Alle inzendingen over losse zeden

De VVD krijgt een nieuwe fractievoorzitter Heer Rutte fris en jong van leden en van zeden Is al nog voor hij begon naar rechts gegleden De druk der ouderen op Bos smaken hem toch zo bitter Hoe zo apparatski en zo in de PVDA Ook dat doet kennelijk de VVD ze na…

net buiten het gezichtsveld van de vrije geest wacht de goegemeente die langs de achterdeur binnen sijpelt maatstaven zeden gewoonten verstevigd door de ketting van het goed fatsoen zoiets doet men niet op straffe van moord op het karakter…

dit is gebeurd in Franeker waar zeden zijn geschonden --------------------------------------- bericht in het 'Dagblad van het Noorden'…

Ik respecteer hiermee de goede zeden. Begripvol wordt orgasme hier verzwegen, ook soixante-neuf en seksueel geweld. Geen onvertogen woorden komt u tegen. Weg met de hoer en kamers om te pezen! Op aanstoot geven ben ik niet gesteld, zodat men dit met kuis plezier kan lezen.…

Alle tijden hebben hun lang gezeten levenswaarden die zich dikwijls willen roeren men kan God hierover aanklagen laat Hij dit alles willoos toe? de Almachtige voor Wie geen tijdperken gelden ziet hoopvol toe op menselijk doen als de vader die vol geduld wachtte op de thuiskomst van zijn verloren zoon.…

Het onderwerp is niet bepaald subtiel, Het wetsvoorstel is zeer terecht omstreden, Een schending van ethiek en goede zeden, Een "vrijbrief" voor de ware necrofiel. Zo 'n postmortale afscheidswip in bed.... En dan maar één die op de wekker let....…

Het ambt van burgemeester impliceert Dat hij het goede voorbeeld steeds moet geven, Dat hij de scheve schaats schrapt uit zijn leven, Want overspel wordt echt niet gewaardeerd. En verder moet de man er steeds voor waken Dat mensen hem ooit 'burgemeester maken'.…

Men ziet er wijsheid, deugd, verstand en zuivre zeden, En ondeugd, loos bedrog en bijgelovigheden — Steeds onderling in strijd; maar, eindlijk, tot besluit, Rolt men ’t gordijn ter neer en blaast de lampen uit.…

Ze willen graag een stripper laten komen De dames zijn doortastend in de zeden Ze zijn dan ook al jaren ingereden Iets waar een echte man slechts van kan dromen Ach dames, kijk, het duurt misschien wel even Uiteind´lijk wordt de knuppel toch geheven…

De nieuwste smurfenfilm trekt zalenvol: ’t zijn vreemde wezens die zich anders kleden, krom praten, raar gekleurd, met vreemde zeden, en vrouwen spelen hoegenaamd geen rol. De film heet : “Blauw ? Het land uit, en wel snel !” (met in de hoofdrol: Geert als Gargamel).…

Ook het landschap is behekst met produceren, ze verandert van gezicht, van omvang, van zeden, het bewustzijn te verleggen, ze moeten voor zonnestralen in dromen betalen, uitdaging om nee te zeggen, afgewogen tegenstelling van overwicht.…

Als er straks een schip vaart met veel jong grut Afgeladen met zeer strakke gespierde jongenslijven De grachten vol met wilde mannen, met een stijve Denk ik als hetero waarschijnlijk toch alleen aan kut Maar door Cohen, onze hoeder van de goede zeden gaat de leeftijd eerder naar boven dan naar beneden…

de leden gelaten. het hart is blind en weet zich door het ziende onbemind. Oetoen plukt de bloem. huilen kan ze niet maar voel het droeve dreunen, hoor in het witte kronkelen van honderden larven de bodem van git waarop zij valt, waarop zij viel, waarop zij vallen zal, en adem het weeïge ritselen, het slurpen en glijden van…

“Ons medici gaan prat op goede zeden: Er wordt hier nooit in eigen vlees gesneden.”…

Ze rammelde met haar sleutelbos Verward en angstig besefte ik: Hier kom ik nooit meer los... Dankzij mijn echtgenoot zat ik nu hier Hij liet mij arresteren Wat zijn mijn ogen opengegaan Toen hij mij dit had aangedaan...…

Praatjes en gaatjes Waterval van verwoorden Dijk zonder zoden…

dageraad prikken lucht in het ochtendlicht daar, midden in de roos ligt de pijn schuingesneden steel jij de dauw van fluweelzacht geopende handen waar het dieprood d’aderen raakt sterven nerven in wortels en rafelt gevlochten leven bruusk in het groeisel van de tijd sedert terra vochtige grond scheurde tieren netels welig, gevoed door loos…

Ramp zalig het gevoel loos de woorden schat ik ook van jou wéér galmen gehate klanken vormen zinnen sprakeloos mond dood moe gestreden uitgedroogde levens ader en door stromen haperend ader latend walgende weerzin…

Woorden onderscheiden in het goede of het kwade leiden soms tot onbegrip gedachten lopen door gaan hun eigen weg verliezen grip en proberen zich vast te klauwen in los zand waar soms trillend het pad weer begaanbaar gemaakt wordt maar het witte bord met de helderrode rand heeft haar werk dan al gedaan ………

open je knuistje laat zien wat warm als het leven glanzend gekoesterd in je handen ligt begraaf je schat het kan niet anders het mòet is beter voor làter wat je nu nog niet kunt zien snik zacht geloof en vertrouw die bolster in je handen in de open aarde doe het snel en doe het nu voordat de koude winter komt laat maar los…

In stad, land, vrijheidsplein marcheren mensen groot of klein het is zinloos loos geweld waar is die mens Grootwoordenheld laat het groeien hopen, leren, kennen strijden, geen geweld wordt geboren ons Grootwoordenheld…

los van jou lees ik als een uitgescheurde bladzijde vol ononderbroken zinnen over vrijheid van leven geïllustreerd met foto’s, wolkenluchten boven zee al weet ik zeker dat ik dat ben, je weigert mij te kennen dichtbij jou zong ik notenbalken vol eenzaamheid toonladders van wanhoop met hoge tonen liefdevol de partituren op de vloer - bewijzen…

oude sporen en stenen en ik tel mijn stappen aan de waterkant behoedzaam tussen het vertrek van geloof en schemering ik ga liggen vergeet alle woorden wanneer niets van waarheid begint, ook al wijst iedere richting naar de wind, haast leunend en onafgebroken uit de bomen valt het licht, nergens eindigend of beginnend en het uur breekt…

Strak kijkt zij langs jaren die verdwenen zijn zwijgend sluit ze het venster naar opstandige gedachten de levendige geest heeft haar ingehaald die ene laatste bocht, onoverzichtelijk wijst nog niet de route haar tijd ademt komende en gaande maanden sprakeloos knikt zij ja tegen de muur daar waar haar leven de laatste…

Jij bent mijn fantasie Mijn tintelende ervaring Ik de breedgevleugelde til je mee Hoog Los van dit idioot aards overwoekerd slagveld Vrij van de zeis Leven tintelend leven Los zweven wij.…

Ga maar lieve schoonzus geef je maar over aan Hem neem Zijn uitgestoken hand en luister naar Zijn lieve stem Hij heeft voor jou een plaats bereid in Zijn hemels paradijs neem Zijn hand en volg Hem maar op het einde van je reis Hij zal je verenigen met hem je verlossen van pijn en zorgen laat maar los wat hier nog rest er wacht je daar…

tussen de heuvels nabij het land zo vlak als een gulden een middenweg die wij samen delen tussen muren van steen en paden van asfalt is het brein inmiddels in beton gegoten omdat het ze niet lukt deze observeerders te slopen langs tuinen van goud door velden van zout gegoten in spijt vergeven is tijd laat alles nog eens los wij vloeien…

Je was ooit van mij maar nooit echt helemaal Jij week maar niet van haar zij Je hield toch van mij maar toch niet genoeg Jij wilde haar en liet mij vrij She has you in her web just for fun Iets wat ik allang door heb Je laat je bespelen als een valse viool Zoals ze dat doet met velen Je zien niet wat echt is stekeblind En straks…

Ik durf niet meer gewoon te zeggen, alles gaat goed, ik durf niet meer gewoon te vragen, gaat alles naar wens, ik heb het lef niet meer om te informeren, hoe het met de mensen gaat, want: er zijn geen antwoorden meer, die mijn ziel niet raken, er zijn alleen antwoorden die me uit mijn slaap houden, er zijn geen antwoorden…

er gaan stemmen op die roepen dat men stemmen moet als klinkers luider dan luid stemmen zichzelf de kamer uit ik vang ze niet meer op er loopt één stem voorbij die niet weet waarvoor vooral waarom: niets geld wordt weggesluist in en buiten Europa en langzaam sterft het land…