Alle inzendingen over liefdesverdriet

Het is zo stil buiten, nooit meer zal hij in de loggia staan, nooit meer zal hij me aankijken, nooit meer nooit meer raakt hij mij aan Ik kon niet slapen, keerde terug bij het eerste licht om hem te wassen en te balsemen, zijn geest was geweken hij was niet meer waar hij lag en ik knielde, omarmde zijn lichaam en huilde de koude doeken…

Je slaapt niet en je eet niet Schrikt van elk sentiment Vreemde kronkels in je darmen Als je in nabijheid bent Van de vrouw die is verworden Tot datgeen dat niet bestaat Strak gevangen in gedachten Die je niet ontsnappen laat Je weigert elk compromietje Met de harde werkelijkheid Dus je leeft je lange dagen In volmaakt verleden tijd…

In de schaduw van jouw woorden in de schaduw van je blik begeef ik me op de eenzame weg, waarop wij ontspoorden Sprakeloze leegte een verlaten gebied is de bron van mijn verdriet Een wanhoopskreet weerklinkt wanneer ik besef, wanneer ik zie jouw liefde voor mij was niet meer dan een trieste illusie…

Steken in mijn hart ze omarmen me buiten me uit en maken me klein Steken in mijn hart omdat wij, jij en ik zullen zijn...…

vergaat mijn zwakte voor jou zieltogend in mistig allure vlucht jij weer weg naar woelige innerlijke oorden waar pijnlijke zuchten sturen en prille zachtheid vermoorden voel jij me nog mijn verre lieve ik was het toch wilde je gerieven zo ga ik weer naar een stille weg zoekend naar mijn verloren deel struikelend over droge tranen stikkend…

Ik schrijf mijn vingers blauw de kilometers die ik verdwijn als dood afleg op reis naar jou. Zeeuwse eilanden heb ik gedroomd Terneuzen grijs zien worden Dow Chemical tot aan de horizon. Je kwam naar mij toe en samen zoenden we november door bossen die van kleur verschoten. Als een ridder staalde ik mezelf gepantserde vleugels bad ik…

Soms laat ik je in me toe Maar alleen als ik het wil Soms droom ik achteruit Staat mijn leven even stil Soms is er het besef Hoe mooi het toen toch was Soms begrijp ik dingen Heel veel later pas Soms dringt het tot me door Hoe anders het had kunnen zijn Ja soms, heel soms Laat ik je toe Maar nog altijd Doet het pijn…

Hopeloos dwaal ik door bittere droomlanden, liefste, Ze weerspiegelen slechts naakte leegte, de smart van een radeloze ziel. Want jouw ster licht niet meer en jouw liefde, die me in haar zoete armen meedroeg, naar het magische lied van de vlinder, naar de blanke bloem in het zilver maanzand, naar de zomerwind die zong van een ontvlamd…

Het honingzoete licht van de zomerzon glansde in haar ogen Eindeloos ver verbleef haar blik vertoefden haar gedachten Eenzame roos, zo onbereikbaar dichtbij In haar hart schrijnde een traan een smart die niet wou wijken Ze vertrouwde het me toe op een avond in het amberschemer van een bruine kroeg Verloren voelde zij zich…

Ik noemde je mijn allerliefste Je geur bedwelmde me als een zee vol jasmijn De zoete fluisterwind was je gezang de weemoed van het zomerse land je gewaad In de lach van je ogen zag ik een wereld die blij danste in zon en maanlicht Maar aan het eind bleek het sprookje even bedrieglijk als de schoonheid van een luchtkasteel…

Wie ben je toch Jij kroonjuweel, bloeiende rozentuin, koningin van mijn dromen, getogen in het land van Breughel, van milde regen, zoete tranen die vallen over mijn droefheid Maar ach, misschien is liefde niet meer dan dat : een vrouw die in een willekeurig treinstation uit een wagon stapt, enkele seconden lang schittert en dan opgaat…

door jou voelen meisjes zich goed, door jou voelen meisjes zich slecht jij hebt mij het beide laten voelen met mijn gevoelens was het een gevecht ik laat je gaan en ga nu op mijn eigen pad staan.…

en het meisje, zij huilt door verdriet overmand geen troost kan helpen verstoot reddende hand haar open jeugdige geest opgesloten in trieste smart keert zich binnenwaarts kwijnend in gebroken hart deerniswekkend in tranen wil zij geen liefde meer kennen zal haar troosteloze ziel ooit aan eenzaamheid wennen? waar zijn haar dromen heen…

Ik ben mijn liefje kwijt, heeft U ze ergens gezien misschien? Ja, weet U, ik heb ze pas een paar dagen geleden hier nog ergens gezien. Ja meneer, ja mevrouw, het is echt een schatje, en ik wil haar zo graag net als vroeger weer aan mijn zijde zien. Ik heb hier, in het geheugen van mijn telefoon nog al haar Sms’jes staan, waarin ze zelf…

Mijn haar glanst Mijn blik straalt Mijn mond lacht Maar mijn ziel schreeuwt En mijn hart huilt Nooit meer?…

leg mijn hoofd in de couveuse met alleen wat warmte en veel rust het was lang het was zwaar tussen scherven in het mulle zand waar het wel deerde wat ik niet weten wilde dat het pijn doet zonder jou leg mijn hoofd in de couveuse voor wat warmte en misschien wat rust maar dim wel de lamp sluit de gordijnen het vertrouwen…

Vorige week maandag Liet je me weten dat Het over was tussen ons, Dat je het wel had gezien, Dat je helemaal klaar was met mij, Die zo lang jou op handen Gedragen had - te veel, te vaak, Naar je zin want een man Die zich alleen maar uitslooft Voor zijn lief is geen echte man, Zeg jij hardop in je gedachten - De hete tranen die ik…

LIEFDE DIE GEWOON DE WOORDEN MIST Ver van mij verwijderd Is mijn lief - drie Oceanen scheiden ons Van elkaar terwijl we Onuitsprekelijk veel Naar elkaar verlangen In een liefde die gewoon De woorden mist - gevangen In de mist van die hulpeloze Verte weet ik dat jij Daar bent en ook denkt aan mij Misschien gooi ik vandaag Een…

er is zoveel wat ik je zeggen wil maar woorden vind ik niet al heel lang ben ik sprakeloos van verlangen en verdriet…

Het kan niet en toch ben je niet bij mij je voelt niet wat ik voel en als, als we elkaar tegenkomen wie weet waar en hoe de kans lijkt me klein kijk je dan snel om lang genoeg, alsof je mij niet hebt gezien of vraag je hoe het gaat wat ik zoal doe, en alsof we oude kennissen zijn wens je me midden op straat gewoon…

Kom, dit is onze eigen film we doen het nog een keer over, denk ik 's nachts na het plassen, terug in bed blijf ik het overdoen maar jij doet niet mee en ligt daar maar de slaap te slapen die ik zo hard nodig heb Ik wil niet vluchten maar moeite doen, vechten voor wie we kunnen zijn en toch krijg ik het koud van jou, ik bevries…

Wanneer de zon nog geen warmte geeft sta ik op met het dekbed om me heen en kijk ik half achter het gordijn de straat in, de eerste mensen lopen nergens heen, een blokje om met honden die geuren volgen Ik vind het altijd eng of ze me willen bijten Weer denk ik aan jou, aan de uren dat ik tussen verwijten en verlangen half achter het gordijn…

Ik hang hier maar Wat zou ik spartelen? Helemaal voor mezelf de pot thee, de tafel de kamers van ons huis met zijn nieuwe ramen de krassen in de kast al de cadeautjes die ik aan jou gaf en de poster van het schitterende water aan de horizon met de schim van een schip Ik hang hier maar wat rond in jouw afwezigheid niet in staat tot…

De grafdelver kende jouw gevoelens voor mij, jouw vrije held uit Havana Hij belde me en gaf het adres van het mortuarium waar je lag Ik heb je gekust, jouw voorhoofd dat ijskoud gloeide op mijn lippen ik kuste de hand op jouw buik en ook je witte schoenen, nee ik kon geen afscheid nemen Ach María, je liep de rivier in waar je van liefde…

Jij bent bij háar, maar met mijn ogen dicht voel ik jouw warmte in de stoel naast mij en niet de pijn voor jou niet goed genoeg te zijn zachter valt het licht op onze jaren, uitvloeiend naar de toekomst Ik ga eten bij een vriendin zij kan erover meepraten en zegt dat ik geweldig ben lief en mooi en te goed voor mannen, ze zijn niet…

Ik koop kleren die zomer en winter passen bij zijn sjaal, de bonte waar mijn herinneringen niet uit te wassen zijn Ik heb hem geslagen omdat hij op mij ging lijken geëist dat ik alleen hem wou in onze driehoeksverhouding van aandacht, aanraking en liefde we hebben er over vergaderd punt voor punt in bed elke zenuwcel in mijn huid…

Geef toe, het is waar je bent steeds meer bij haar ...........steeds meer bij haar in jouw gedachten waar je mij niet binnenlaat .........niet binnenlaat alsjeblieft, praat met mij, ik houd van jou .............ik houd van jou dus stop met dromen nou en beleef het echt met mij ..............het echt met mij zet mij niet buitenspel…

Wanend in duister woud struikelend, Door doornen gestoken Zout van tranen Ga ik door richting uitweg Wetend dat het pad nog lang is Om jou te vergeten…

Regen tintelt op het meer speldenprikken in mijn vel ik denk jou een tel onder het gladde water weer terug Hoe snel en ver ook het stromen onder het zand liggen de stenen nog zwaar en zichtbaar zonder zelfbedrog Verzonken herinneringen komen terug Ik mis jou, onze liefde gaf zich aan rivieren mee en deelde zich in de zee ooit regent…

Sinds jij elders slaapt, sluimert de zon Daar hoog boven ons schijnt ze minder fel, minder warm Ze verslindt me niet meer na de dageraad, ze roept me niet eens wakker, opstaan kost me moeite Alleen 's middags stroomt mijn bloed van haar licht en draagt ze het gewicht van mijn zorgen Dan kan mijn hart vliegen als een draak, desnoods verdwaal…