Netgedichten

netgedicht (nr. 25.174):

Derde akte/ fletse kaas

Er hangt iets in de lucht,
een knettering, alsof
protonen elk moment
in mekaar kunnen klappen.
Haar lichaam voelt als een fletse kaas
uitgezweet in een ijskoude frigo
met kale schimmel om uit te snijden.

Haar moeder
is reeds twee jaar begraven.
Vader is vanmorgen de tuin ingegaan
en niet meer binnengekomen.

Negentien is ze, fris en ongeschonden,
nog in plastieken staat van Barbie,
maar iets staat te gebeuren,
iedere vezel in haar lichaam
schreeuwt om een uitéénvallen.

Deze wereld voelt aan als een
immanente inconsistentie.

Deze staat van zijn is een vergissing.
Alles heeft een vervaldatum, zelfs
atomen houden het voor bekeken
na grofweg achthonderd duizend jaar.

Maar het is niet het einde, niet het einde...