lange zoektocht naar nieuwe letters nu je mijn huid verlaat valt het witte doek sterft het applaus raak ik je zonder spiegels kwijt huidhunker een killer winter verlangt naar lente hoe vermijd ik deze meligheid ik wil…

Natuur, die bol staat van het nieuwe leven, ervaart in januari al de lente. De winter baadt in warme voorjaarsregen. De weide toont de eerste schapenkinders. Ik heb warempel al wat prille vlinders als lentekriebels in m'n buik gekregen. Het lijkt wel, of de warmte niet kan wachten: met snelheid van het licht komt zonneschijn.…

"De liefde slaapt in haar hart als de lente in de winterse grond die in koude en duisternis wacht als een vlinder in haar cocon. in het dorp waar ik nu overnacht schijnt morgen een schuimende zon in een hemel met palmen bevlagd!…

lente zal zijn als nieuwe wijn.…

hart is een vlinder die zij de vrijheid geeft.…

Lokkend gekwetter een vogel schudt zijn veren de lente vliegt aan. Een veulen doet voor- zichtig zijn eerste stappen de natuur ontwaakt. Wollige schapen plompverloren in de wei warmpjes bij elkaar. Vlinders klapwieken met hun gekleurde vleugels geluidloos applaus.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…