Alle inzendingen over liefde en lente

Wat komen we hier doen, hoe groeit de liefde en wat is ouder worden dan? Ik weet het niet.…

Liefdeloosheid toont ons, wat ongeboren liefde is. Nog is het winter. Een merel zingt in het duister. Nog is het nacht. Ik waak en ik luister. Een verborgen lente wacht.…

Morgen, als het lente wordt, zal ik voor elke rebelse specht een nest gaan bouwen, waar hij z'n ei inlegt. Morgen, als het lente wordt, zal ik de liefde prijzen om haar de zon te schenken uit het glas der wijzen.…

Dus ik sluit mijn ogen en ik schrijf en ik zie hoe de lente naar mij wenkt. Ik omarm de liefde die mij omarmt, voordat hij zijn hart aan een ander schenkt.…

Er wordt gesproken over ‘Niet veel doden’, ‘Slechts militaire doelen’ en zo voort, Terwijl je de sirenes loeien hoort, Bidden de leiders tot hun eigen goden. Ik zag daarnet hoe Bagdad’s dag begon, En buiten schijnt een mooie lentezon.…

Wie kan haar nog tegenhouden nu ze al vroeg wakker wordt en de vogels doet fluiten? Wie kan haar nog tegenhouden nu ze de krokussen kleurt met licht en doet reikhalzen naar groen? Wie kan haar nog tegenhouden nu ze mensen doet groeten en blij gezind doet stappen? Wie kan haar nog tegenhouden nu ze nestjes wil bouwen en blaadjes en bloesems…

de knoppen in de seringenboom zullen straks barsten, mooi en vol van kleur waar mijn ouders zo van hielden de warme dagen van de lente zal ook de liefde goed doen. mensen nu eens geen gezeur of geklaag het is nu lente en dat wilden we zo graag laat ons volop genieten van deze tijd. lente en dan… op weg naar de zomer…

Zoeken, twijfelen en vragen, door de liefde toch gedragen durf ik weer op pad te gaan; ook al blijft er duister staan, ook al blijft er duister staan, en het vragen onvoldaan; leven moet bestendig groeien, in de lente weer ontbloeien in de lente weer ontbloeien, als het water verder vloeien door nabijheid warmte geven en zó zin en hoop…

Het was een mooie zomerdag het Goddelijke schitterde voor alle mensen moeders met kinderen in het park arbeiders bezig met een hark en twee mannen, verliefd tot over de liefste oren moesten boze woorden horen ze gaven elkaar spontaan een innige liefdeszoen zonder op te vallen aan de rand van het plantsoen mensen begonnen te roepen…

geheel ontwricht in mijn zoektocht naar het mooiste licht schaduwen mogen nu gerust verdwijnen de zon mag weer volop helder schijnen op een plaats waar kwaad ligt te gluren zal al het goede in het leven verzuren jaloersheid en nijd waken voor altijd wees op je hoede, voordat het je spijt want ruimte en vertrouwen bezorgen helderheid, in de liefde…

Onze liefde past precies wij sluiten in perfectie naadloos op elkaar aan onze liefde Jouw handje past precies in mijn hand Mijn liefde omvat jou…

gesteld, dat heeft je afkicken wel enigszins versneld nu heb je uitdrukkelijk gevraagd jou te vergezellen, want het eenzame verblijf begint zwaar te tellen in jouw brief aan ons stond nog geschreven ik ga definitief afscheid nemen van dit leven mijn lichaam is op en mijn geest kapot ik werkte hard mee aan dit onontkoombaar lot door jullie liefde…

't is liefde of haat.…

De lente is gekomen, de lucht is weer blauw. Terrasjes die langzaam volstromen, zonnestralen in plaats van kou. Vogels die hun lied weer zingen, mensen hun zomerkleding weer aan. Bloemknoppen die weer openspringen, Schapen en koeien die de wei weer in gaan. De liefde die weer opbloeit, speelt met je gedachten.…

Festina lente, 't voorjaar is nog koud Maar 't lentefeest heeft daar geen boodschap aan Het bot uit in de zon, bij volle maan Staan kievitsbloem en speenkruid tussen 't hout De prima vera lentesymfonie Is op zichzelf an sich al een gedicht Laat twijgen zuchten onder het gewicht Van helleveeg en lichtkakofonie In park cantonia - maar…

Soms vind ik mezelf onherkenbaar terug; waar is de moed, de liefde gebleven? Nu de lente uitbreekt in teer groen en bloemen wil ik weer leven zonder al die zorgen, die vragen, maar herboren als een kind.…

het krioelt ervan rood bruine soldaten die wroeten, nooit klagen hun koningin te dienen mits...vroege zonnestralen!…

je tijd is bijna om de lente is in zicht dieren slaken blij gegrom voelen het warme zonnelicht. temperaturen stijgen het gras begint te groeien de winter moet nu zwijgen zelfs bloemen gaan al bloeien.…

De lente lacht de lente leeft de lente leidt de lente heeft iets levendigs iets lichts ik leef er op los en laat mijn lasten los de lente lokt de lente kust de lente geeft mij levenslust. Ga het ook beleven en laat de lente in je leven.…

Haar bloemen vallen op de oever, de maan schijnt – de mannen schreeuwen.…

Waarom doe je wat ik vraag? Luister niet naar mij – ik houd toch van jou!…

ik heb de lente meegebracht de tulpen aan je deur gehangen achter je winterse raam heb je ze in een vaas gedaan “kijk eens hoe mooi” dat zag ik aan je lippen ik heb de liefde meegebracht als we zwaaien huil je zacht was het maar zomer…

Het nieuwe groen lijkt haast gewijd en vreugdevol worden de dingen, al is het nu een harde pijn, verliezen ook nog mensen ‘t leven, we gaan toch door, het zal ééns zijn dat alles keert, het duurt nog even - want er is méér dan ‘enkel mijn’; de warmste liefde is gebleven.…

Af en toe kom ik het verleden tegen zoals op die zonnige winterdag liep ik voor mijn lange schaduw uit heb voorzichtig oude grenzen verschoven naar nieuwe dagen, mijn leven is niet af wil gegeven tijd op vleugels dragen ben nog niet klaar voor het gedolven graf in die schaduw laat ik weemoed los zoek beschutting tussen stilgevallen lucht…

Een relatie wordt vaster naar mate je elkaar loslaat naar mate je elkaar meer gunt dan is een relatie vast en veel zekerder!…

Je hoeft mijn mond niet te volgen geen geschenken te brengen bloemen mogen tuinen blijven sieren luister maar gewoon naar je hart ervaar de resonantie in de kamers. Het is te vinden, dat vertel ik je met en in de kleuren van de natuur als ik de spatels of het papier tot mijn ogen maak, mijn iris geheimen eindeloos uitdeelt. Tijd oogt als…

Goede morgen dageraad Ook weer in het land Je bent ook deze morgen Iets aan de vroege kant Dat kan geen kwaad Het is juist goed Dan gaan we weer een stukje De lente tegemoet Dus laat de tijd van vandaag Je in en uiterlijke wonden helen En de liefde van een ieder Je gedachten strelen Zodat ook aan een stoere boom Die van aarde naar hemel…

Je moet het kunnen leren van een leermeester te houden voor een héél leven, een heel leven, ja God als ik iets mag en wilde in mijn leven is het waarlijk mededogen te voelen bij iedere verschijning van je, zonder ooit, enige verdwijning!…

De lust en liefde nemen over, ademhaling die versnelt, strelen wordt ruwere aanraking, verblind door vurig verlangen, benieuwd wat dit voorspelt.…

Want de ruimte is eindeloos en onze liefde eveneens!…