(Oude) liefde
Haar forse lijf wiegt ruggelings het water.
Ze is weer jong.
Ze is herinnering.
Ze is één ogenblik
niet méér
dan lucht en water.
Niet minder ook.
Ze IS
Hij staat daar maar;
de handdoek in zijn handen.
"Oh God, ze weet toch wat ze doet?!"
Dan voert een golf haar
zacht weer terug naar aarde.
Ze voelt de kiezels,
hard van haar gewicht.
Hij slaat de oude handdoek om
en droogt haar
met bezorgde handen.
Geplaatst in de categorie: liefde