Alle inzendingen over lof der vrouw

avondzon bloost zacht bomen vol lome dromen van hun loof beroofd…

het bos is vol zon; uit dicht loof valt een druppel: verlate regen.…

Bosanemoontjes hangen dof neer; boven hen glanst het nieuwe loof.…

onder donker loof weidt schaduw uit over rust en stilte woorden lossen op in verwaaid geluid van een verre kerkklok over het trillend land komen de boerinnen manden aan de hand kleden zijn gelegd het maal bereid na danken voor de spijs zo biedt de boer de lange zomerdag het hoofd eten en siësta onder donker loof…

. ________________________________ DOPE Is haar humor zwart, negativistisch En is haar Lof der Zotheid defaitistisch Zij grenst aan niets, haar flirt is nihilistisch Miskent wat actueel is fatalistisch Zij kent geen tweespalt tussen goed en kwaad Voor haar is Lof der Onzin nooit te laat!…

Het ruige herfstbos, vol dooreengeweven loof, heeft kunstig aanzien van oude, gerimpelde, maar smakelijke appels.…

Zonder gedonder verborgen boven wolken bliksemt er onweer een zeer dwingende stilte als een slang onder het loof…

o Vriend, wat schaadt of baat het ons der mensen lof- en laakgegons, die klederdracht, die spreekmanier, die raad en daad bespotten hier, van vreemden, die zo snel voorbij- en weggaan; of, wat konnen zij? Wij voeren immers vreemde taal en andere zeden altemaal als zij, die, langs de wereldbaan, hun eigen blijde wandel gaan.…

Het loof bloost diep in de nerven zwerft argeloos dromend omlaag naar aarde waar roemloos vergaan de glorie van dood zal verwerven bomen strekken zich kreunend uit bedreigen met naakthouten staken de storm die hun botten deed kraken en het wortelgestel pijnlijk trekken nevel versluiert als illusionist de realiteit van het zicht waar niemand…

Vandaag aan jou alle lof!…

Wat hij oogst is geen lof, maar een regen van rotte tomaten.…

Ach mijn vrouw wil naar Zuid-Frankrijk voor vakantie en vertier. Daarom rijdt ze nu door Vlaanderen en ik ben haar passagier. Meid, waarom zo ver gereden, waarom blijven we niet hier, waarom blijven we niet in Vlaanderen met zijn duizend soorten bier?…

Juicht den Here gij ganse aarde zijn de bekende woorden der gelovigen van het oude Israël deze mensen leefden eenvoudig en gehard kenden niet het verwende bestaan dat thans in de wereld troont zij erkenden zich als kleine medewerkers afhankelijk van God hoeveel te meer mogen wij in deze tijd onze Hemelse Vader lof toezingen!…

Eerst Trijntje toen Van Praag en straks Van Rijn Gevolgd door Klijnsma als zijn moestuinmaatje Heel Nederland hangt aan een zijden draadje We jagen voort als in een Fyra-trein Alleen boer Geert blijft onverstoorbaar blij Met schorseneren, Hetty, lof en prei…

Laat dan mijn avondbeê je danken In zacht koraal van morgenklanken, Alsof mijn ziel pas werd gewekt En nu opééns zichzelve ontdekt, Als zon uit wolken openbrekend, En met een vreemde stemme sprekend, Aan lang verzaamde zingens-stof Ontlenend plots der Liefde lof!…

Orgelklanken en koorzang tonen zich sterk, geven luid de lof, die God mag krijgen voor Diens stem tussen ruisende twijgen, binnen alle adem uit het wijde zwerk. In de kleine kapel van klare eenvoud ondervindt de zoekende enkeling hoe zijn felle zielsdrift hier zacht verflauwt.…

Laten we stil zijn voor God de Heer Hem danken voor al Zijn goedheid En ons van zonden heeft bevrijd Halleluja, God zij alle lof en eer. (Woorden uit Psalm 62)…

Door bos en velden lopen, blij biddend tot God. Vragen? Veel meer dank!…

Zij wandelde in de zonne - Het loof ruiste over 't pad. Ik ben het afgevallen, Het vroeg verwelkte blad. De zwaal'wen trekken henen, Ik staar hen na en peis: Ik ben een arme zwaluw, Ik moet alleen op reis. Zij trekken naar het zuiden, Zij weten waar zij gaan, Zij zullen wederkeren Met loof en lenteblaân.…

Gregorianen, terecht fier als een gieter, zingen Gode lof in de mini-Sint-Pieter van het stadje Oudenbosch.…

(tanka) Spreken over God, gedachten zonder woorden: beide geven lof. Sterke liefde tot Hem groeit in het onderbewustzijn.…

mijn groene gezicht vertaalt liefde voor leven natuurlijke lof om daaraan goed te voldoen schenk ik uit gulle handen…

Zijn stem bij vollemaansnacht krijgt echter de hoogste lof.…

en waar ik ook zelf mijn ik te eigenen leggen kon, in aarde zijn en zich vertakkend loof en ondoor- dringbaar zijn in eigenwaarde. ------------------------------ Uit: 'Anderling', 1998.…

kant gevangen in een welputrand blijf rustig van drie hoog de stadse herrie schouwen of, handen in hun zij de Amsterdamse vrouwen dit schone Twenteland kent grachten noch rumoer is niet aan slib onttrokken door een of andere boer…

een aantal uitgestalde foto’s met ingelijste rouw de ouderdom is soms geaard in een rotsvast geloof, berusting of tevredenheid regelmatig wordt dit echter bedreigd door het uitvallen van levend loof…

Een treurende es zweept ruisend Het hangende loof om het puin. Stil koestert een teder viooltje Zijn geluk in het mosrijk duin.…

Brede lichtstralen van vroege avond gaan door wolken, loof en gras; ingeslapen vogellied klinkt opeens weer helder op.…

mijn dierbaar zaad, de weg is lang zoek het licht dat door mijn vingers glijdt volg niet mijn armen, proef hun streven ik bedek er ’s winters mee de grond vergeef me dat ook ik nog strijd en zelden in mijn schaduw kijk ook ik laat takken varen heb wonden in mijn bast vanwaar het mos mijn rug op klautert heeft het bos geen toekomst…

hoe zacht groeit stevig vlees tot lust de vrucht die gretig lippen kust hoe zuigt een mond die open sluit de nectar van het vloeiend fruit…