Alle inzendingen over leven OR ziekte OR delen

Leven zonder sterven zou zijn als glas zonder wijn Uiteraard is de dood nooit eens imaginair zij is een verbinding werkelijk reëel in ons leven Zelf ben ik niet die vader 'k Verloor door ziekte wel een voornaam deel van mijzelf Er is immer connectie absolute verbinding tussen voor en tussen na waarbij er altijd wordt gelinkt tussen…

Heimwee dikwijls krachtig als een ziekte die ons doet lijden; zijn echo is de weemoed met z’n treurnis te zacht voor verdriet In weemoed ligt de ontroering die als een traan schittert in ’n glimlach mens is gevoel en weemoed is een deel van z’n aard Heimwee hebben we naar mens en plaats zolang die bereikbaar zijn weemoed…

schaduw was bekleed met kleine reepjes zon die dansten op de warme wind in een oase met licht als bron een stukje paradijs waarin alles vergeten sneller smolt dan stukjes ijs ik kuste jou de nieuwe wereld in met een schitterend perspectief ik heb je al mijn deel van leven zo godvergeten lief…

Leven is delen Laten we licht rondstrooien Het samen maakt sterk…

Wat ademt is dood Als het vergeet te delen Is leven zinloos…

, een deel van mijn leven, jij gaf zoveel, al de liefde die jij mocht geven, jij was een deel, een deel van mijn leven aan mijn zij, jij gaf mij al die jaren zoveel, jij hoorde erbij, jij hoorde er helemaal bij.…

zijn van heb ik verleerd echt delen heb ik nooit geprobeerd…

Op bezoek bij Tante Gery, 93 jaar oud, Feestdag, 1ste Paasdag 2018, Huizen Ze was weer even terug in mijn beleving mijn eigen moeder mijn overleden moeder Phina Krediet-van den Bos in 2009 overleden op 96-jarige leeftijd en 5 maanden Ook zij was in de laatste jaren van haar leven overlevende geweest op een gesloten afdeling van “De Burcht…

Zo heet die nare ziekte Die ziekte die spieren verzwakt Je kon niet meer lopen In je rolstoel weggezakt Hoe vrolijk jij altijd was Zullen we niet vergeten Na maanden tegen dit te vechten Heb je de strijd verloren Lieve meid het leven heeft je gelaten, je bent hier niet meer We blijven aan je denken, iedere dag weer.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

koortsachtige warmte omgedraaide maag koude rillingen de wereld vaag geen pillen nodig het gevoel is fijn liefde is de ziekte jij het medicijn…

Wat een onvoorstelbaar bericht, je hebt akute leukemie. Met recht een klap in je gezicht, hoe krijg je dit onder de knie? Men zegt dat je kracht naar kruis kunt dragen, maar is dit niet wat veel? 't Roept op tot zo onvoorstelbaar veel vragen, hoe wordt mijn lijf toch ooit weer heel? Voor jou ben ik een totale vreemde, 'k weet dat je ziek…

onderhuids doet de ziekte haar werk en ondermijnt ondergraaft verminkt nog onzichtbaar voor het oog maar vaag voelbaar er klopt iets niet meer een vijand is binnengeslopen in het geniep terwijl de buitenkant nog glimlacht stromen binnen de tranen om wat wegvloeit onherroepelijk zoals een uitgesproken tekst die nog even blijft hangen…

Over mijn ziekte valt een ander weinig uit te leggen. Ik kan vertellen dat ik dan weer kan praten, dan weer het zwijgen er toe doe. Niet omdat ik niets wil zeggen, maar de woorden zijn soms zo moe. Ik kan vertellen dat ik dan weer kan lopen, dan weer verstijfd moet zitten zo moe, zoals deze regels: niets doet er dan meer zo toe.…

ik las vandaag een bericht dat Nederlanders Engels schelden ik denk dan, krijg allemaal maar de kutkankercholeratyfus heb je iets om over na te denken…

gedachten laat die ziekte nog maar 30 jaar wachten...…

-stille vogels vlogen in het rond- Haar benen, hoog opgetrokken, -daar vloog ze- Vol hoop en vol moed, door naar haar tweede leven.…

Wanneer men ziek te bed ligt en de nacht In slaaploze uren wegglijdt zonder dromen, Als van de dagen die men heeft verwacht Men zeker weet dat nimmer één zal komen, Luistert men rustig naar 't geruis der bomen En naar de regen. En de sombre klacht Die door het duister vaart is welgekomen: Men weet zich eenzaam, alles lijkt…

staand bij je graf overdenk ik het leven het heeft ons zoveel gegeven zorg, ziekte, gemis toch ook heel veel vreugde en nog meer plezier maar...toen was jij nog hier…

bewegingloos hangen woorden in de lucht als wolken op een zomerdag maar messcherp zijn hun schaduwen getekend op de nog warme grond waar het zinderen plotseling koelt en koude tocht in ijzige stilte voelbaar wordt speelt mistig licht vals in de stroperige tijd hij is alle houvast kwijt kijkt haar hulpeloos aan in de verte echoot…

Maar welke namen van de edele delen Mag ik op de tribune nog wél voeren? Bijvoorbeeld: is het nog te tolereren "Hé scheids ik PIK het niet", te gaan scanderen?…

Ik zou zo graag leven zoals elke mens is gegeven maar door mijn ziekte.... helaas kan dat niet Ik zou zo graag leven zoals iedereen maar soms, nee altijd... voel ik me alleen Ik zou zo graag leven gelukkig willen zijn maar door wat ik heb....…

Het leven met de ziekte-'ALS' verzwakt de spieren en de menselijke geest; kent slechts een toekomst in verlenging, zoveel mooier gehoopt, als alles anders was geweest.…

Een gevoel het zit van binnen Een eigenschap die we niet willen Een ziekte die een leven kan verpesten Bang dat je geliefde een ander lief zal hebben Een onzeker gevoel diep van binnen Een ander niet gunnen wat jij zult willen Een beetje hebben we het allemaal Te veel is echt abnormaal Een ziekte die mensen hebben Die het leven van anderen…

Ik adem onder loverdaken een herfst die nu niet ver meer is de ziel laat rust heel zachtjes luiden en jaar na jaar verwijdert zich mijn strijd ’k Drijf weg - waar niets mij nog kan raken op ’t mos verdampt het laatste restje tijd de besjes smelten vaal als winterbruiden mijn herfst staat voor mij al bereid Hoe oud en moe lijken de bladeren…

meeuwen knopen tapijten uit lachen en nevelsluiers liggen vermoeid op de pier terwijl de geur van hete koffie nog door steegjes drijft aan flessenpost hangt zeeluigaren en de bakstenen van de mansardestad kleuren rood als een roestige dag de zweetnaad tussen horizon en zee is lekgeslagen en laat de zonnestralen diep oranje in de…

er is geen pijn meer in dit land geen angst en ook geen leed maar ook geen lach, geen warme liefde geen leven noch vereenzaamd sterven (wij zijn tenslotte allemaal wel ergens Calvijns erven) die Jezus spelen, minimaal en zelfs voor God en elke ooit gekende dader redden willen, liefst uit de goot (slachtoffers?…

Turend door de luiken van mijn eigen zijn zie ik je daar bovenop de berg. Je wuift rustig met de zon op je huid en het grappige is op mijn lijf valt de regen.…

Er is een tijd van komen ben je al gegaan? Ik voel niets meer bij je woorden geen vriendschap of iets dat er op lijken moet. Ontvlammen zal mijn geest door wijze lessen die gestoken werden met eeuwenoude wijsheid verstoken en nu blind ik ben er klaar mee.…

Dilemma's overwogen is de liefde onbewogen maar verleden tijd hoe ver is dat nog weg en de toekomst begint wanneer? Of was die al begonnen en schrijf ik geschiedenis nu op dit moment ik lees je in het heden ben ik nog tevreden en ga je met me mee? Als elke glimlach die jij me brengt staat voor een rode roos neem je dan de volgende…