Alle inzendingen over neurobiologie OR einde OR hulpeloosheid

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

dofzwarte stemmen dragen een schuldige nacht blind en hulpeloos…

Een razend geloei vrachtwagens scheuren weer het dorp hulpeloos in twee…

Ik oordeel machtig, hulpeloos, vervreemd, omdat jij in m'n verzen staat.…

Lieve kleine schat Hulpeloos zacht wiegend, bloot Kusjes op je snoet…

in alle schande gegeseld in alle verdriet bespot in alle hulpeloosheid verlaten zie de medemens…

groen witte stenen vertellen eeuwige leugens die tot het eind der dagen geloofd zullen worden door mensen als jullie…

ten einde raad en zelfs verlegen Een boerin met een keteltje water 'n reddende engel bleek uren later.…

'mijn hart kon alle vlinders die ik erin voelde niet meer dragen en ik stortte hulpeloos neer, in de ban en zo in de war van jou en hulpeloos ook, een baksteen in een rode doos mijn hart, een hand met daarin een nog bloedende roos en wolken donker in mijn hoofd gedraaid en een zon die er vervaarlijk boven hing, pro- beerde ik…

Verdwalen is verzinnen wat ik niet bereik met mijn gevangen stem die hulpeloos fluistert met gevonden woorden en de waanzin weer om een aalmoes vraagt.…

Als we het niet meer kunnen Heer En ons einde komt in’t zicht Dat ons oog dan op U mag zijn gericht Want bij U zijn we veilig, altijd weer.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

zo krachtig en tegelijk zo hulpeloos Sterk als duizenden paarden en kwetsbaar als een roos Alleen al naar jou kijken is uitermate fijn Misschien had ik zelf wel een waterval willen zijn…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

hulpeloos gevangen in een web van verlangen wil schreeuwen vechten slaan me even laten gaan daar is alleen oorverdovend die stilte van een onbegrepen kilte…

als vader schreit huilt de kinderziel hulpeloos als het kind huilt troost moeder zijn geschrei als moeder schreit brengt het gehuil het gezin bijeen…

Een woeste windvlaag zo onverwacht, zo hevig weg is het sprietje…

Het boetekleed dat je mij toewierp om de wonden die jij toebracht te bedekken kon niet verhullen de poel van verdriet waarin jij hulpeloos stond te wachten ik had geen wang meer om toe te keren.…

Een lief, hulpeloos wezentje, nog zo klein.. Jij had hier op aarde ons kindje moeten zijn. Voor altijd in ons hart...…

het boetekleed dat jij mij toewierp om de wonden die jij toebracht te bedekken kon nietverhullen de poel van verdriet waarin jij hulpeloos stond te wachten ik had geen wang meer om toe te keren.…

Donker gat met blauwe randen ik kan alleen nog spartelen in deze oceaan; hulpeloos gemaakt door de warmte van de beweging voel ik mij opgeworpen op golven van verlegenheid, neergegleden in dalen van genegenheid…

Het einde is nu aangebroken. Onze paden zijn gescheiden. Je hebt me diep gestoken! Verwondt heb je ons beiden! Jij ligt uitgeput op de grond. En ik zuig de angel eruit, en spuug het gif uit m'n mond. Hulpeloos lig je daar zwaar te zoemen. Sorry, maar ik moet dit doen...…

Klein in elk hulpeloos woord schrijf ik wat ik wil fluisteren in de nacht waar jij weer de schaduw bent die ik was toen jij dacht dat mijn droom een geschenk voor onze nachtenlange liefde was…

Zij aan zij liggen de herinneringen Waar lege oogkassen hulpeloos Vol afschuw Op de ondergaande zon gericht Verbrijzelde kaken Schreeuwen in stilte Opnieuw kleuren zij Allen rood…

de mokerslag We kunnen het leven niet overwinnen niemand nóóit Kom ga je mee. Samen wandelen naar het verre kijken naar de sterren schreeuwen naar de golven "we komen eraan ... Ja maan we komen" Omstrengeld liggen op het strand. steeds dichter komt de rand laat ze maar komen de golven Laat ze ons overspoelen laat het toe…