Alle inzendingen over novemberdag

buiten grijs en grauw geen zonnestraaltje te zien een novemberdag…

novemberdagen het wintert in de harten overal mist lichter en lichter de zon kust de mist weg…

Het waren zilvergrijze Novemberdagen daar in Zeeland, Geen zonlicht viel op bomen, Huizen, struiken, zodat ze In zichzelf rustten, Niet anders waren Dan ze zijn…

zo’n grijze dag die mijn kleumend lijf voortdurend belaagt en bekruipt naar warmte verlangen doet zo’n dag waarop 't licht rond de bomen brozer lijkt bij 't vallen van de avond mee naar binnen sluipt in het lege glas vervloeit bij 't doven van de kaars vervaagt mij afweziger achterlaat…

Mijn hart schenkt witte rozen aan blauwe ogen mijn ziel sprenkelt de geur van ochtenddauw mijn ogen laten beelden zien van lieve lach mijn stem vibreert de tonen van een late novemberdag…

De dag dat ik je ontmoette was een gewone novemberdag. De wind speelde met je haren toen ik je voor het eerst zag. Sinds die tijd was ik de wind, vulde jij al mijn dagen. Onze dromen rijkelijk vervuld meer antwoorden dan vragen De dag dat je mij verliet was een gewone dag in april.…

eigenlijk achteloos aanwezig was het een dag aan het einde van de reis een dag van de raaf steenmeel en waterlicht de zon lag op de grond en in de lucht hing een inversie van tijd achter de einder bleek geen vooravond te bestaan alles was rustig en niets deed er nog toe…

Novemberdag met de mooie zon, de paddenstoelen glinsterden, wat wil je nog meer. Natuur, ze blijft je verbazen..... Foto's Dick Voogd…

Waar is toch de lach gebleven die met de zon ten onder ging weende met het opkomen van de maan en fluisterde tussen rotte bla'dren van de laatste novemberdag verdwenen van een verlaten gezicht voorbij starend aan de wereld schreeuwend naar de sterren in het strakke donker gericht oh mens gij die 'm vind in verloren landen schenk…

Wij hadden vroeger in de tuin een hele ouwe schutting waar ik met pijltjes op gooide maar er zat een gat in en op een novemberdag gooide ik er door en trof de buurman dodelijk.…

Deze novemberdag begint niet zonnig je gedachten gingen te vroeg op pad te veel spoken en andere zaken spinrag en vallend blad. Zoveel woorden en amper nog plaats je spreekt over hoe de tijd voorbij ging.…

ik heb je gisteren in mijn droom terug gezien maar jij bent voor mij niet meer als gisteren ook deze kille novemberdag laat merken dat de warmte van de zomer achter ons ligt vandaag heb ik een nieuwe droom ook al is ze niet zo gewoon ze is zacht als jong lentegras een nieuw vers vol ideaal misschien denk je nu dat je van dromen alleen niet…

Als donderslag bij heldere hemel op een natte novemberdag een zonnestraal door de bewolking heen op deze verder sombere dag Die zonnestraal ben jij het bericht van jouw komst maakt ons zo blij je ouders vinden het zo fijn een tweede kindje op rij Nu nog zo'n piepklein mensje maar je mag er al zijn op ons gezicht verschijnt een lach jouw…

OVER HET SINTERKLAASPAARD Veel paarden hebben in novemberdagen een duidelijk gevoel van enig onbehagen. Zij zijn nog nooit door Sint geselecteerd en vinden dat hij hen discrimineert, en louter en alleen op grond van kleur.…

Buiten is het donker op deze vroege novemberdag. De gordijnen zijn gesloten als afgeschermd van de diepe nacht. Mijn hart zoekt naar woorden zoals de aarde zoekt naar zon. De mist is weer gekomen als reactie op de grond. Er is vandaag weer zoveel te doen en de zon breekt nog niet door. Daarom zoek ik een morgenster.…

De donkere novemberdagen, de kou de wind, het welbehagen Zoekend naar een sfeer zo goed gezind kroop ze dicht tegen hem aan niet denkend aan zijn vrouw en hun eerste kind.…

Dan kleuren op deze tweede novemberdag de luchten anders, zoek jij naar de zin waar ook zij ooit met je waren deze dag.…