Alle inzendingen over lethargie

verleden tijd is verdwenen in de sleet iedere ochtend wanneer ik wakker word aanschouw ik nieuwe dauwdruppels het lijkt alsof er iemand moest wenen het ochtendlicht belooft klatergoud op zoek naar een prins met korte tenen op een paard, een ezel desnoods voor iets kleins, of iets groots zolang het maar meer zeggenschap heeft dan jouw lethargie…

Wanneer ik afstand met stilte kan overbruggen is mijn zwijgen tijdloos en de hunkering naar jouw aanwezigheid zonder woorden in de nacht verzonden blijft zonder lethargie omdat ik leef met jouw ratio bestaan er geen grenzen aan werkelijkheid van horizon er is een verder weg dan hier in de heuvels achter de oceaan waar ik mijn brieven…

Van blijven duren Dit hier en nu Van zomer die zich niet gewonnen geeft Van sloomheid waarmee de uren Schuiven naar vroege schemering Dagen Waarin een zwijgen besloten ligt Om wat daarna Maar nu nog niet Dit zijn avonden Van late stemmen En ergens de echo van een lach Avonden Als een tableau vivant De droesem in een een fles wijn De lethargie…

deze stadsbuurt geniet bekendheid vanwege de kakelende kippen de donkerbruine schapen en het gebouw dat op een schip lijkt vroeger was hier een bruine kroeg met een telefooncel op de hoek en kroketten die je uit de muur kon eten als je honger had nu is er alleen maar april en de maanden die vergleden zijn in de donkere ruimte van de lethargie…

Je had me mee kunnen nemen in de kleine dingen van vlinders en bloemen groeten en afscheid zoete hoop en zilte tranen op de witte zeilboot de rivier volgend weg van de onrust naar het moederland met de kasteeltuinen waarin je opgroeide had je mij kunnen vertellen waarom die grote gebeurtenissen zonder gevolgen bleven in de lethargie…

kunnen nemen in de kleine dingen van fladderende vlinders en geurige bloemen groeten en afscheid zoete hoop en zilte tranen op de witte zeilboot de rivier volgend weg van de onrust naar het moederland met de kasteeltuinen waarin je opgroeide had je mij kunnen vertellen waarom die grote gebeurtenissen zonder gevolgen bleven in de lethargie…

lauwe advocaat de stad is een oneerlijke jungle jouw geweten in constante spagaat je voelt je als een jonge man die voor het eerst een gestorven dier begraaft de grond zit vol met wortels en stenen je voelt je als het veulen dat in de hemel draaft maar in de ik werkelijkheid ben je een oude man wiens oude lichaam bestaat uit empathie en lethargie…

De waarheid bij nacht heeft hier niet veel om het lijf nu je naast mij ligt blijf je voortaan onzichtbaar licht in tijdsverblijf schoon in jouw vergankelijkheid neem ik ontvangst van jouw muze met kleine gebaren omring ik de liederlijke lethargie van jouw ontheemde bestaan iets in de intensiteit heeft een vacuüm doen ontstaan terwijl…

De tedere bezetting neemt plaats in mijn hoofd Een bezetting klink fout Maar deze wensen we allemaal Mijn hoofd leger dan het glas na de overwinning Zij vult het met heerlijk ontsporende gedachten De lethargie wordt daad Mijn vrouwen zal ik niet meer vervangen door een liefde van vergelijkbare statuur Maar door haar verschijning veranderde…

brieven van moraal liefdeloos met apathie van vlees geworden vis spartelend op nieuwe droogte waar dyslexie lezen moeilijk maakt zonder horizon van smakeloze worst voor de ogen van een vreemdeling als schim verzonnen door het niets geen slingers aan het denkplafond wandelend in vacuüm van beweging langs alles dat verdwenen is in lethargie…

Ik geef me over aan een lange lethargie, om te ontwaken in een later tijdsgewricht.…

Hij telt de laatste slag van ’t hart en slipt in loden lethargie. Geen schaduw weet wanneer hij droomt waarom zijn dode lippen lachen.…

Ondanks totale lethargie stink ik als een zwijn. Aangebrande worsten met van die zwarte korsten liggen weer te walmen op de barbecue. Leuk, wat een gezellig weer! Dus, voor de zoveelste keer: een tuinfeest bij de buren. Bespaar me dat gedoe!…