Alle inzendingen over maandenlang

(voor Mira Anwar Awad) Al maandenlang ga ik niet slapen alvorens ik je diepgevoelige stem heb gehoord, je bevallige lichaam heb zien bewegen via mijn DVD Nu Griekenland als zondebok wordt geëtaleerd, komen je woorden nog harder binnen en ween ik stiekem: 'Wat is het wat ons samenbrengt, ons scheidt en ons pijn doet, het wordt tijd om…

Maandenlang moet dat worden afgetapt. Elke dag ga ik met Kerrie wandelen. Op een dag is hij niet in zijn hok. Eindelijk vind ik hem in een ton, bovenop dode ratten en katten. Zijn hoofd hangt over de rand. Lang blijf ik ontroostbaar. Tien jaar later studeer ik biologie. Dierproeven heb ik geweigerd. Kerrie ben ik nooit vergeten.…

medicijnen benoemde en schold jongens uit voor kutgrijpers en befbeesten een juf uit de 2e klas noemde ze treinconductrice omdat zij soms tegen haar aanwijsstok stond aan te rijden de directeur heeft ze een keertje aangesproken als chique schoolsmeris en werd daarna van school afgetrapt later heeft ze naam gemaakt als schrijfster en stond maandenlang…

Er hang al droefheid en een vaag vermoeden dat heel gauw nu mensen vluchten naar hun huizen en daar de warmte zoeken, ver van straten en van pleinen waar maandenlang de kinderen vol overgave speelden tot het duister viel en slapen werd geboden.…

We hadden een transportbedrijf Fokten biggen in stallen En met mijn lenige lijf Deed ik aan voetballen Totdat ik een blessure ondervond En maandenlang niet meer kon spelen Meer pijn deed dat dan de feitelijke wond Want wat als de knie niet meer zou helen?…

alle hoeken danst in kleur met splinternieuwe voeten door het jonge gras flintert door ontloken blad waar 's winters boom slechts takken had de vleugjes vrouw die ik weer maak tot beeld van jou in perspectief van glas voorzichtig als je was toen je mij transparant de eerste keer je hand en lippen bood de warmte in je lijf het maandenlang…

Maandenlang heb ik hiernaar uitgekeken. Een plekje voor mijn zoon en mij. Maar, zo is toch wel gebleken. Ik voel mij nu nog steeds niet vrij. Zolang ik blijf leven in het verleden en steeds weer denk aan al die pijn; mij niet kan richten op het heden, zal er voor mij geen toekomst zijn.…

opening zorgvuldig opgemeten De dichter werd in kaart gebracht toen in het vak gesmeten Maar ach lieve hemel dit bracht ook al gezeur Want zijn voeten bleven steken juist buiten de deur Ik spreek niet over ezels en niet over de bekende steen Maar van de tachtig vakjes pastte er geen een Nu zit de arme ambtenaar aan de waterkant Al maandenlang…

Maandenlang zag ik ze samen, twee witte eenden met lange nekken, van die grappige, die ik ook in Circus Renz heb gezien. Ze lagen altijd bij elkaar naast de vijver achter mijn kasteel, gebroederlijk, gezusterlijk, en altijd voor elkaar op komend, wanneer gewone eenden hen bedreigden of kraaien of meeuwen of meerkoeten.…

en ideeën gloeien Mijzelf wegdenkend geniet ik van deze aanblik De superkleine wereld zwevend om me heen Hoe kan ik intens met forse teugen zwelgen In dit zo gevoelvol herkenbaar neerlands weer Ik miste het zonder het geheel te beseffen Sluimerend bouwden de beelden zich op Totdat dit ultieme geheel zich weer vertoonde En ik besefte dit maandenlang…

Ten tijde van je diepste kwetsbaarheid noemde ik je niet voor niets een Christuskind en heb ik maandenlang nachtenlang om je gehuild. Ik kies altijd jouw zijde en als ridder Lancelot blijf ik jou verdedigen tegen domme antikrachten. Mijn kasteelbrug staat altijd open. Aarzel niet.…

In haar hemelbed (waaraan zij eigenhandig timmerde, maandenlang, luchtlaag na luchtlaag; waaraan zij drie van haar tien parelmoeren nagels offerde) krabt zij, avond aan avond, niet eens tot bloedens toe haar witte bloedlichaampje. Want hertogin Hesther verwelkt.…

de zon zoekt zijn steile weg naar boven cassave brood op het open houtvuur een vleug van fijne prikkelende brandlucht op de akker struikjes met handvormig blad haar smalle vingers strijken langs het blad ze zijn tot elkaar veroordeeld: gif en voedsel ineen geen boom beweegt in de donkerte van het woud als…

Een geldprobleem, dat kan behoorlijk nijpen, en dan je vader dood, da’s ook heel zuur. Begraven of cremeren is vrij duur dus deze noodsprong kan ik wel begrijpen. Alleen die vuilcontainer vind ik zwak. Waarom niet netjes in de gróene bak ?…

maar zelfs te geloven dat je mijn vriendin was ik hoorde toch jouw roddelpraat over anderen wat me toen al zeer deed geen seconde stond ik er bij stil dat je ook zo over mij zou praten al wat door mij in vertrouwen aan jou verteld wordt nu tegen me gebruikt je schrijft het zelfs op internet om de lachers op je hand te krijgen ik heb nu maandenlang…

Al blijven we maandenlang binnen En is onze samenleving ontwricht We zullen winnen Tot dat er weer is, een nieuw evenwicht We leven tussen hoop en vrees En voelen onze onmacht Onze beste mensen strijden op de IC's Hun ervaring en daadkracht, heeft bij ons veel los gebracht Ook leven we tijdelijk in een rollercoaster Pakket diensten…

Wij ademen driekwart van alle lucht een kleur- en reukloos gas pandemisch, nochtans geenszins schadelijk voor mens en milieu Maar o zodra de alchemie luchtoxiden aan stikstof bindt schaadt het wel degelijk de mens en zijn milieu Stik- met zuurstof, NOx, van industrie woon- werkverkeer; en stik- met waterstof, NH3, ofwel ammoniak…

Daarna wordt het weer donker en we krijgen code rood En kijk daar glijdt een oplegger heel langzaam in de sloot Een fietser onderuit, hij krabbelt op maar loopt wat mank En ik lig lekker warm en languit op mijn driezits bank Voor even is de boze buitenwereld heel ver weg Geen vluchtelingencrisis of belastingoverleg Het is een winter waar al maandenlang…