Netgedichten

netgedicht (nr. 66.559):

Gescheurde netten

waar ik jarenlang
lichtvoetig door
het leven danste
schots ik nu scheef
op grote platen
die gelaten weten
wat nog aarde heet

oncontroleerbaar
krijg ik tegengas
dat bij iedere stap
de voortgang tart van
natuurkundige wetten
in mijn perspectief
van gescheurde netten

de woeker zit weer
in mijn lijf en vreet
verbanden zonder tanden
krijst dag en nacht zijn
pijn want er is al tijden
niets gezonds meer
voor zijn lege handen

ik zweef in
losgelaten zijn
door hen die
vroeger raakten
de nieuwe vrijheid
voelt heel fijn en laat
mij eeuwigheid smaken

wil melker
15/01/2019
www.wilmelkerrafels.deds.nl