Alle inzendingen over maatschappij

Ik las laatst dat arbeiders in hun ondergoed slapen de burgers in pyjama en hoger slaapt men naakt. Ik wil vooruit - daarom slaap ik nu voortaan naakt! Maar ja ... kan ik nu eigenlijk nog wel in de wasbak pissen? - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - uit: Verzamelde Gedichten, Amsterdam 1985…

Laten we liggen waar we beelden willen zijn die blijven liggen als de stormen voorbij zijn.…

Schreeuwend van het dak voor het herstel van blazoenen die tekens hebben gegeven aan contact tot harmonie na humane opkomst goed behoevende slag hongeren binnen een klakkeloos opleverend bestel als gestel een wezen warmbloedig de tegels die oplichten voetenwerk de intentie symboliserend teruggetrokken rioolras dichterbij reiner en duidelijker…

Denken met puzzels. Vragen met puzzels. Ontdekken met puzzels. Ik ben wie mij maakt en ben wie mij ontdekt wanneer niemand gelooft dat ik zonder oplossingen besta.…

De wereld kronkelt zich als een slang om macht, geweld en hebzucht Ze is zelf echter degene die genadeloos gewurgd wordt en haar laatste hoop als een wanhopige ademtcht uitblaast…

Flitsende auto Snelle zonnebril Grappige verhalen   Populair en onbereikbaar De wereld ligt open   Spannende weekenden Veel geld op de bank Drie keer per jaar op vakantie   Blank en gabber Donker en rapper   Leuk werk Knappe vriendin Telefoon met 100 ringtones   Het leven lacht je toe Maar waarom lach jij niet terug?…

Misschien mag ik morgen nog wel leven Misschien sterf ik morgen onverwacht Misschien lach ik morgen ook nog even Misschien huil ik morgen heel de nacht Misschien ben ik morgen nog zo eenzaam Misschien voel ik me morgen niet alleen Misschien zal het morgen wat beter gaan Misschien ben ik er morgen wel overheen Misschien kan ik jou morgen…

De niet-flexibele mens beziet de wereld toch wat anders wel zo ongeveer als wij maar dan door een andere lens niet in de kern maar van opzij Hij denkt zoals de rails van een spoor die gaan opdat de trein kan blijven rijden rustig voort tot aan het vastgestelde oord zo leeft hij zijn bestaan Maar omdat ze toch vaak komen waar ze moeten…

Een oude man zat voor zijn stee terwijl zon gestaag haar stralen liet vallen over de bomenzee. De appels al enkele dagen rijp, tijd om geplukt te worden vandaag, dacht de oude lurkend aan zijn pijp, Maar ware het niet dat hij in de toekomst leefde, en zijn hand niet meer hoefde te plukken zijn rug niet meer hoefde te bukken en hij…

Het huis waar ik woon, heeft wel erg dunne muren en we wonen te dicht op een kluit. Dus een klein beetje herrie geeft ruzie met de buren en zo’n ruzie maakt dan ook weer geluid. Men wil in dit land dat we heel anders leven, ook al zijn we hier soms nog maar kort. Maar mijn oom in Marokko heeft laatst nog geschreven dat ik veel te Nederlands…

De rijpe Kennis hoort; De onrijpe neemt het woord.…

wat maakt het uit, wat kan ik doen, mag ik zelf niet weten, wat ik aan wil doen ? wat maakt het uit, als iemand naar je staart, ik weet wat ik doe, uiteraard. wat maakt het uit, als vrienden je zo niet accepteren, want dan besef je pas, dat ze je niet waarderen. is het dan niet belangrijk, wat ik zelf ervan vind, en wat maakt het…

Een hemel op aarde, voor velen een hel. Door pijnen getergd, geluiden te fel. De weg terug is als lood, zij misten de boot. de enige kans op rust, is enkel de dood.…

Searching for a sign disappointed by time Waiting for dreams to come true disappointed they never do Getting lost on the obvious track disappointed there's no way back Learning more each day disappointed why this way Wondering how to do this better disappointed still no answer Intelligent individuals disappoint me Acting like…

Ik was daar in het bezige gezelschap van mensen, aangegord tot het verbouwen der samenleving, en ik zag hen doende, bouwmeesters, metselaars en timmerlieden, en boog het hoofd en zocht de fundamenten, nieusgierig en bezorgd; ik vond alleen mijn beide schoenen die daar eenzaam stonden ergens op aarde, ik vernam als wind het reppen van de vele…

ik kan wel zuchten en mijn hoofd breken, doen alsof ik er niet ben, of wellicht zwijgen woorden weglaten, met sprakelozen spreken, door weer en wind banjeren door de nacht of, als Mandela, met beroofden spreken, haren trekken uit mijn kop, kaal zijn als een luis, en mijn hoofd zwaarder laten worden dan mijn benen, blijven wachten op het ene…

Je kan niet houden van iedereen Want elk persoon kijkt om zich heen Voelen, luisteren en kijken doen wonderen In een wereld waar gelijken elkaar bedonderen Ziek, maar toch gezond We zijn er aan gewend want onze wereld gaat maar rond Voorzichtig kijken we verder, maar niemand die het ziet We sluiten onze ogen voor andermans verdriet Mismaakte…

Als je ogen wolken waren en je tranen regen, dan zou ik buiten met je dansen op glimmende asfalt wegen. Als je handen maanlicht waren en je tanden sterren, dan pakte ik telescoop en herkende je van verre. Als je armen vleugels waren en je benen zuilen, dan wilde ik dicht bij je zijn en in je schaduw schuilen.…

Het gegeven zijn kans in alle hevigheid doet gelden zonder het ego te doen schaden; al je weergeeft ook de ruimte om heen bevrijdt, schone zaken binnen het concept immers te raden.…

Eens liep ik filosoferend vooruit te kijken in de hoop op een schatkist van achter de regenboog; de proliferatie na het ochtendgloren zou waarde verrijken, toen de regen boog voor zon het hamerstuk voor een betoog.…

Als leven gezien mag worden Als een sterke boom Tegen hevige stormen bestand Zul je ooit kunnen denken Dat deze eens niet meer Tegen deze hevigheid opgewassen is Dat deze op een tijd al zijn krachten Flexibiliteit moet overgeven Aan de heerszucht van het weer Mensen kijken in een opwelling Wel eens naar een boom Zien de schoonheid ervan…

Ze zitten in hun bunker lezen van hun schermen wat ik denk en wat ik voel Ze weten alles wat ik doe Mijn tandarts is medeplichtig, commerciële belangen aanhangig Ik knars mijn tanden - de ruis die de transmissie stoort Kan je denken wat je voelt? Ik denk er maar op los gedachten zijn gratuit Ik ben ze te slim af Ik ben een open boek…

De drukte van allerdag ik probeer het nu even te ontwijken met mijn ogen dicht probeer ik in een rustige wereld te kijken even helemaal van niks weten gewoon even niet leven geen geweld of liefde en al helemaal geen streven de tijd, nu niet meer van belang ik zet het gewoon even stil nergens te vroeg of te laat en niks was…

In de tijd waarin we nu leven Is het gros van de gemeenschap Een kuddedier dat graast Van het kale dorre gras Slechts een enkeling verlaat de kudde En vindt in een kleine hoek in het weiland Een ongeschonden graspol die schittert in het zonlicht Degenen die verkiezen om in de menigte te blijven Krijgen niet de kans om een glimp op te…

Je tegen de ontwikkeling en nog wat te doen weren zal het culturele klimaat vernieuwende inspiratie toelaten; je besluit het veranderlijke weertype de rug toe te keren, landelijk voorgoed te keren bekenden gewoon laat uitpraten.…

We dragen een zon op de palmen van onze gedachten. En een maan die onze gedachten verlicht in donkere nachten. We verslepen een oerwoud om ons te ontwortelen aan de dagelijkse orde. En we zaaien zaden van nieuwe hoop om onze kinderen te laten opgroeien We hebben wetboeken nodig om ons gelijk te bewijzen, maar beseffen niet hoe gelijk…

Sleurend leven onbuigbaar als spaken in draaiende techniek waar onder de draaiende zon je cellen energie doen inslaan; technische ondergrond je pad verhoudt tot een malende wiek, net alsof je onder die vaste kronkels dan te ver zult gaan.…

Soms lijkt het leven op het boek van illusie waar vrienden echte vrienden blijven en geliefden elkaar een mooie wereld schrijven en waar nooit gesproken wordt over roddel en ruzie Terwijl een van je vrienden half dood wordt geslagen door zijn beste vriend ga je je toch af vragen waar je dit leven aan hebt verdiend Als onbenulligheid…

Je dagelijks op beduidende wissewasjes vast te pinnen in bijkomend bedekte termen van alles in de haak horen; diep niet te willen draaien alsof machines ergens binnen, in je hart je eens om riten uit de grote hoop naar voren.…

laten we proberen er samen voor te gaan van onze fouten iets te leren maar nooit stil te blijven staan en rotsvast te blijven geloven onze dromen worden waar vertrouwend op de toekomst op onszelf en op elkaar laten we proberen om altijd dag na dag ons niet te laten storen door elke tegenslag maar laten we genieten van wat het leven…