Alle inzendingen over miskraam

Precies bij de juiste loting met kans op een echt ontstaan van meer dan miljoenen sprinters eindigde jij vooraan Je leek voorbestemd om te leven we stelden ons op je in droomden hoe je zou wezen als deel van ons gezin We moesten elkaar goed steunen begrepen elkaars pijn maar je blijft zinvol en aanwezig, omdat… we door jou nog intiemer…

Het was zo spannend, voor het eerst naar de verloskundige. Het is zo enorm om dan de foto te zien van de kleine, maar dan... Het is zo verbijsterend dat 't kleintje geleefd heeft tot de dag dat het op de echo ook te zien was... Het is voorbij, 't kindje zit dood in de moederschoot... We huilen...…

Verstarde oogappel. Een iris sijpelt uit mijn vuist mijn glazen huis breekt. Het leven traant ontzind.…

‘t ruisen van jouw moeders bloed zal je nooit meer horen haar pijn & levensgroot verdriet zijn jouw besef voorbij…

Daar een bacterie vrij zou kúnnen komen Wanneer een geit wellicht een miskraam krijgt Wordt, wegens iets dat theoretisch dreigt Van geit èn lam het leven afgenomen Als 'preventief' gelijk staat aan 'voorbarig' Mag ik dan net zo boos zijn als meewarig?…

Wat is het leven toch vreselijk hard, wat kan het ineens een klap krijgen. De ene dag vrolijk en blij, de volgende weet je niet meer hoe je het hebt. Ineens wordt het je verteld het leven in je buik is niet meer. Hoe je verder moet dat weet niemand. Maar de pijn die blijft. Ze vertellen je alleen dat het moet, verder met je leven gaan.…

Een ochtend onheilspellend stil Eenzaam in mijn bed verlaten De angst verlammend, akelig kil In stilte lig ik, snik ik, bid De engelen ongenadig Leven en dood in hun bezit Het bed voelt koud, mijn wereld klein Roerloos verbijt ik de krampen Onheil spreekt in snijdende pijn Dan breekt er iets binnen, subtiel Warm vocht verdrijft…

Hier is voor jullie een esdoornblad het lijkt een beetje op mijn hart leg het in een bundel poëzie uit een koffer vol met gedachten los gelaten op ijle lucht van de hoge top inkvisbotten imposanten lyriek klanken onder de kemi'riboom een dichtlippige mossel op speurtocht woorden worden geboren soms een miskraam…

II -de ontmoeting- 1889 het natuurgebied een weiland vol ganzen - afschieten of niet harde beten - in het moeras met knoeten hoe kort het leven het zusje louise neemt met dubbele treden de hoge trap – als een miskraam voor de angstvallige moeder – de wereld in brand turf van kalenberg een brede sloot met wat riet…

In open veld is meer te zien dan je lief is, poep en pukkels niets privé, vertrouwen nergens goed voor, overal schaamte omdat het niet geheim is waarin je afwijkt, wat je eet aan welke angsten en ziektes je lijdt hoe je je wast en seks beleeft, wanneer je menstrueert, een miskraam hebt, huilt ruzie maakt, hebberig, gemeen en onredelijk…

Als ik eerder had geweten Dat je had bestaan Had het me meer gespeten Dat je was gegaan Als ik het had geweten En je was blijven bestaan Hoe had je dan geheten Wat had je met je leven gedaan Maar je bent er niet En nu zit ik met de pijn Nu zit ik met het verdriet Van wat had kunnen zijn Ik weet niet wat ik mis Zoveel had kunnen zijn…

Altijd al het middelpunt die holte in mijn buik alsof het iets verwacht de ruimte kan niet wijder zijn geen kind dat er nog past net als toen ... na 'n maand of vier kraamde hij uit (het was vast een jongetje want hij was blauw) dat er van alles mis was met mij ik begrijp hem wel dat zei mijn moeder ook altijd…

Negen maanden waren als een moment van leven zonder verleden tot stilte geworpen werd en besef plaats nam in het heden waarna de uit nood geboren schoonheid van de dood langzaam stierf door de toekomst.…

Mijn vingers zweven , boven het toetsenbord, zoekend naar woorden, schiet ik te kort. Geen enkel woord, omschrijft mijn pijn, al wat er was, maar niet mocht zijn. Een lege buik, ik voel niks meer, enkel mijn hart, dat doet zo'n zeer...…

Vlinder Mooie vlinder, zo licht als een veer, kleurrijk als een regenboog, je was zo klein en teer. Mooie vlinder, je vloog mijn leven in, lichtte mijn bestaan op, gaf mijn leven zin, Mooie vlinder, je was niet sterk genoeg, ik mocht maar even van je genieten, je vloog weer weg,veel te vroeg.…

gevoelens van verdriet en pijn, zullen heel veel bij ons zijn. gelukkig met ons kindje zo klein, helaas mocht het niet zo zijn! Voor altijd in ons hart, en nooit zullen we je vergeten je gaf ons zo'n mooi gevoel en dat mag iedereen weten. mensen zullen er niet meer aan denken, dat wij jou in augustus het leven zouden schenken. Voor ons blijft…

Mijn God wat doet het pijn, om hier nu alleen te zijn. Rond deze tijd was je anders geboren, maar helaas zijn wij jou verloren. Geen kindje in mijn armen, geen baby die mijn hart zou verwarmen. Mijn hart loopt over van verdriet, en echt niemand die dat ziet. Voor de buitenwereld ben ik vrolijk, de buitenwereld merkt echt niets kijk…

Het verloren engeltje niet meer tastbaar onvindbaar... De mooiste en ook de pijnlijkste ervaring in je leven Je had het zoveel liefde willen geven Eens zie je je kindje weer schat, en herkent het jou als de vader die het zo graag had gehad Je had het zoveel liefde willen geven... Niets op de hele wereld is erger dan je kind…

Soms wordt een grote wens vervuld… Vol trots en blijheid, ook al kostte het veel geduld… Een tweede wonder was zeer welkom, het maakte niet uit wanneer… Geluk lachte ons toe want het kwam vanzelf dit keer… Waarom mag het dan niet zo zijn en volgt er veel verdriet… Waarom werd ons geluk weer afgenomen en leeft dit kindje niet… Natuurlijk…

Hoe het met me gaat, dat is de vraag. Ik zeg goed, want dat horen ze graag. Van binnen heb ik veel verdriet, Maar dat is iets wat niemand ziet. Kleine dingen die me zo diep raken, Mensen die domme opmerkingen maken, Mensen die gewoon maar zwijgen, Bang voor de reactie die ze krijgen. Waarom doet dit zo’n pijn? Niets is meer zoals het had…

Lieve god daar boven de wolken zijn twee kindjes lief en klein ik dacht dat ze bij mij kwamen en dat leek me toch zo fijn maar helaas het mocht niet zo zijn ze zijn nu bij u nog steeds zo lief en klein wilt u mij beloven geef ze vleugels mooi en fijn mijn twee kruimeltjes lief en klein…

dag kruimeltje, welkom bij mij Ik ben je mama je papa is aan mij zij dag Kruimeltje welkom in mijn buikje om te zorgen dat je veilig ligt slaapt mama met een kruikje vaarwel kruimeltje Je was welkom in mijn schoot maar helaas je hartje klopte niet helaas kruimeltje, je was dood vaarwel kruimeltje ga maar bij de sterren staan misschien…

Papa en ik noemden je kruimeltje omdat je zo klein was en zo lief, zo schattig als een engeltje onze eigen hartendief. Maar toen bleek dat je niet mocht blijven waar ben je toen heen gegaan? Werd je een sterretje aan de hemel dat stralend tussen de rest ging staan? Ben jij dat witte vlindertje daar spelend in de wind? In de hemel zal…

Als ik aan je denk mijn kind als is het nog zo kort en gauw voorbij, ik zal nooit vergeten hoeveel ik van je hou als ik droom over jou spelend in het gras kan ik alleen maar denken ik wou dat jij nog bij mij was als ik verder probeer te gaan voorbij al mijn verdriet word ik toch herinnerd aan dat je mij verliet als ik denk, ga nu…

Brak het wolkendek stralend open, blijdschap stroomde met verdriet. Een kind mijn lichaam binnengeslopen terwijl je ons samenzijn verliet. Versluierde het grauw de warmte, mijn hart was niet verkild Het vond in de liefdevolle kalmte de behoefte naar verbondenheid gestild. De droom vervloeide schreiend rood kleurde het smetteloze verlangen…

In mijn buik zit een kei. Vol en koud hangt mijn jurk die niet past bij de kleur van mijn gezicht. Ik probeer te verbergen ruimte leegte diepte zin. Op die plek in mijn hoofd sloeg een steen mijn hersens in.…

in de lijn van verwachting vervagen oude contouren nu nieuw beginnend leven in de moederschoot groeit de hoop leeft naast angst in de onzichtbare littekens uit eerder ervaren verlies van vroeger groeiend loot de eerste zachte schopjes wakkeren stil vertrouwen dat het verlangen herwint een moeder te mogen zijn dan baart de vermoeidheid…

Als vlindertje fladderde jij in mijn buik en in mijn leven Als duifje vloog je bij mij weg naar het hemelse licht Als beschermengeltje ben jij nu voor altijd bij mij Mijn sterretje aan de hemel die alle mensen verlicht!…

Er is iets traditioneel te triestigs aan het Belgisch Koningshuis en wel: Koning Leopold II te fout (in WO II) Koningin Astrid sr. te erg (dodelijk verongelukt) Koning Boudewijn te jong Koning (19 jaar) Koningin Fabiola te gelovig (en 5 miskramen) Koning Albert II te promiscue (buitenechtelijke dochter) Koningin Paola te mooi (en ook te zwoel…

Ze zette negen kinderen op de wereld met daarbij nog twee miskramen... Toen, in het streng katholieke zuiden, kwam regelmatig "mijnheer pastoor langs", om te vragen waar het volgende kindje bleef. Niet dat ze daarom had gevraagd, maar Rome zag graag meer gelovigen...…