Alle inzendingen over net

Met het zonnetje op mijn bol ga ik de natuur in Mensen zien mij niet aan voor vol maar dit is pas het begin Er staat een frisse wind maar dat mag de pret niet drukken Ik voel me weer kind en overbrug zo hele stukken Gisteren heb ik ze gekocht schoenen met wieltjes eronder Iets waar ik al een tijdje naar zocht en me nog steeds over verwonder…

Ik beef voor geweld maar de dag is nog jong het ijzer in de zin is amper ontgonnen mijn wapens spreken stil als het schemer mijn pen hamert fel op het witgloeiend steen het licht van de letters vonkt van de kracht waarmee ik het aambeeld beveel ik plooi en ik kerf in het slijpen worden braam na braam afgerond tussen vijlsel…

Net als reclame is het ineens een mooie dame Maar vooral gaat het om de herhaling de herhaling van het leed…

ben toch gezwicht: heb net gedicht 't is licht ontwricht maar 't ligt op zicht als netgedicht nu hoop ik maar dat mij hierin wat dicht-inzicht wordt toegedicht…

Een videootje laat zich prima lenen Voor een avondje genieten van een film Een romkom*, harde actie of een stilm- akend drama om eens lekker bij te wenen Maar de dvd verovert nu de schappen En zal de banden met de leners doen verslappen…

waar ik jarenlang lichtvoetig door het leven danste schots ik nu scheef op grote platen die gelaten weten wat nog aarde heet oncontroleerbaar krijg ik tegengas dat bij iedere stap de voortgang tart van natuurkundige wetten in mijn perspectief van gescheurde netten de woeker zit weer in mijn lijf en vreet verbanden zonder tanden…

De netten van de spin, die in de vensters hangen, En kunnen maar alleen de kleine muggen vangen: De wespe met de bij, en al wat hoger zweeft, Maakt dat het broze rag op hen geen vat en heeft. Wat kan een moedig hart zijn goede weg beletten? Al wat de wereld spint en zijn maar boze netten. En acht, o waarde ziel!…

dat ligt helemaal aan de ontvanger ontvankelijk of geen weet hebbend van des schrijvers problemen gemakzucht plaatst mensen in een vakje niemand neemt nog tijd voor zichzelf laat staan, voor een ander kostbare tijd vraagt niet om een pauze en toch, sta even stil bij stille tochten voor vervangend eigen verdriet misschien dat u dan uw eigen…

Zo verstreken de dagen, oh hoe gelukkig waren wij, geen gesprekken dus ook geen vragen, Samen maar eigenlijk veel te vrij, En nu na de zoveelste ruzie, verlang ik naar die rust van weleer, alsjeblieft niet meer de zoveelste discussie, Want oh god je doet me zo'n zeer. Laat nu en zoek het geluk bij de rest laat me en kijk niet meer naar…

Maar om eens goed in visserstaal te praten: een net, is dat niet juist zo’n ding met gaten ? ------------------------------------------------------------------- ....Nieuwsfeit: België wil vanaf 2008 tol gaan heffen op alle wegen. Met het geld dat daarmee wordt verdiend, wil men de toestand van het wegennet verbeteren.…

net achttien jaar, net wereldwijs neemt zij hem in vol vertrouwen, haar lach voor hem, een godenspijs blijft het verlangen aan hem knauwen... maar onbeantwoord is dat verlangen, eenzijdig spel dat is zijn deel... moet hij dat gevoel zien te vervangen, haar vriendschap zien als een juweel...…

net op tijd. pen van het papier, want wat ik voel voor jou, beschrijf je niet op zo'n manier...…

's morgensvroeg, voor openingstijd even binnenwippen alarm gaat af, net op tijd kunnen buiten glippen hoe je het ook bekijkt, een gevaarlijke klungel. camera's legden alles vast met bivakmuts en beige vest was het gemeend of was het een test net gemist, gelukkig wel gepast!!…

het is een pose, aangemeten verhevenheid een regenbui maakt ze net zo nat als u en mij…

Zie ik je nog of schrijf ik je bij op mijn lijstje:”veelbelovend”, maar net niet.…

Warmte net te koud nog: nog net geen rokjesdag.…

Zo zal men 'fuck you', 'lul' of 'kut' niet horen, want nette mensen wens ik niet te storen. Ik respecteer hiermee de goede zeden. Begripvol wordt orgasme hier verzwegen, ook soixante-neuf en seksueel geweld. Geen onvertogen woorden komt u tegen. Weg met de hoer en kamers om te pezen!…

Het kan, wanneer je wilt, vandaag nog even Verzet je tegen wat er werd verzet Door die onnette managers van 't net Want Sesamstraat hoort enkel op half zeven Of actie kans van slagen heeft, blijft wazig: Het net is ondoorzichtig en fijnmazig…

Klimmend naar 't zenit zoekt zij die haar licht in 't lichaam stort, blind van gestolde glans, met bevende transgressie naar zijn trans, doch voelt door bijstere nacht zijn blik gericht op zijn in zich verzengd eigen gezicht weerkaatsend hun oorspronkelijk dubbelnaakt, of 't oog gesperd de waterspiegel raakt waar de beminde knaap verdronken…

Beslissers zijn afgunstig en partijdig Het luik naar de verbroedering zit dicht De Oscarinzendoptie van Wit licht Maakt de Nederlandse moviebusiness nijdig Met dit dispuut van onvereende krachten Is 't op witte rook voorlopig even wachten…

ik vertrek van het treinstation wat langzaam kom ik op gang maar met inkt onder m'n voeten schrijf ik toch al glijdend een trillend maar best soepel gedicht. ik vertrek en denk licht om de orde niet te verstoren maar stevig genoeg op de glinsterende rails, zwaar genoeg om stevig te staan. op m'n voorhoofd draag ik een mijnwerkershelm…

je fluistert vreemde woorden in mijn oren woorden die vervliegen over nooit eerder betreden wegen je toont vreemde beelden zonder schroom gezien door onbekende ogen ik luister ik kijk en schrijf twijfelend aan de echtheid van deze droom de beelden de woorden van deze tijd meisje, wat is er mis er is geen betekenis het is…

het water stroomt naar waar de wind en de maan het wil verzet zich niet al was het maar een keer uit balorigheid zoals ik soms een bal wegtrap net voor de voet van wie ook trappen wil de wolken jagen voorbij ontdoen zich van hun grauwe last maken deuken in mijn humeur nee soms is alles het net niet en probeer ik maar een gat te dichten…

Zoek ook naar een plaats zodat je net als die vlinder de rust terug vindt in je hart.…

Net verslaafd maar dan al lang Verspilde tijd die ik in mijn kamer hang Zie de zon, voel verwarming Zon door glas, schaduw op behang Elektronische energie die ik opvang Gemuteerd tot dit nieuwe ding Schijnt de zon? Is het nacht?…

evenaren in beweging aan de luxaflex bij jouw fraaie silhouet als schaduw op ons witte liefdesbed waarboven ik zo af en toch nog spring jouw bruidsboeket bloeit er o zo mooi al is het ouder dan dat jij toen ja zei een baldakijn boven ons kussen als tooi hebben glasgordijnen en een zijden sprei zingen nog als nachtegalen in een vogelkooi net…

Ze draagt haar borsten up-to-date als wou ze zeggen zijn ze niet lekker…

Net als ik zeg: er is niets meer, ik ben niets meer, hoor ik wat. En het begint weer helemaal opnieuw: daar heb je mij weer. Als ik het zelf niet was, help jij mij dan zeggen wie ik ben. ------------------------------ Uit: 'Verzamelde gedichten', 2010.…

heb je schaduw belicht het wit gezicht stribbelde tegen zonder contrast net uit de kast dat transparant helder alles bloot gaf in enkele vegen was nog wat laatste donker gebleven met warmte en liefde heb ik ook die voor het voetlicht gekregen…

zelfs de horizon kiemde naar het verticale het was vreemd, jouw naakte silhouet te mogen aanschouwen in het afgebrokkeld maanlicht, ik streelde de wind en dacht mij rijk aan jouw blanke huid we stierven in het kielzog waar de herfst ons had ontbonden nog zijn mijn zinnen niet compleet in de regie welke jij voor mij had uitgeworpen, mijn net…