Alle inzendingen over louter

Waarom jengelen of sip kijken, dit haalt geen éne moer uit Tel je zegeningen en je zal versteld staan en glimlachen Mijn tijd is beslist mijn kostbaarste bezit dus goud waard Louteringen lonen; mijn mantra.…

"Oh, volmaakte slaap aan liefde gebonden, beschonken rust,weerspiegelt in tweespalt van gedachten, beklonken sprong in beider ongewisse golfstroom, blijft ongeschonden, berust in een omvattende droom, waar lust een kunst is van totale overgave, streeft naar gelukzaligheid, vernieuw en overleefd, zich verlicht in zwakheid.…

baden in een zee van lieve woorden kopje onder in een behaaglijk letterbad zwijmelen in louter mooie zinnen... als dit mag lukken heb ik veel geluk gehad…

Een ijle naam op het raam, van mijn gedachtenplantsoen Als een wasem zich kristalliseert tot een ijsbloem van algehele catharsis en doet slapen in de armen van een stille strijd of het ongunstig winnen van looptijd in binnenruimten Als het ongeluk stuk slaat op een bedrand van gelijke stemming Als jouw hart, zacht gestemd spreekt…

Van diamant zijn ogen, doorborend wat hij ziet Twee meter in de lengte met voeten van graniet Bruinrood gekleurde aderen, een marmerwit gelaat En om zijn koene schouders een groflinnen gewaad En als de wind zijn haar bewaait zijn bulderlachen vrees bezaait behoede men zich en beraadt Heer Alpha is gekomen! De wederkeer der zwaarden, zes…

de tijd moet nog vloeien langs ontelbare korrels nog wringen langs doorwrochte grond zich ontknopen en weer verwarren in doorploegde aarde, gewassen met traanvocht van stervende ogen, duizend doden lang de tijd moet nog kantelen in de vlietende beek zich nog blussen in het gelede landschap zich ontdoen van rauwe bochten en scherpe smart vooraleer…

In haar kwetsbaarheid zit een kracht Zij voelt beschadigd maar innerlijk is ze puntgaaf Haar ware ik onverwoestbaar Haar schoonheid slaat zich ongenaakbaar door de pijn omdat van binnen zij de omgeving regeert Nooit erdoor verslagen Haar weg voortzettend In haar toewijding genereus Zij de zee die kolkende emotie aanvoert niet wegspoelt…

Door groen, onder blauw Zwoegt hij voort, dampend, hijgend, Over lang, recht grijs Louter gadegeslagen Door een bellende fietser…

kleine kinderwantjes zomaar op straat voel ze nog warme kinderhandjes maar het is zo laat nu louter telegraafgepraat uit monden met ooit kindertandjes…

Badend in louter licht en water speelt een kind aan de rand van het strand met 'n zuchtje wind en nooit wordt het later...…

Het is louter leeslol, wat Kees wil: een ziekte! Hij leest geen geneespil. Z'n leesgemak geeft meer plezier, want hij heeft op z'n watercloset nu een leesbril.…

Het is louter leeslol, wat Kees wil: een ziekte! Hij leest geen geneespil. Z'n leesgemak geeft meer plezier, want hij heeft op z'n watercloset nu een leesbril.…

Vannacht heb ik Een zee bevaren Die zich hulde In louter mist Bij het wakker worden Komen woorden op Die me uit het niets Gegeven worden, Die opdoemen Als land in de zee…

Het goud wordt gelouterd in louter vuur. En het Lied in Gods grote gloed.…

Werkelijk waar, in de Cinemascopische Umwelt een louterend Feest voor de geest…

Als kerst inslaan wordt En de kribbe een Getraliede winkelwagen Dan wordt het hoog tijd Om te beseffen dat er Uit de geboorte van Christus meer valt te halen Dan louter oppervlakkigheid…

wat kust ge deze verzen, Lieve schone, kus ze niet: Of zijn verzen zo veel waardig, Wees dan, schone, wees rechtvaardig, Ik ben louter minnelied!…

de dichter verliest zich in louter mijmering laat wat hij ziet verzinken in zijn innerlijk dromen laten zich vertalen maar alleen wanneer de tijd er rijp voor is...…

Met stomheid Geslagen lijk je Nu geen woord Meer over je Lippen komt, Maar elk woord Dat je zwijgt Zegt mij meer Dan duizend woorden Die galmen van Louter overbodigheid…

Als kerst inslaan Wordt en de kribbe Een met tralies Gewatteerde winkelwagen Komt het besef Nog net op tijd Dat er uit het Verhaal van kindje Jezus Meer is te halen Dan louter oppervlakkigheid…

is dit nu liefde vraagt ze kwetsbaar omdat ze wil weten wat ze moet geven was hij eerlijk dan zou hij zeggen het is louter lust maar hij zegt met gefingeerde tederheid voel mijn warmte dit moet wel liefde zijn…

Of God bestaat of niet doet niet terzake; tenslotte leeft Hij louter in ons hoofd. Waar wij ons zorgen over moesten maken is of God, omgekeerd, in óns gelooft.…

de glimlach van je mond kust me nog ongezien de rilling van mijn rug gaat als een lopend vuur met jou de wereld rond in louter één moment van ongekend verlangen…

hij kwam van ver zij zag door hem hij overwon haar glimlach hij kwam niet ver zij doorzag hem hij overwon niet haar begeerte hij kwam niet zij nam hem waar hij behaalde louter zege op haar zinnen…

louter mist en stilte rond wazige bomen het water oeverloos ruisend slechts de geur van grond en dwarrelend blad van lichte weemoed en vergankelijkheid…

De wereld was van louter water de bodem trok en ook de maan Je stelde voor om te overwinteren ergens in een verre oceaan om ons voor later te bewaren als we uit elkaar zouden gaan…

Een drinkspel met de majesteit in spé Een slok voor ieder ogenblik dat hij ‘staatsrechtelijk’, ‘symbool’ of ‘eenheid’ zei In het kroningsinterview op de tv ’t Wordt hem niet gauw te weinig of te veel Al is het louter ceremonieel…

dit is de oever van het heden schalkse golfjes wiegen kopjes heel tevreden er schijnt geen andere zon dan aangenaam alles eetbaar, louter lekker er is geen afstand er is hier en nu dichterbij dan ooit…

Nog groene veldslak wilde dichter zijn Bevlogen broedde hij op vloeiend rijm Met schrijfgerei bestaand uit louter slijm Besloeg zijn levenswerk slechts één kwatrijn…

in een wereld van louter plezier kwam ik haar tegen, glimlachend, en ze zei: wat liefde is geweest luister ernaar in de bomen en ik knikte en we liepen nog lang in de stille tuin.…