Alle inzendingen over nadenken

En maar nadenken en nadenken als ik nou dit of als hij dat... Maar zo werkt het niet in het leven luister naar je hart mijn lieve schat. Dat zegt je meer dan woorden meer dan beloftes die ineens worden gedaan. Als het je laatste kans op geluk was zou je dan ook terug naar hem gaan?…

Het kijken naar het water bij maanlicht, Stemde me nadenkend. Hoe kon iemand nu naar bed gaan? Ik legde mijn armen op de reling En keek naar het water. Dan weer omhoog naar de sprookjesachtige bossen. Hier zou ik eeuwig kunnen staan, Gevangen in de tijd. Zonder gisteren en zonder morgen, Zwevend op de rand van de eeuwigheid.…

zonder een enkel spoor van twijfel zal ik me er compleet aan overgeven, ik moet niet treuzelen nu of nadenken, maar gewoon me er in storten en ervan genieten, dus geef me een paar uurtjes bedenktijd, dan weet ik het zeker.-…

huidoppervlak ter vervoeging van lippen om opstandig dwars te liggen diagonaal, om altijd te blijven nadenken langs raakvlakken het lege gangpad, een mond vol tanden verleden, zonder actieve herinnering dit lijkt op gefantaseer maar dat geldt voor de meeste gedichten…

Hij gaat zitten, nadenken over zijn verleden. Wat had hij allemaal niet misdaan? Zijn familie bedrogen, voorgelogen. Het liefst zou hij weer wakker worden, en alles weer goedmaken. Dat is nu te laat, hij wordt nooit meer wakker.…

Onze gezondheid staat op het spel dat is iets wat ik u voorspel straks kunnen wij het niet meer betalen uit een lege portemonnee valt niet veel te halen nadenken voordat je naar een dokter gaat dit maakt mij gewoon ontzettend kwaad chronisch ziek wat een gedoe betalen maar, vraag mij alleen niet hoe!…

Nadenkend kijken door schemerblauwe lenzen de wereld is overwoekerd door kronkelige stengels waarbij voortdurend bijengezoem klinkt zullen eens reusachtige planten en nietige diertjes de aardbol beheersen terwijl de gehele mensheid begenadigd elders in het heelal woont?…

fronsend lezen wij zijn werk en veinzen een diep nadenken…

Bloed ruist en raast door m’n kop Pompt de zuurstof, non-stop voedt mijn gedachten, twijfels, angsten Deze nachten zijn de langste Als alle opties, ideeën, keuzes, kansen, Gemist, benut, zo rij aan rij langs dansen, Is er trots, getemperd door twijfel, onzekerheid, Het razen in mijn hoofd, gaat nog sneller dan de tijd Op de helft van mijn leven…

bloedkoralen letters uitgevlakt tegen de mozaïeken wanden door gesloten verten over rillingen in steen gaan diep uitgekerfde vingers ze krassen kringen van geween maar vinden slechts verdwijnen in die nacht toen ook de maan verscheen…

De witte schermen van de vlier, in geur en kleur naar 't licht geheven vertellen mij 't geheim van 't leven: 't is enkel nu, 't is enkel hier! Maar dwars doorheen die kleine bloemen in duizendvoud ontloken, klinkt een roep, een zucht, een stem die zingt en zoveel dat ik niet kan noemen. Er trilt een snaar die 'k lang al stil en niet bespeeld…

kennen is weten bekennen is vergeven ontkennen is nooit vergeten…

je ogen lachen zacht zing je een reeds lang vergeten lied waarvan het refrein mij ontroert alleen je vingers bezigen het vouwen van lucht een kleine aandachtvlucht die jou ontgaat en een lichte schaduw op stilte en rust achterlaat onopzettelijk of juist gemaakt ik zie je vingers stillen tussen restanten die langzaam uiteenvallend…

Ik loop door de wei. Ervan schrijven? Het lukt niet... Toch zaaien bloemen in mijn vragende geest een gedicht _ voor veel later...…

denk na doe wat met liefde alles met liefde voor jezelf voor een ander normaal zijn hoeft niet normaal kunnen zijn wel probeer oplossingen met vrede en verbreed je bronnen denk als een ander denk als je zelf maar pleaase, denk, denk gewoon…

In de tuin voor de bosherberg verorbert een jongetje traagsmeltende ijssorbet bekijkt genietend dat koude bijna lege glas waarin het zonnige kroegraam samen met wijde beuken versnipperd wordt _ opnieuw gebeeld door zonnige lichtvlekken: een blinkend helder meer de doorzichtige bodem uit dun avondrood gemaakt het ijle platinawater wiegt…

nog zie ik het glas geblazen in elke vorm waterdicht en zondoorlatend spelenderwijs met je vinger dirigeren, de muziek beheersen zonder klank of stem nu krijt de zon dwergen op de straat, het zoet van smaak is niet meer proefde ik nog maar het bitter dan was mijn hart in evenwicht en dichtte ik het leven naar mijn wens tijd lijkt verankerd…

Een wijsgeer van het oude Griekenland zit te peinzen, verscholen tussen struiken. Nieuwe gedachten en beelden ontluiken bij lentegeuren, bloeiende bosrand. Vechtende vragen houden moeilijk stand, willen haast het denkersbrein verstuiken... Vrolijk gejoel: met luchtsprongen, grasduiken snelt een hummel door het bloemenweiland. Snuivend, woelend…

Terwijl de smid het ijzer lustig zwaait, kijkt hij blij naar zachtgroene hellingen: glooiende wouden en weiden omringen heel zijn leven, waarin de verte ronddraait. De rappe stem van hamer en aambeeld waait over de heuvels om mee te zingen met roepende bomen, danst in kringen onder jong avondrood, dat lokkend laait. Traag verzinkt het lied…

De alpinist zoekt eens rust in de Ardennen, ziet hun najaarsbos, beleeft inniger dan ooit zijn tochten door de bergen. Brabantse busreis: zakelijke gebouwen glijden steeds voorbij, waartussen vrij bosleven onbelemmerd luchtig wuift. Langzaam rondlopen, stilte beleven op de zandverstuiving, denkend aan kindervermaak, dat hier vroeger…

Het vochtige bos is weer vol vliegenzwammen: lief'lijke kleuren. Waarom moet dit sprookjeskleed gevreesd venijn bedekken?…

(tanka) De kunst der kunsten: in dagelijks gebeuren en ondernemen elke dag opnieuw vermaak of verrassing vinden.…

Ik zweeg, maar Sprak niet de waarheid. En hoopte dat alles bleef zoals het was. Maar ik wist door mijn zwijgen niet Wat mijn boodschap was.…

Ik doe graag mijn bril zo nu-en-dan eens af; kijk dan met, natuurlijk, gesloten ogen sluiks naar links-boven Bril, natuurlijk, in linker hand Rechts: Rodinesque aan-den-kin En dat helpt wel eens, als ik het ook even allemaal niet meer weet Ik heb ook eigenlijk helemaal geen bril nodig maar het helpt wel eens…

Associëren Associatie Wat is die van jou Als ik dit zeg of ik dat doe Wat doet dat dan met jou En als ik je dan opeens Met tekst een klap verkoop Of je misschien toch even In iets pijnlijks onder doop Dan is mijn antwoord Sorry, Weet dat het me spijt Mijn associatie was net even anders Nu ben ik je kwijt…

Het is niet voldoende een lap linnen van twee bij twee meter helemaal wit te schilderen om een lekker tof schilderij te maken dient men er daarna niet alleen met dezelfde witte verf een volkomen witte muis op te schilderen maar men moet vervolgens die witte muis met een stuk puimsteen langzaam wegschuren tot er geen spoor meer van overblijft…

Stop je kop maar in het zand doe of er niks is gebeurd Waarom nadenken over alles waarom nog langer getreurd Hier ben jij oh zo goed in het lag toch niet aan jou We waren te verschillend is wat jij geloven wou Wat jij wil hoor fijne tante de ellende is geschied 'K vraag me af waarom je loog en waarom je mij verried Lekker feesten…

Oud worden is niet moeiijk, het is onmogelijk, men blijft het nadenkende kind, de popelende minnaar, de man, de beschaamde vader, maar steeds meer afgedane tijd begraaft zich in huid en lijf en leden tot alles is eengeworden met de dagen die zijn voorbijgegaan.…

Nadenkend over het leven Misschien maar voor even Vragen waarop je geen antwoord krijgt Misschien is het beter dat je zwijgt Maar in je hoofd blijft het malen Gedachten die steeds maar weer afdwalen Waarom? Vragen die je beter maar niet stelt Antwoorden die je niet krijgt Tollen blijven ze in je hoofd Van levenslust beroofd…

V&D vader & dochter het is als dat grote warenhuis vol met veel mogelijke producten heel veel kijken maar niet kopen heel veel kijken en blijven hopen en vooral heel creatief nadenken wat je zelf nog in eigen huis hebt wat je kan gebruiken ter verbetering van de ernstige ziekte van je kind!…