Alle inzendingen over lijn

De cirkel doet leven de lijn enkel zijn even onafgemaakt zoek geraakt in oppervlakkig recht…

Niet ongelijk is de lijn van je ogen aan de lijnen van meeuwen of vooral die van visdiefjes Toeval? Een romantisch bewijs voor één Schepper? Ik weet niet. Wel weet ik dat je ogen al lang weer ver weg zijn gevlogen.…

Komt er in de natuur een rechte lijn voor denk je; de horizon is er een en de zgn. pijpestelen als het giet, spiegelbeelden in een waterplas, de lijn die ze van de wereld scheidt - alleen met je oog half in het water zie je dat precies; evenwicht is ook zoiets, een vrouw als ze, de handen gevouwen om haar knie, met je praat, het tere streepje…

in het zacht kubisme waaraan jij lijdt ben je de ronde lijnen kwijt rechtlijnig lijkt het leven zich te stapelen van groot naar klein in de wisselende schijn van licht en schaduw waarin koorts fluctueert die gerelateerd is aan inhoud en grote in strakkere elementen huizen de gevoeligheden waarbij hoofdlijnen zorgen voor…

Voorbij de grens van begrijpen is er de lijn van onbegrip, een ondoorzichtige lijn, die geen begin noch einde laat zien, of heb jij dat lijntje soms wel gezien?…

Soms maak je me wit en kleur je mij alles binnen de lijnen – zacht Soms maak je me zwart en kras je scherp alles buiten de lijnen – hard Soms schets jij me als schaduw en licht alles in mij op wanneer mijn stem – zingt de hokjes verdwijnen totdat er geen rechte lijn meer bestaat dan enkel jij – ik – wij – samen – zijn…

langs lijnen Ik ben verdwaald tussen liefde en haat, zoveel wrok, dus ik haal uit zoveel pijn, dus ik bind in wroeging een lijn breekt tussen jou en mij ik verdwaal.…

de zilveren stralen van de maan schitterden zachtjes op de tekenen van mijn verdriet in de gouden zonnestralen verschenen de lijnen die jij bij mij achterliet nu zijn de tranen gedroogd de lijnen vervaagd maar de pijn is gebleven, al zie je die niet…

wil haar kleuren tussen de regels door ongeschreven woorden vullen het mijne tegen het hare aan…

De makke van een korte tafelpoot Daarvan ben je voor zes procent verlost Maar voor 'n onderzetter is de post Toch bijna al weer vier keren zo groot Lees hier voor nul procent wat poëzie En draai daarbij een gratis MP3…

Mijn rol is langs de lijnen lopen tot er iemand uitvalt na een lel. Dus, wordt de wedstrijd sportief gestreden dan loop ik twee helften buiten spel. Ik volg het duel vanaf de kant en krijg wel kijk op de voetbalsport. Ik geef bruikbare aanwijzingen. Als ik later nu eens trainer word?…

De steward op de rails, de blauwe vader Die checkt of je de treinreis hebt betaald Vertelt of je je aansluiting nog haalt Voor hem (of haar) is straks het afscheid nader Knip de trajecten waar ze aan het snijden zijn Af langs de onrendabel aangestipte lijn…

drijven in het midden Gelaten met het lot getart in eenzaamheid verlaten zelfs door god onzichtbaar leed verzwaard trekt in het bodemloze putten echo`s wensen woest golvend brullend uit den boze kreten treffen doven kaarsen blikken als blinden dicht druip ik er mijn tijd voorbij en jij mag er jouw wegen vinden…

lijnen rivieren speels in mijn handpalmen hun verleden ken ik hoe anders de loop mijn glazig kijken verbetert geen zicht op overmorgen enkel tevredenheid vrees voedt zichzelf -wat laat leven- nu ik ook voorbij deze handen durf te zien…

vragen ongevraagd zij kan beluisterd hij verdrinkt in haar op voice mail klef zijn handen trekken alsmaar rode rozen aan en in de haak hij slikt haar stem vermaalt hem elke dag helder koel zij ademt regelmaat haar zien is horen uit een hoorn horen zien lijken hem te vergaan…

het voelt nooit alleen er is altijd wel een glimp van een lach de verstolen blik die zonder te spreken zijn warmte komt geven in een samen moment vaak onbekend maar in weten kruisen lijnen van leven elkaar overal is de hand op het hart het tijdloze teken dat alles nog klopt wij delen de velen die naast ons staan ons verschijnen…

gaan wij de messen slijpen voor de kaarsrechte lijn of kartelen we de lemmeten voor meer rafels opzij wie voelt de pijn van het warme vlees dat al de geest heeft gegeven plengt het bloed dat snel stollend ooit leven heeft geschreven wie denkt in het landschap van smaken de enige fijnproever te zijn snijdt eigen vingers aan…

III O haar weer rauw & roze in de oren bijten en giechelend de heuvel op (langs ideale lijnen van vermaak), en als je huilde was het van verlangen, om wat je zocht: een warm bevrijdend ledikant -…

Gezien de neergang van de AEX Hecht ik geloof aan onze economen Die allen een recessie aan zien komen, Maar Bos en Balkenende zien nog niks. Zij willen dat u zich geen zorgen maakt: “Gaat u maar slapen. De regering waakt.”…

de hulpstukjes waren klein een licht accent de wat gebogen lijn het mooi donker wimperkrullen je had een tasje vol met tal van eigen heel aparte spullen waarin ook lipstick en mascara school jij spiegelde een lach voordat je jouw gezicht aan eigen vaardige vingers overgaf de knipoog in de wacht ik mocht jou zonder taal of teken…

Een tip wellicht voor toch een slanke lijn is dus: van nu af aan afvallig zijn.…

Ongezouten je mening verkondigen is flauw.…

Ik zou hier nog niet dood gevonden willen worden, welterusten.....…

Ze moeten beide aan de lijn. Dat heeft u kunnen lezen! Uw hondjes lopen echter los. Hoe krijgt u dat verzonnen!' Bij deze is de vrouw de klos: ze krijgt van hem twee bonnen. 't Is schrijnend, want opeens veschijnt een circusclown. De guit laat onbekeurd onaangelijnd zes olifanten uit.…

“Allah is groot, ik heb een bom” riep hij verward in de trein, het was een schreeuw om hulp voor zijn psychotisch venijn maar het trotse blauw zag in hem een terrorist op deze lijn compleet met gewaad van zijn Islamitische zijn.…

haar einde leek vlot reeds ontluikt Edoch het was haar enige verweer ‘t meisje was te dikwijls misbruikt Lijnen, mocht ze al lang niet meer haar ouders gaven zodoende straf Als zij niet ophield met ’t gelaxeer doch dat..deed zij pas..in haar graf…

van het kistje met de liefste dingen uit mijn leven ik had het weggeborgen om ooit te bekijken in tijden zonder zorgen jij hebt al flitsjes gezien van zaken die mij raakten herinneringen dieper maakten wij zijn alles rustig door gaan nemen hebben edelstenen weer nieuw licht gegeven het kistje is niet meer gesloten de lijnen…

Op mijn schouders wacht een verlangend kind dat lacht, mij toedekt en haar handen strekt en worden harde lijnen zacht, in een meetloos mededogen tot aan de sluimerende dood, die ergens op mij wacht. “ Schoonheid en jeugd kan niet lang genoeg duren “ J.Vondel…

De werkers kwamen fluitend van karwei, staken de rijweg over, dromden rond de halte. De adel van hun kracht beschaamde mij: triest hing daartussen, zinloos, míjn gestalte. Een eerlijk broodblik priemde in mijn kraag, een zwaar beslagen schoen rustt' op mijn tenen. Mijn leven had nog nooit zo leeg geschenen: ík had alleen een plaat gekocht…

is er rust als ik in de spiegel kijk de schermen voor even zwarter zijn kan nu niet zappen van het grote gat waar ik vroeger veel contact mee had ik lach schaapachtig vingers zijn gevangen in een vrijheid die onwennig voelt praat tegen woorden die maar niet willen verschijnen op glas zonder lijnen dacht de wereld te kennen…