Netgedichten

netgedicht (nr. 37.736):

Harde lijnen ?

Emoties glijden door sloten de
akkers in, in lekke boten vol
hoorngeschal, stuift zand in
rauwe stemmen, lichamen te
groot voor peddels waar zij
mee roeiden en werden zij
intieme vrienden in de woelige
wateren van de nood, een reis op
beider deugd waarop zij roeiden,
voor jeugd en waterland.

Verpakte littekens gaan van
hand tot hand, geschreven op
een bevlogen krant van gisteren,
waait ritselend op in een gestorven
zucht om de tijd te ontmoeten
buiten mijn medeweten om.

Op mijn schouders wacht een
verlangend kind dat lacht, mij
toedekt en haar handen strekt
en worden harde lijnen zacht,
in een meetloos mededogen
tot aan de sluimerende dood,
die ergens op mij wacht.

“ Schoonheid en jeugd
kan niet lang genoeg duren “

J.Vondel