Alle inzendingen over leven OR spiritueel OR mystiek

tegen in mijn droombestaan maar wel een motto dat tot leven werd gezongen 'Eenzaam en wanhopig' in de hartslag van een droom life is but a dream mystiek geweven…

jouw romantische ziel verloofd met een slanke blondine met een hartjestatoeage op haar linkerborst mystiek lijfje waaiend op het ritme van het leven stoeiend en vlinderend samen in een nieuw leven om te zijn waar je bent…

Je moet de goddelijke krachten, die de goden bijeen dachten vertalen naar de aarde in alle aardse talen, om te genieten van kunst, aarde en zee, bracht je een nieuwe gunst met goddelijke daad mee.…

zacht regeert de mystieke vleugelslag in kerken en tempels het vaak religieus onbekende straalt al van verre zijn hoop gebouwd op meridianen van kracht uit een lang vervlogen wetenschap gesticht om gezicht te geven aan hen die in geloof en liefde willen leven generaties gebeden mantra’s en offerandes gaan naar goddelijke handen…

Maar het kan iemand een spiritueel goed gevoel geven, dat al zolang niet meer in iemands hart heeft gewoond.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

De hemel bestaat uit het vervuld verlangen van ieders leven. De openbaring voltrekt zich in de hartjes van alles wat is. God is dus groter dan iedere voorstelling van grenzenloosheid. God is wat het is, zeggen de mystieken en elke verlichte.…

De engel viel aan Als Nachtvlinder En legde een Bom In de stiltes van mijn geheugen Een Antidote Voor een Stralend leven en sterven Voor een Patrones iemand die 75 wordt Dit zijn de dagen Van mystieke aard Puur natuur Als het je overkomt…

Met elke strofe vangt aan een prelude In 't vingertoppenstrelen der beminden Die ook spiritueel elkaar lief vinden Ononderbroken spelend hun etude Hun woordeloze vrije minnekozen Wil 't liefste doorgaan tot in 't eindeloze...…

lieve en trieste momenten vult talloze lacunes bij mensen die onvervulbare wensen koesteren die hen in tijdloze gedachten bij zijn gebleven of die op mystieke wijze in een uitgesteld leven na het aardse bestaan een hemels leven zal geven…

O- ver de zee, lichtend pad zuiver zout in leven. 2 Er is geen ondergaan, enkel een warme hand over velden van muziek. Aan de oever, in het lied van dageraad. 3 Geluk groeit in het woord van zwijgen, stilte in kleuren op het doek van toekomstdromen. Nu is het tijd om haar te begroeten.…

Sneeuwkristallen streken langs haar slaap naar beneden in een droom die droomde tussen hoofd en kussen Een nacht vol sterren dwaalden tussen handen vingers stilden de donkere trilling het naarstig weerzien De ochtendzon ontwaakte raakte betovering tussen nu en de lakens van verleden…

hink stap sprong de hoepel is te klein voor stel en klem geheim inheemse rondedans in kring vuur en vlam schaduw en as er was een berg te ver voor woorden te diep in klank gebaar verloren staal er is een vage beeltenis achter de horizon als glans verborgen door maan en zon…

zonnestralen breken als bloemknoppen in de dauw ochtendkoele damp weerspiegelt nevels in de ziel een bloemklokkenspel speelt in een gouden regen toverklanken vol overgave in sprankelend gevoelszijn een speelse avondwind veroorzaakt kalme deining flonkerend in de maan als licht in juweel slaapschaduwen lonken stil in…

om de ziel te laten glanzen een breekbare toekomst in de geest Een mystieke witte vlinder sierlijk dansend in de zonnestralen laat het leven even spiegelen.…

leiden zonder zijn visuele strakheid te verkleinen waar lijnen elkaar raken in de horizon weet zij in licht de ruimte nog te vinden voor een zitje met schitterend vergezicht daar kaatst in grijzig groen het blauw van hemel terug verwatert zon in een heldere bries en kijken ogen nog straal verliefd jij had vroeger al dat mystieke…

De rust is ingetreden Roerloos liggen bladeren Windvlagen zijn verleden Lage wolken naderen De takken bedekt met dauw Aan mist overgegeven Schimmen achter in het blauw Met het uitzicht verweven Twee bomen door de tijd heen Naar elkaar toe gebogen Hun twijgen vlechten ineen Nevelige atmosfeer Het stenen erfgoed geeft weer Symbolen…

ik ben geen sprookjesverteller van huis uit ik kies de stilte droom mijn wereld die binnenin ontluikt natuurlijk tuig ik de kastelen op met koning en wat prinsen aan het hof maar hun gebakken lucht slaat aan en laat het mystieke voor altijd gaan ik wil spelen de ergste confrontaties tussen groepen liefdevol helen in een wereld…

van verre ten hemel rijzend het einddoel van de pelgrim die onder in de stille reus schamele heilige resten aanbad engelen van de kerk daarboven die met hun zachte glimlach de oude mystiek beschermden tegen barbaarse granaatscherven in de hoge gewelven is de schemer speelt het orgel een tere fantasie daaronder fluisteren kleine mensen…

er hangt een aureool om jou heen als jij de kamer binnen komt straalt het licht uit je ogen jouw bewegen geeft warmte aan leven omhult ons met de magie van samen die mystiek van geborgenheid willen wij niet kwijt…

Ik hoor god zingen als een lijster en koeren als een dikke duif.…

Ik zit te wachten op mystiek een beetje misschien is het er misschien is het er ook niet sigarettenrook kringelt naar de hemel en ik wacht ik denk aan slakken zonder huis die zich teder vastzuigen aan elkaar en ik weet niet of ik denk als ik dat zie…

Bos het bos door de bomen niet meer zien bladeren geven hun adem ik ga mijn weg, op zoek naar het wonder zie ik het bos zie ik mezelf, ik ben de boom het blad ik hoor de warme kleuren de zon speelt haar spel, laat alles ontluiken in het prachtige groene bos vond ik de echte mystiek, ik adem met wat de kosmos mij geeft aureool van…

Is voor mij het kennen van mijn hart erkennen dat wat zich soms als harde werkelijkheid voordoet ook een diepere dimensie heeft die mijn verstand verwart om deze hartkracht te ontdekken laat ik stilte in mij opwekken ontwaren dat achter de tragisch lijkende realiteit geen afgrond op de loer ligt met absurditeit…

Onder haar rokken is de toegang richting het kundalinilicht.…

Ik luister naar de golven terwijl wolken uitrusten mijn zorgen zijn bedolven in deze zee der lusten Ik voel de koele wind ze verfrist mijn ziel de zon die verblindt een ster die nooit viel Ik aanschouw het ritueel van water en macht het is bijna spiritueel en de zee...die lacht…

de dood ervaren is een mythe omdat niemand er ooit over heeft kunnen schrijven voor mij als dichter een enorm literair gemis zo blijft leven en dood vooralsnog omgeven met een mantel van mystiek een vorm van onbeschreven raadselachtigheid wellicht…

haar kleuren spelen altijd piano in de symfonie op het doek zelfs in zwart wit voelen akkoorden de woorden die zij spreekt op het linnen diep van binnen straalt het sterrenstof dat zij penseelt en zo spiritueel de aarde heelt nog is de schepping niet voorbij als bijna alle paradijzen zijn verdwenen zij woont er heel dichtbij…

ordelijke rij langs fonteinen flaneren van heksen tot minnestrelen en criminelen moordenaars en ander gespuis ik vroeg hen honderduit het hoe en ook waarom alles zonder zichtbare buit zij moesten eeuwig draaien om niet hun handen aan de waarheid te branden ik stond nog achteraan ben niet door de poort gegaan in het beteren van mijn leven…