Alle inzendingen over mond vol tanden

Je bent hier, zei mijn schijnwoord, maar het was mijn lege mond vol tanden tegen de wind in geschreeuwd alsof ik loog omdat ik niet de werkelijkheid sprak en toe moest geven: ok, je bent er niet, verdomme.…

vol tanden en ik raakte gefrustreerd Bekeek mijn boeren handen, ja die waren knap verweerd Ze hadden ook inmiddels heel wat grond gecultiveerd Nou en, wat is daar mis mee?…

Ik ging verder over de olifant die mijn porseleinkast ruïneerde sprak over de sloomheid van de schildpad die me danig irriteerde De kakelende kippen en de overijverige haan toen was het zelfs met mijn vocabulaire wel gedaan maar hij lachte voluit met legen mond en ik was blij, dat ik met een mond vol tanden stond! Maar hij lachte!…

vol tanden Gelukkig is daar een dichter omhanden Die je vriendin vermaakt Ja diep in haar ere raakt Ze wil het geheel in dicht Of welke vorm dan ook Gegoten en bevrucht Met poëtische vreugde Het maakt haar leven Vederlicht Feitelijk omdat Ze zelf al deugde…

Ruim is er pratensstof voorhanden, Maar dra is men uitgepraat, En zit dan, met de mond vol tanden, Te kijken op elkaars gelaat. Nu, ’t spreekwoord leert: ‘wie zoekt, die vindt.’ Ik heb gezocht en ook gevonden, En wil mijn middel hier verkonden Ten oorbaar van wie vrijt en mint.…

Van hoe zij daar ook allesbehalve op wacht, maar glimlacht, en zich dwars doorheen mijn mond vol tanden, de kleren van het lichaam schraapt. Met haar handen vol vingers. Bang van hoe ze steeds bloter zal groeien, zich openbaart, en zich als een donzen God (in een slipje van de Hema) op mijn netvliezen nestelt.…

met tanden bloedend lacht ze de zomer uit en blaast ondeugend haar mond vol pit omdat kersen pas kleur bekennen wanneer de zon haar zenit kust…

En dit alles zie ik, lees ik, en denk ik op m'n maag, met een mond vol vlees. Ben ik gek geworden? Is iedereen gek geworden? Heeft God een ochtendblad? Is filet americain men­sen­vlees? Is er bloedbadschuim te koop? En hoe lang zit ik hier nog met mijn mond vol maden, gewoon zoals elke dag aan het ontbijt?…

hij kwam niet uit zijn woorden het nam te veel tijd in beslag hij greep uit de lucht naar zijn adem zonder ontsporing kon hij niet praten een mond vol verlamde woorden deed hem vloeiend schrijven over alles waarvan hij niet spreken kon…

Jouw mond vormt beweeglijk de woorden, volle lippen. Licht trilt een mondhoek. Mooie sensuele, plooibare mond, vol melodieuze klanken, schaterend soms. Volle rode lippen gerond in stille lach, steeds wisselend van vorm, vol kleur. Zo soepel, warm glanzend, speels lokkend.…

met zijn mond vol losse tanden en zijn hoofd vol puddingpoeder beweegt hij weerloos met zijn handen en roept inwendig om zijn moeder kan nog net de pijn verdragen maar weet er komt nog zoveel meer wil wel om de handdoek vragen maar zijn lippen doen te zeer en met bloeddoorlopen ogen wacht hij op de laatste dreun zonder enig mededogen verliest…

Mijn tand zat los, ondanks dwangmatig gefriemel met mijn tong, bleef hij mooi zitten waar hij zat. Nog net aan het laatste velletje flubbert hij vaster, hij wil niet weg, is aan mij gehecht. Toen een elleboog, niet expres, van zusterlief, tand in wasbak en in mijn mond een gapend gat.…

uit wrake denk ik wel eens ik steek een kerk in brand dan dirigeer ik het oog opwaarts en denk: tand om tand…

Haar mond lachte met volle rode lippen. Haar tanden waren wit, haar ogen groen. Meer kleurtjes hoefde zij niet op te doen.…

Zijn mond, voor het eerst vol met tanden.…

je oogt verlegen tongt een glimlach die rood spreekt een mond vol kleine tanden wacht de scherpe beet je blik is zacht ziet minder kleur dan ooit gedacht de zachte lijn van je gezicht schaduwt in het licht je haar is zwart van chaos in zijn pieken er in kroelen is genieten nog sluier je je angst wacht gelaten op de uren…

Je opent je mond, je tong verkent de mijne. Tanden tegen tanden. Dan voel ik je handen. Ze kneden mijn borsten, mijn billen. Jouw tong in mijn mond maakt duidelijk méér te willen. Je handen voelen hard op mijn huid, ik houd het bijna niet uit.…

je oogt verlegen tongt een glimlach die rood spreekt een mond vol kleine tanden die hunkert naar een beet je blik is zacht ziet minder kleur dan ooit gedacht de koele schijn van je gezicht vertekent altijd pijn zwart haar chaost in zijn pieken, erin kroelen is genieten nog sluier je je angst en wacht de uren af kom…

Ik zat in de kast, opa was dood, hij schreeuwde: gouden tand eruit.…

De tandarts werd bedreigd, gekweld, beroofd, ze pijnigden de arme man omstandig en maakten hem een flinke som afhandig en slingerden hem daarna naar zijn hoofd: “Jij hebt ons dikwijls dikbetaald bezeerd maar ditmaal zijn de rollen omgekeerd !”…

te kraken en bijten zonodig hun tanden aan gort Geen letter is veilig voor hun ongebreideld zinnen verzetten: behaarde heren verjaarde dames godgewaagde meiden ze draaien er het koppiekoppie niet voor om En bovenal: Onverlet(terd) laten zij zich de mond niet snoeren!…

hij wast zijn handen met “naar onschuld geurend” zeep schoont zijn geweten zij knarst haar tanden en met haar mond in één streep kijkt zij verbeten en op de wanden van zijn kamer krast het kind ...om te vergeten…

Die wordt ingezet voor 't zegevieren Koren op de molen van 't Gelijk De wringer wordt gedraaid De molen is klaar Van dankbaarheid een blijk Want al is de leugen Nog zo snel Van mond tot mond Of op een A-viertje geprint De waarheid achterhaalt haar wel Pas dan valt het net Gaat bereidwillig zich sluiten Adembenemend Oorverdovend…

Naakt op een trap Van boven naar beneden Geconcentreerd kijkend Standvastig Trede na trede Lijven bloot en Elkaar kussend (mond-op-mond) Met handen die Zwijgen Tongen die met Recht aanbeden Gracieus en Tevreden. Moe. Voldaan Hun lijven één lichaam Orgasme Héérlijk. Met reden…

grote ogen rond haren blond volle mond ogen zonnerond haren korenblond mond vol mond zo rond zo blond zo vol mond ogenrond okerblond kersenmond.…

Ik wil er mijn tanden in zetten, maar mijn mond sluimert nog na in het gordijn vóór de dag. Een goedendag schudt mij wakker: het zinderende begin van hunker naar avondlijke hereniging.…

mijn mond vol woorden kauwend op taal met een schoon gedicht op de tong dat rondjes draait door mijn keelholte en wonderwaaierd naar buiten en jij toehoorder, span je tromvliezen en luister naar de trillingen van de ijle woorden vanaf mijn lippen op weg naar jouw gedachten baar ze innig buitelend in een tastend raken van een stoïcijnse…

ademhalen vuurspuwers van teken en taal heilige eik heeft gelijk samen deze strijd de ruimte voor tijd nog tijd genoeg snuiters als ruiters blijf koel en kalm het hart klopt nooit meer bang het symbolische tegengif help mee aan het grote geheel heelal gil dans spring de mens is onsterfelijk Marci luni insula sum kom Phoebe weer vol…

Niet omdat het herfst is de ochtend zwelgt van mist maar om alle dagen er ligt een hof vol zon te baden de deur wijd open we drinken straks bij wat wil mijn vrouw graag weten dan weet je het zelf bijlange niet…

haar mond, haar tong, haar tanden het spel beheerst zij goed mijn zakken vul ik met smoesjes maar verlies daarbij de moed…