Alle inzendingen over maand

De maanden gingen zoals ze gingen. Het volgend jaar klopt aan voor een nieuwe tijd. December bestem ik voor mijn herinneringen; waarin ik omzie zonder zwaarmoedigheid. Het oude jaar krijt zijn laatste schreeuw, wanneer het vuurwerk opspat uit de sneeuw.…

Het voorjaarslicht dringt binnen in een sombere gang van de voorbije donkere maanden, waarin geen plaats leek voor een aanzwellend vogelgezang. Doorgelicht en doorgelucht vertelt de natuur een nieuw verhaal van een goud gekeelde invliegende nachtegaal.…

wonderlijks, zo klein zo uitzonderlijk, zo fijn zo speciaal, wat zullen jullie gelukkig zijn Samen liefde voor de kleine samen leven met het kind samen er voor zijn samen als het problemen ondervindt Het is meer dan welkom het krijgt alle zorg, liefde en aandacht in goed en in slechte tijden omdat de komst zoveel vreugde bracht Nog 7 maanden…

broeders van zieken en zusters van morgen Plegers van lijders genezers die zweren dat geen der patiënten een bed zal ontberen Te langen leste en te elfder ure met kunst- en met vliegwerk zal 't niet lang meer duren Race tegen de tijd race tegen de klok maakbaarheidsdogma in optima forma Race tegen de tijd die nog maanden…

In een bad als een gemankeerde baarmoeder kijk ik terug en reminisceer, het gedaas, de grijperige maanden, de hele winter of discontent. Er was het meisje met de rode laarzen de neuzen waren versleten maar de maantjes van haar vingers waren gaaf En later zat ik aan haar bed en lepelde vermoeide wijsheden binnen..…

In een spleet tussen de stenen op ons terras groeide je op in de maand april op een onooglijke plek dicht bij de muur achteloos liet ik je er staan Nu in mei besloot ik het onkruid te wieden ik kwam je tegen als een steel met een pluizige bol erop een ronde vorm met punten en draden Een fijn weefsel glinsterend in het licht ik keek in dit…

die voor ons uitgestippeld was de lichte horizon vervaagde in de zorgen en dagen die voor ons geen perspectief op toekomst gaven maar in de romantiek van morgen huilen tranen van vandaag het verdriet van gisteren is nog niet gedaan en zal zijn tol gaan eisen in het nieuwe jaar toch zullen wij er samen voor zorgen dat weken en maanden…

Ik zit op je bed Op de tafel een spel Jouw handen te zwak Maar we maakten het wel Jij kon echt alles Je kwam met een lach Maar de laatste maand zei ik Schat klaag maar, het mag Nu zit ik hier weer Op de zelfde plek En ik word haast wanhopig ’t Gevoel maakt me gek Waarom wist ik niet? En: Wist jij soms wel?…

Het Godsgeloof is weer in kaart gebracht Een kwart zegt helemaal niet te geloven Een ruime helft ziet vaag iets, ergens boven De rest vertrouwt nog op een God met macht En hoe is nu de visie op de Hel? Heel breed gedragen: die gelooft men wel…

Door schokken werd alles anders: Niets ligt nog op zijn plaats en weinig wordt nog herkend. Of was ik tot hiertoe zo blind en moet ik nu wennen aan ander licht? Eigenlijk weet ik het niet en anderen zeggen dat dit normaal is. Dan hoop ik toch gauw weer thuis te zijn al zal het huis andere muren hebben en zal de regen ook nat blijven maar…

, zo meelevend, zo zacht, Waar had ik dit aan verdiend Nooit meer wilde ik een andere jongen om me heen, Mijn gevoelens voor jou werden sterker, ik wilde meer, Helaas had jij die gevoelens niet en ik bleef alleen, Dat deed zeer Nooit, ook al moest het, zouden mijn gevoelens voor jou meer weg gaan, Gelukkig hoefde dat niet meer toen we 9 maanden…

* Een waas van groen, een geheimzinnig opeenvolgen van soorten, maand na maand een ander gras strijkt bloeiverstikkend stuifzand dicht - van fluitekruid een sluier, ongerepte dovenetel, kaarsen vol zaad, niemandsverdriet.…

* Een waas van groen, een geheimzinnig opeenvolgen van soorten, maand na maand een ander gras strijkt bloeiverstikkend stuifzand dicht - van fluitekruid een sluier, ongerepte dovenetel, kaarsen vol zaad, niemandsverdriet.…

‘Vreemd dat er dit jaar weer niemand van ons in de finale mocht meedoen.’ ’t Artiestenvolk is danig opgewonden, het is de lang verwachte maand van mei, dan leggen zij hun Eurovisie-ei, wat live en wereldwijd wordt uitgezonden. Ver weg van al het festivalrumoer beluister ik gekoekoek en gekoer.…

Na 18 maanden doet het nog steeds pijn Kon ik maar even bij je zijn Je wilde dat ik door zou gaan Anders maakte ik er een einde aan Maar ik leef nog steeds in het verleden De dingen die we samen deden Staan me nog helder voor de geest Soms mis ik dat nog wel ’t meest Gewoon samen wat kleren kopen Of even met de hond gaan lopen Zomaar wat…

mijn leven als een schaduw op een roetzwarte muur ik bleef je maar zoeken maar vond je niet je was net een traan die ik verloor in een oceaan van verdriet dolend op het kerkhof zocht ik naar mijn graf want toen je wegging dacht ik dat mijn hart het begaf urenlang lag ik te kijken in het niks uren werden dagen, dagen werden weken, weken werden maanden…

de maanden daagden en de jaren weken het huisje aan de haven is niet meer geheim adres van menig Haagse heer de muren kunnen nu niet langer spreken de schimmen zijn gevlucht naar verre streken al wezen kwade vingers keer op keer en lispelden de tongen van weleer het spitten is een loze daad gebleken het is weer rustig in de oude buurt en…

Is er over zeven maanden zon gespot En tot die tijd Draait de zon alleen om jou"…

De sluipmoord draagt de naam dementie het ongewenst bezoek heet Bechterew je morst weer melk een blik vraagt om clementie en van mijn komst heb je het minst besef mistflarden taal ze vluchten uit je mond eerst zeg je zoon daarna ben ik mijnheer rusteloos reist het oog de kamer rond stoot op de foto zo zijn we er niet meer Drie maanden rust…

hijg, kreun, puf, steun negen maanden en nog een beetje en nog een beetje nu mag het! weetje?…

Na 5 maanden doe je me nog steeds in je ogen verdrinken, je hebt m'n hele wereld overhoop gehaald. Maar ik zeg je, hoe gek het ook mag klinken, dit zet ik je dubbel en dik betaald!…

ik was er al die maanden niet geweest te druk, geen zin, besognes op het werk maar nu dacht ik, ik ga eens naar de kerk soms krijgt een oude man spontaan de geest nog altijd schuilt in mij het wilde beest de zondaar, de verloren zoon, de vlerk jawel, het viertal lijkt wat minder sterk en met de jaren werd het wat bedeesd de hoogmis liet…

Omdat het loon van mooie Miep uit Schouwen het einde van de maand maar zelden haalde, terwijl ze hevig naar gemeenschap taalde van goederen, was zij van plan te trouwen. Ze wist, dat zij een seksbom was en prijkte opvallend met gewaagd decolleté. Ze troonde zo een heer met stropdas mee en hoopte, dat een huw'lijk haar verrijkte.…

Amper een maand geleden, schudde je nog zo krachtig de sneeuw van je schouders, strekte je machtige armen uit. De grond waarin je wortelt, heeft ons jouw geheim verteld, dat jij als enige in de straat, zo'n duizend ringen telt.…

Zij het wat valer dan de maand hiervoor, Laag hangend, maar tussen de wolken vrij. Wellicht is het de spiegeling die ik bekoor, Reflecties van bomen, blad en natte klei, Of de lange schaduw hier tegenover mij, Typisch september, zeg ik zonder gehoor.…

in het koninklijke blauw en roodgeel en goud, toont zich Oktober, stille maand van de herfst, voorzichtig glurend langs bronsgroene bladeren, traag en verstild tekent het silhouet van een ijle vlucht kraanvogels zich af, je hoort ze hoog en ver roepen, langs het pastelblauw van deze vroege, ja bijna droeve avondlucht; mijn vriend, de Noordenwind…

Aan Mila Lena 12 mei 2008* De vogels zij voerden hun jongen Het was halverwege maand mei Ik pakte een brandschone lei Wou weten waarover ze zongen Een Geest, heilig, was doorgedrongen Tot pauper en prins en Hij zei: ’Gods kaarsen in huidskleur zijt gij Zijn Vlam op uw hoofd, spreekt ge in tongen.’…

in de chaos van dagen konden zelfs emoties je niet meer raken het was teveel waar veranderingen implementeerden om te wennen aan zijn de corona maanden veel te snel voorbij gegaan zonder greep op de gang van zaken maakten anderen wel uit dat niet werken jou ook niet ziek zou kunnen maken jij was daar nog niet aan toe in…

In een enkele maand al sterft de Maan voorbij de Aarde, verstilt in sluipende schaduw een goudgloeiend verglijden. Het zonnejaar is als een wereld die onverschrokken voortsnelt in het heelal van lichteeuwen doordraait in een tijdloos zwart. Het uitgeputte leven slaakt een donkerrood verzuchten.…

vroeger de gordijnen sluit niet dat het sneller donker wordt integendeel de lente rukt onstuitbaar op de dagen lengen soms al om vijf uur soms zelfs nog eerder steeds vaker blijven ze de hele dag gesloten ze laten licht door ja dat wel, het is dus overdag beslist niet aardedonker toch gaan de planten dood de krant heb ik een maand…