Alle inzendingen over negentien

Ik stond haar diep getroffen aan te staren: perfect gemodelleerd, goudblonde haren, zo rank, zo rijp, en hooguit negentien. Helaas ben ik wat schuchter, en mitsdien geen meester in gewiekste commentaren. Zij had geen last van dergelijke bezwaren en vroeg: 'Heb ik wat van je aan misschien?…

Een prachtig stukje Händel stroomt door negentien etages. De hele flat - en meer nog - luistert mee. Verspreid over de dag speel ik verschillende passages. Belangeloos, vrijgevig en volledig zonder gage beman ik mijn concertvertrek/wc.…

Kom, laat mij me voelen, als was ik negentien Kom, laat mij je voelen en laat mij je zien Kom, laten wij blij zijn, straks bij ons weerzien... Kom, één keer onstuimig, één keer ongeremd Kom, onbezorgd, niet wereldvreemd, maar blij gestemd Kom naar me toe en genieten van het moment...…

Negentien is ze, fris en ongeschonden, nog in plastieken staat van Barbie, maar iets staat te gebeuren, iedere vezel in haar lichaam schreeuwt om een uitéénvallen. Deze wereld voelt aan als een immanente inconsistentie. Deze staat van zijn is een vergissing.…

ja, ik was net negentien. Toch ben je zo een beetje, hier. Een beetje in de buurt. Het maakt mij nog gelukkig. Ik zal wel zien, hoe lang het duurt.…

De dood vermenigvuldigd Groeit uit van hand tot hand Leven redders worden gehuldigd Een volk verbijsterd, niet verslagen 't Zwaard; de anderhalve meter afstand Om eensgezind met elkaar Corona te verjagen Och de prevelende lippen, och hoe gênant Eenzaam in 't heengaan geslagen Door de Covid negentien plagen De dode ogen 't grijze…

Fraai en fel gelijnd, snel als jachtig gelijnde formaties over volle breedte begrijpt het trage stromen de diepte van de structuur achter gelijnde stroming met een snelheid van negentien mijl speelt een bittere natuur.…

Vijfenveertig jaar geleden ging ons bootje varen en op negentien zevenenzestig staken wij van wal Tussen enorm hoge golven door de woelige baren balanceerden wij tussen de bergen en ’t diep dal Eeuwig en altijd maar voor elkander open staan altijd en eeuwig het geluk van de ander op ’t oog Ons bootje dobberde onder de romantische maan en bij…

Hij was 35, zij was negentien Verliefd tot over haar oren Ze kon alleen hem nog maar zien En zijn mooie woorden horen Ze gingen trouwen, een *mooie* dag Hij als grote overwinnaar Dat zij die blik niet zag?…

heb de geest gegeven van mijn zoontje Sacha vandaag de dag Tien Tien Negentien Zeven-en-Tachtig De artsen zeiden zuurstof Gebrek in hersentjes Hooguit plantaardig zijn bestaan wij vroegen waardoor waaraan wat wij wel weten WIJ hebben het gedaan WIJ stonden er bij Keken naar Ik heb het gedaan Wat hoe heb ik gedaan?…

in ‘t bed neer streelde, als per ongelijk, haar dij Kussen verslonden mij de mond de maan straalde zacht zijn licht ’t Was eerlijk of de tijd stilstond lippen aaiden haar ‘t teer gezicht Vurig gloeide haar lichaam erna als de zon al aan de hemel stond Meteen een bad en als de weerga zoeken tot zij haar kleding vond Schoon en amper negentien…

Hoe zalig zei ze, je maakt mij dolblij voor mij is jouw suggestie allicht oké We trouwden; het geluk lachte ons toe het meisje van mijn dromen bleek zij Haar lief knuffelen werd ik nooit moe ze was het boek zonder zwarte bladzij Vandaag is ‘t drieënvijftig jaar nadien we hebben al welhaast de helft bereikt Nóg is ze schoon als was ze negentien…

Vandaag mocht ik jou zien, daar onder die walnotenboom, je verzamelde wel negentien, jouw voorspelde toekomstdroom. Huppelend over het groene gras, noot per noot, heel verdacht, ik glimlachte "wat 'n grapjas", met zijn mooie uiterlijke vacht.…

Abe was in de jaren vanaf negentien zeventig een modale voetballer in het veld. Géén Cruyff, maar bij FC Amsterdam werd hij meer om zijn modieuze snor geteld. Was hij daarnaast kapper of een café-houder?…

Ze was met haar negentien jaren de jongste hier. De eerste meesteres was minstens al wel honderd jaar. En tóch, kaarsrecht stond ze daar. Te wachten op het besluit . Ze noemden haar de grote zuster . Met haar negentien jaar was Sing-Lian de jongste. Vier huisjes kwamen uit op de binnenplaats...voor meester Chen even zo vele vrouwen.…

kopjes uit karton knipte en ze spaarde voor kleinigheidjes twee van haar baby’s van toen leven nog het zijn nu oude mensen tachtigers bijna aan het einde van hun dagen Maria Kordes ze was mijn grootmoeder modern en sociaal bewogen voor haar tijd ik wil haar met deze woorden een plaatsje geven in tweeduizend en tien ze zou nu honderd en negentien…

Gij proeft nu nieren der bekwamen als in stoet behalve de drie waarvan benoeming al vaststaat samen gebracht door Wijffels in triumphviraat onder wie hier nader te bevragen Mr.A.Rouvoet: Kan U, Excellentie, zijn uitwaaierend lidmaatschap van comités van aanbeveling - in zijn huidige staat negentien malen - niet mede de hem toe te bedelen beleidsinhoud…

Het oaregste schipperswichie Van zo'n achttien of negentien joar, Dat staait in heur onderliefie, Zai kamt heur stroblonde hoar; Zai kamt het in laange strengen, En zingt zaacht een deuntje derbie, Zai zingt van de laifde en van schaaiden... De snikke vuier net heur veurbie. De snikjong achter aan 't rouer, Dij röpt 'Goienoavendsoam!'…

We vinden die berichten heel gewoon: Een kwart van alle soorten gaat eraan. Ons hele leefmilieu gaat naar de maan, Als we zo doorgaan met ons leefpatroon. De soort die van die ramp de oorzaak is Loopt ook uiteindelijk die ramp niet mis.…

Op heden, den achttienden Oktober negentien honderd en drieëntwintig, verscheen voor mij ondergetekende, Ambtenaar van den Bugerlijken Stand der gemeente Nijmegen, provincie Gelderland Stephanus van Heyendael, oud achtenveertig jaar met hoed in de hand en grijzend haar, van beroep kanunnik en schepenaar die verklaarde dat…

Ik was pas negentien toen hij al heenging hij haalde net de zestig, ’t was zo onverwacht pas nu ik ’t schrijf komt de herinnering weer aan zijn liefde en dat geeft me kracht.…

nu dan tellen we de banen van de vlag hij wappert, want het mag een feestdag heten jouw tas hangt woorden-loos en licht tegen het blauw een zonnehemel, en het grauw van angstig wedervaren- drijft snel weg het diploma plaats ik netjes naast een roos (hij bloeit nu al een poos en ach, de doornen lijken niets) in jouw jonge mannenlijf…

Negentien jaar en daar zat ik dan, een studentenkamertje in de binnenstad. Ik herinner me nog goed, dat ik toen toekomstplannen had. Ik zag mijn familie minder vaak, dat stadse leven had wel wat. Ik begon me thuis te voelen, daar in Kampen aan de gracht. De tijd vliegt, maar toen zag ik dat niet.…

Met vierentwintig dode Argentijnen wilde hij heden langs de route staan. Zijn actie stond de ordedienst niet aan: Hij moest in een politiecel verdwijnen. Want wie vandaag voor mensenrechten staat wordt opgesloten wegens lasterpraat.…

zag hij het al in kleuren op de foto terwijl ik hooguit in zwart wit kan aanhaken met olympisch vuur in protocollen nu hier uit kyoto neem de bloemen hij benoemt ze stuk voor stuk zijn vrouw werkt dagelijks met groene handen hij legt duurzaam en universeel de verbanden samen gaan ze door voor kennis met geluk ik stelde belgië-nederland negentien…

Zij vindt haar klank, haar taal in een andere dag dan ik, maar toch vindt zij de woorden in mijn nevels, die ik woordenloos aanstaar, want ik zie geen begin ? zij zet de paden uit de nevels in. Elke dag hetzelfde uitzicht, ik ga het nog geloven, maar het nachtzwart kent ook kometen in hun baan langs mijn herinneringen, die oplichten…