Alle inzendingen over lokroep

in vrije val ontmoette wilde vogel pijnlijk en frontaal de rotskant van het beest dat haar meedogenloos verwondde haar vleugels tot de kern geschonden een val in neerwaartse spiraal nog nauwelijks van de schok bekomen gekreukte vleugels ingeklapt hoort zij uit nevelige verte spijtig verlangend lied de zoete lokroep van het beest het woeste…

Ik verlang naar het land van mijn voorvaders naar de stille kracht van de natuur Deze lokroep die klinkt vanuit mijn ziel maakt leven in het westen zo zuur Als een slaaf voel ik mij gevangen Als creool voel ik mij beroofd Als vrouw voel ik mij verkracht Als mens voel ik mij verdoofd Ik ben hongerig naar het onbekende naar iets wat nooit meer…

hoogglans van het licht als de wind mijn droefenis uiteen dwarrelt Ik scharrel vol verwachting rond in je timide wateren en strijk mijn hand over jouw zandkleurige dromen van ziltige verlangens en schaapachtige wolken We verdoen onze tijd met onuitgesproken liefde in een storm van verlegenheid waar blosjes de dag kleuren Wanneer jouw lokroep…

hoe aandoenlijk is het verlangen om met handen spreeuwen te vangen met een heimwee zoals dat bestaat louter en alleen op de hoek van een doordeweekse straat ik hoor in bekende geluiden een lokroep van de straat die mij instemmend aankijkt het is een straat met een brede stoep die in niets op iets bijzonders lijkt gewoon bloembakken en hondenpoep…

Ben ik met het gewemel verbonden Ik maak mezelf wijs Dat daar ruimte en tijd en stof Een achterhaalde orde zijn Die je herschikt Kneedt in een andere vorm Of gewoon domweg Met een verlichte zucht verdrijft Rondom liet ik met mijn zuur verdiende centen Een moeras aanleggen Waaruit zo af en toe Als je het oor scherpt aan de stilte De lokroep…

Lokroep van late vlinders uit het aardse heem, op transparante vleugels van glas , vertellen hun intiemste verhalen aan de moerassen van de waterplas, door ervaring moe gestreden door de doornen van de tijd.…

In dit geval is dat als volgt in alle regels toegepast: r. 1 dagploeg, knokploeg r. 2 potlood, boekenbal r. 3 koekeloeren r. 4 lokroep r. 5 avondklok r. 6 dromenland, nachtkus…

Vooral regelmatig na het zoet van weer een zwoele nacht die als een luide lokroep menige gedachte heeft gebracht.…

Opwekkingsfestival! Christelijk jubelen! Daar kan geen vogelgelok tegen op Pinkstervolk houdt nu dus broedondervindelijk tijdens de paartijd een opwekkingsstop…

, zo werd beslist en de zaak stilzwijgend afgerond wijdbeens, de handen op de heupen stonden scherprechters in het zwarte koren Bertram zakte tot zijn enkels in de grond zwiepende karwatsen striemden zijn oren geslagen, bloedsporen slepend door het gewas jankte hij als een hond, Lieke, Lieke zijn kop barstte bijkans, gekweld door haar lokroep…

Uit de lokroep van de zon klinkt een onomkoombare toon, een wijzerplaat licht op onder de capuchon van tijd, een schaduwgong die slaat in ieder kwartier. het verdwijnt, zoals het kwam, het maakt niet uit hoe ik het leven bewoon.…

Die lokroep van een stuk papier waarmee men de bilnaad opschoont. Vanwaar die spontane volksstrooptocht? Is het de angst om de hele dag de broek aan de bips te hebben plakken? Bang dat we met de hand en stromend water in de weer moeten? Komt er binnenkort een algehele papierverordening? Krijgen we een diarree uitbraak?…

Voor het altaar trilt jouw hand In de hoge, holle kerk horen wij de lokroep, ergens tussen torenspits en tegels Vermenigvuldig u. En we rekenden en telden al gretig. We popelen in een gesluierd bed Ik duizel harder dan jouw gehijg.…

Luid slaat lucht een kreet vermakelijk de achterliggende wereldbeschouwing ontgocheling de lokroep van....…

gestolde tranen van kleinschaligheid, ik nummer zwervende kiezels een voor een, even groot en even klein als levend bewijs, ik de sater die afdaalt in eigen paradijs, ook daar kleeft de onrust in mijn vrede als storm beide in mij vereend, die combinatie snakt naar lucht, hunkering van lijf en brein terug naar de moederschoot, een lokroep…

maakt Wat steels elkaars blikken proeft - zoete wond der verliefdheid - nu hartstocht lichaam en ziel verzengt We lachen tranen van ontroering en dansen frivool een zwoele nacht die zich met de dag verstrengelt Voer me met je mee en laat je gaan straal zo masculien de liefde op mijn huid maak van mij jouw Zonnebruid Maar als mijn lokroep…

gedenk Uw Heer, gedenk Zijn Dood wikkel het moede lijf in rouw en passend boetekleed aanvaard de zware tocht naar Huis dwaal nimmer af, negeer de lokroep van de bandeloze vrijheid doch tors opnieuw en zonder ommekeer Uw daag'lijks Kruis ..en verder trekken zij het oude leven zeulend naar een nieuw seizoen de hoeder en de danser de melkmeid…