Alle inzendingen over liefde tochtgenoot eega

Haal alles uit mijn huis neem mij alles af Zonder materiële zaken is voor mij geen straf Ik zou écht zonder meer alles op willen geven Maar zonder jouw liefde heb ik een leeg leven…

Over sensuele, zijden dijen glooiende belijning de tinteling in het lijf van het vrijen de bekoring van strelende vingers op ultieme plekken verfijnd, ongeevenaard zijn de gevoelige gekken der liefde, kwetsbaar oprecht want ze zijn zoals ze zijn in overgave nooit het hoogste lied maar het hartstochtelijk refrein…

Ik heb er niet naar gezocht ben er plotseling ingelopen nog voordat ik erbij stilstond had de mist mij al ingesloten dikke mist om mij heen verbergt jou voor mij laat mij in onzekerheid achter ben je er nu wel of niet voor mij? ik kan mijn handen niet zien ik weet niet waar ik naar reik wil jij je wel echt laten vinden of zet ik mezelf…

Toen Amor’s pijlen doel hadden getroffen werd in zijn hart de liefdesvlam ontstoken. Het mocht niet zijn, dus heeft hij zich gewroken door vuur te schieten uit zijn Kasjmir-sloffen. Dat heb je met die Indiase gasten, het nee-woord jaagt ze pijlsnel op de kaste.…

hij kwam met de verschoten kleur van schemer aan de deur en droeg de geur van bleke eenzaamheid wij raakten door zijn komst verontrust in hoge mate ik dacht o kon ik bij een vader schuilen hij zou mij als een polder indijken mijn onzekerheid op een boezem uitlaten zodat er weer regen ging vallen liefde mislukken jij dacht o god kon…

De liefde heeft je gegrepen.…

Zodat mijn gespelde liefde van inkt, het netvlies bemint, en de vorm van al je letters, mijn dichtershart verslindt.…

liefde in de vallei van de rhododendrons links van de hertenwei het is aan ons onszelf te beleven in het struikgewas mee te geven met de natuur van het avontuur als 't donker wordt je gaat huiswaarts linzen op je bord je voelt je aards…

Ik krijg nu ook rode wangen en zie een lach verschijnen omdat je immers weet dat de liefde wederzijds is.…

schemer verwart zich met duister van de nacht die nog niet viel hoe onzeker is de afloop nog balancerend langs de afgrond dagen wachten zich in stille uren nu de tijd plots lijkt stopgezet vast in kleverige sporen spijt onmiskenbaar veranderde alles voor de naakte waarheid bekende gevlucht naar het laatste zwart verloochend is de liefde…

komt in het leven keer op keer En geluk en genot zullen verschijnen Maar mensen moet je niet gedwongen beminnen Want de ware staat ergens op je te wachten En komt vanzelf een keer je leven binnen Geniet van deze liefde, je hoeft niet meer te smachten…

Het bloed van alle schoonheid vloeit door aderen van jou bedruipt het karakter van licht met een rode warmtegloed... Je vertederende ogen spiegelen de node van begeerte het stille water, dat nauwelijks vloeit zal mijn beker niet beschenken... Navel van het hemelse paradijs verlos uw blindheid en ziet hoe schoon mijn hartsverlangen op…

Vervreemde gezichten, ongekend stilzwijgend Jij mijn lichaam, langzaam stijgend Jij mijn ziel, fluisterend zacht Zonder woorden, versterkende kracht Ongekende gevoelens, gedachtes verward Jij mijn liefde, in mijn hart.…

Ze is gekooid, de dure dame Ondanks haar schoonheid in mineur Zonlicht schijnt door rose ramen Maar haar gevoel mist elke kleur Zo charmant, de laatste mode Die ze als een harnas draagt Kil van binnen, als een dode Waar verdriet aan alles knaagt Ze kent zijn tekens van verlangen Weet precies wat komen gaat Speelt het spel, met goud behangen…

Dansend over het strand, lopen zij hand en hand. Helemaal alleen, een krab bijt in een teen. Lachend laten zij zich vallen in het zand, op een handdoek van kant. Zo kijken zij naar de ondergaande zon. Ver weg aan de hemel is een luchtballon. Een hart van schelpen ligt om hen heen. Ze zitten in een harten kring van schelpen met z'…

Guttegutgut laat zich gaan naar plekken waar nog geen pleisterplaatsen slechts ongebaande wegen wildpaden met afgeworpen huid ritselend in de struiken In de modderige oever sporen van een faun het water draagt een blauw afgeworpen kleed de wereld gaat niet aan vlijt ten onder slechts aan kreten van genot…

Haar forse lijf wiegt ruggelings het water. Ze is weer jong. Ze is herinnering. Ze is één ogenblik niet méér dan lucht en water. Niet minder ook. Ze IS Hij staat daar maar; de handdoek in zijn handen. "Oh God, ze weet toch wat ze doet?!" Dan voert een golf haar zacht weer terug naar aarde. Ze voelt de kiezels, hard van…

Jij onbezonnen Listige liefde Wat heb je toch met mij gedaan Mijn ziel vervuld van dromen Toen stilletjes weer weggegaan Dagdromerij in stille nachten Gevoel blind voor het verstand Gevangen in beelden vol liefde Door passie en tranen overmand Ik dans de tango met mijn vlinders Zweef en val dieper dan ooit tevoren Het is alleen jij,…

Zijn ogen dwalen over het landschap dat aan hem voorbij raast; een jonge rugzaktoerist vol met reisindrukken zonder haast zit onderuit gezakt in de TGV met Parijs als bestemming. Plots bekruipt hem een gevoel van betovering: een sprankelend mooi meisje betreedt zijn coupé. Hij reageert verrast en verdwaasd als zij haar bagage in het rek…

Vingernerven zonder woorden dwalen over schemerdonker en verblekend zonnelicht langs getrilde slotakkoorden weven zij in tere zachtheid moegeleefde ogen dicht vingernerven zonder woorden aaien streels gekerfde huid dragen haar naar verre oorden als een pasgeboren bruid.…

Vader maakt zich zoveel zorgen over haar klachten omdat hij weet dat haar gezondheid achteruit holt, moeder is een vechter en wil er niet op wachten tot ze noodgedwongen in een stoel met wielen rolt; doch één ding hebben ze gelukkig gemeen: ze kunnen ondanks de gebreken niet zonder elkaar, deze twee mensen zijn samen zo één: hun wederzijdse liefde…

Ik zou de liefde mooier vinden als jij hier nog zou zijn m'n liefde stierf niet na jouw dood iedere dag voel ik nog de pijn Ik voel alleen nog de stilte van het intenste verdriet toen jouw hand koud werd en mij op dat moment verliet Ik hou van jou, niet van 'n ander en dat zal ook niet snel gebeuren niemand kan dat wat jij wel kon, jij…

wat is ze mooi ze knikkebolt in jugendstil de groene droefheid van papavers in de trein kwijnt zij tegen de stang in de deuropening en lacht zo nu en dan naar hem amos, ze moet daar zijn die bijeenkomst is belangrijk liefde denkt toch geen kwaad zij zwijgt zij zwaait en tilt bij haar vertrek door lust omstuwd een knie…

nooit wordt uitgeblust een hand een blik een warme lach broeders en zuster hou van elkaar laat het licht gloeien en groeien in alle ogen in ieder klein gebaar Geloof in de liefde het licht en het leven hou het vast tot het feest van de vrede kerst volgend jaar…

Je vraagt je vast af ondertussen wat voor mafkees je voor je hebt Er is over wederzijdse gevoelens nog met geen enkel woord gerept Maar getroffen als door de bliksem vanaf onze eerste keer samenzijn Mijn God wat gebeurde er met mij waarom voelde dit toch zo fijn? Ik ging bij mezelf te rade en vroeg mezelf: wat is dit nou? Kwam tot de conclusie…

Vergeef mij die ene traan die een weg zocht vannacht langs mijn oog en mijn wang op het moment dat ik aan je dacht Het is niet zo dat ik je nog wil in ieder geval niet helemaal maar er zijn kleine momenten dat ik er toch even van baal Want een vraag zweeft in mijn hoofd - al is het nu allemaal gedaan en wat gebeurd is, is gebeurd - blijft…

Als de liefde blind was Had ze nooit mij kunnen vinden En nooit zoveel slachtoffers gemaakt Als de liefde blind was Had ze nooit 2 harten kunnen binden En nooit zoveel zondes kunnen begaan…

Je blik, die is zo zuiver, geen kwaad schijnt er in door. Zelfs als ik lichtjes huiver, blijf je me een stapje voor. Je handen, die zijn heilig, streel m'n wang, zo fijn. Dan voel ik me weer veilig, afgeschermd van alle pijn. Je buik, dat wordt m'n kussen, niks anders ligt zo zacht. Om heerlijk op te sussen, beschermt me…

Nu pas denk ik aan je, nu een nacht duistere schachten over mijn hoofd heeft geworpen: vluchtig verlangen, boom zonder wortels, onvruchtbare aarde. Nu pas word je zichtbaar. Je bent meer dan variaties op thema: vrouw, vriendin, geliefde en er rimpelen minderen weg uit het leven, terwijl in mijn ogen en rondom de jouwe je jeugd allengs…

gisteravond toen jouw lichaam het mijne vond schreven wij voor de liefde een gedicht een gedicht zonder woorden enkel klanken bij kaarslicht…